Verslaafd | Mabbie

19 | doorbijten

Matthy hikt en schokt. Rob zit gehurkt voor hem. "Volg me ademhaling, asjeblieft" zegt hij zachtjes. Hij pakt de handen van Matthy vast. Hun vingers sluiten om elkaar. Rob houdt ze stevig vast. Het trillen van zijn handen stopt hierdoor. Hij vermijd nu ook extra krab wonden.

"Probeer dit tempo aan te houden" Rob deed  express over dramatisch ademhalen. Matthy probeert het maar het lukt gewoon niet. Rob moet op iets anders komen. "Matthy ga liggen" Met moeite gaat Matthy liggen. "Ik ga je nu aanraken bij je ribben , sorry maar dit moet" Rob gaat doet zijn arm om zijn borstkas en gaat naast hem liggen. Hij zet druk met zijn arm. Als Matthy sneller gaat ademen halen gaat dat niet lukken. Want zijn arm houdt het tegen.

Uiteindelijk werkt dit. Rob verwijderd zijn arm. Matthy veegt de tranen weg. Ze vallen wel. Maar zonder geluid. "Gaat die nu?" Het was eigen een retorische vraag. Het ging duidelijk niet. Hij probeert Matthy aan het praten te krijgen. Hij schud nee. Oké. Praten wordt die dus niet. 

Matthy pakt zijn telefoon, hij stond op stil. Uit respect voor de kerk. Wat gemiste appjes kwamen binnen.

Jesse:
Matt, ben je oké genoeg??
Pa is woedend, goed dat je weggegaan bent. Ik denk dat je bij Rob bent. Blijf daar maar effen.
Mama wilt vanavond wel met ons allemaal praten. Zonder papa.
Rob mag mee.

Jaïr:
Gaat het?

Raoul:
Yo matt, vanavond even fifa?

Hij reageert op Jesse met een oké, op jaïr met een nee. Op Raoul een nee, sorry. Hij wou even van de wereld weg nu. Minst mogelijk contact.

Hij opent de notitie app. 'Je moet vanavond mee naar mij. Mama wilt met ons 3 praten.' Hij geeft zijn telefoon aan Robbie. Hij typt ook wat. 'Oké, komt goed. Wil je wat eten of drinken? Je hebt wss niks op' Rob overhandigt nu de telefoon aan Matthy terug. Hij knikt. "Water en wat voor eten?" Rob klimt uit zijn bed. Matthy haalt zijn schouders op. Robbie gaat er vanuit dat dit een, 'maakt niet uit' betekende.

Matthy moest eten binnen krijgen. Dan functioneerde hij beter. Robbie loopt zijn woonkamer in. Hij heeft Matthy niet verteld over het feit dat zijn moeder weee manisch was gister. Heel hun huis lag slordig. Niks stond op de juiste plek. Ze wou spontaan alles anders hebben.

Hij gaat Matthy ook niet vertellen dat ze al niet uit der bed was gekomen sinds 4 uur gisteravond. Het was nu 1 uur. Het verbaast hem niks. Langst was wel eens 2 dagen. Hij vult het glas met water. Pakt een ontbijtkoek. Hij weet dat Matthy amper wat gaat eten. Maar hij moet energie hebben.

Hij loopt weer naar boven. Godszijdank dat zijn zus bij der vriend was. Daar had hij geen last van nu. "Hey" Matthy kijkt naar Rob. Hij gaat rechtop zitten. "Probeer dit asjeblieft naar binnen te werken" zegt Robbie.

Tot zijn verbazing at Matthy het in een keer op. Hij haalt zijn neus even op. Robbie zat achter zijn PC. Hij ging maar even iets voor zichzelf doen. Zodat Matthy in alle rust kon eten. Matthy wilt slapen. Nu echt. Deze hele fucking week kon hij goed slapen als hij met die verdomme Rob was.

Hij was gewoon verslaafd aan hem.

Matthy loopt naar de bureaustoel van Rob. Hij gaat naast hem staan. Matt trekt aan het shirt van Rob. "Hm?" Robbie zet zijn call of duty spel even op pauze. Het was toch geen echt potje, Matthy kon nog steeds niet praten. Praten lukt hem gewoon fysiek niet. Hij wijst naar het bed van Rob.

"Dat mag maatje" Hij sluit de gordijnen sluiten en ze liepen naar het bed toe. Matthy gaat dichter op Rob liggen dan normaal. De warmte van hun lichamen samsn voelde fijn. Matthy legt zijn hand op zijn borst. Zoals gewoonlijk. Robbie plaatst een kusje op zijn hoofd. Het was traditie ondertussen.

Voordat Robbie het weet ligt Matthy te slapen. Dan gaat hij zelf ook maar proberen om te slapen.

Om 18: 45 werd Matthy wakker gebeld. ' Wat de fuck' denkt Matthy en drukt op de groene knop. "Matt, kom naar huis. Mama zit al klaar. Kom please dit is echt eng" zegt Jaïr zijn stem. Robbie wordt ook wakker naast hem. "Gaan we?" Zegt hij. "Robbie? Ja kom" Jaïr hangt op voordat Matthy überhaupt een woord kon zeggen.

Matthy neemt diep adem, hij wacht totdat Jesse het slot van de deur afgehaald heeft. "Hoi, Jesse" Robbie loopt naar binnen. "Gaat die Matthy, ben je nonverbaal of?" Jesse kijkt zijn oudere broer goed aan. "Gaat wel weer" hij doet zijn schoenen uit. Op naar de woonkamer.

"Matthyas" zijn moeder lacht lief. "Waar is Ezra?" Hij ziet alleen Jaïr zitten. "Hij slaapt" nu al? Het zal wel. "Oh, hoi Robbie. Lieverd" Rob lacht terug. "Mag ik dit echt horen?" Robbie betwijfelt om te gaan zitten. "Je kent Matthy goed, het is voor het beste als je hier bij bent"

"Dus, jullie vader" De moeder van Matthy begon. "Ja, die klootzak" Jaïr was zeer gefrustreerd met hem. "Jaïr" Zijn moeder kijkt hem streng aan. "Hij heeft dingen achter mijn rug gedaan, ook is hij ontslagen van werk. Hierover hebben wij gevochten. Ik vind onze relatie niet meer gezond" ze pauzeert voor een slokje thee. "Hierna zijn wij tot een besluit gekomen. We gaan scheiden. De rechtbank wilt graag dat jullie naar deze overhoring komen voor het deel dat gaat over huizing" Opluchting was te merken op de gezichten van haar zoons. Zelf is ze er banger voor. Haar man is niet voorspelbaar.

"Ik ga der vanuit dat jullie hier willen blijven." Zegt ze. "En Ez dan?" Jesse kijkt zijn moeder aan. Niet verrast over haar verhaal net. "Die durf ik nog niet te spreken hierover" zegt zijn moeder. "Dan doe ik het wel" Jesse staat al op. "Jes, kom terug.", "Nee, Matthy, Jaïr" Ze staan op en volgen hun broer.

Robbie stopt Matthy in de gang. "Ben je het hier oké mee?"

"Meer dan"

-/-

1002 woorden

Saai, sorry!!