Verdim Gitti [HyunHo]

•32•

Bebeklerim merhabalar iyi okumalar dilemerim!! Öpüldünüz...
---
Hyunjin
---

" Hmmm peki şu koltuğu şuraya alsak nasıl durur sence?"

" Bebeğim az önce denedik ya onu..."

" Minho unutmuş olamaz mıyım?"

Derin bir nefes alıp yerinde doğrulmuş , " Pekâlâ, iyice izle.. " dedikten sonra minik koltuğu hemencecik dediğim köşeye çekip bana bakmıştı. Düşünür gibi yaparken başımı olumsuz anlamda sallamış, " Hayır Min, burada da hoşuma gitmedi." Demiştim tepkisini bilsem de.

" Hyunjin ne yapalım atalım mı koltuğu?"

" Hayır ya, çok güzel o. "

Ellerini saçlarından geçirip sıkıntılı bir iç çekmiş, " Tamam ne yapalım?" Diye sormuştu sabırlı bir şekilde. Birkaç saniye odaya göz gezdirdikten sonra kucağımdaki çikolatalardan birini ağzıma atmış, " Siktir et şu köşeye çekelim." Demiştim az önceki yeri işaret edip.

" Hayatımın anlamı, güzelim, her şeyim, canımın yıldızı, oradaydı zaten. beğenmedin diye buraya çektik ya hani.."

" Minho sen sanki bana sabredemiyorsun?"

Anında duygu durumumun değişecek olduğunu sezmiş, " Ne alakası var? Hemen çekiyorum." Dediği gibi dediğim yere götürmüştü.Bu halleri beni oldukça güldürürken birkaç değişiklik daha yapmaya devam ettik.

" Minho mesela şu kitaplık biraz daha köşede olsa nasıl olurdu?"

" Öyle gün ışığını engelliyor, bu hali daha iyi."

" Öyle mi düşünüyorsun?"

" Evet miniğim."

" O zaman kesinlikle o tarafa çekiyoruz."

Bıkmış gibi bana bakarken gülerek ayağa kalkmış, ağır adımlarla yanına ulaşıp yanaklarını sıkmıştım.

" Ama kocacığım sende şakaya gelmiyorsun ki?"

" Emin misin?"

Onu çok yorduğumu biliyordum ama elimde değildi ki.. yanaklarını üst üste öperken kollarını bana sarmış, bebeğimizin odasında geçirdiğimiz dakikalari epey bir uzatmıştı.

Odayı erkenden hazırlamış olmak çok mutlu etmişti beni. Her şeyi ile o kadar güzeldi ki, genel olarak krem ve kiraz kırmızısının hüküm sürdüğü oda klasik bir kız çocuğu odasının çok ötesinde tasarlanmıştı. Odanın bir köşesindeki duvarın neredeyse tamamı bebeğimize hamileyken çekmiş olduğum fotoğraflar, ona yazdıklarım, onunla ilgili olan şeyler ile doluydu. O geldikten sonra burası daha bir dolacaktı, emindim.

Minho karnıma yaslanmış bebeğimiz ile konuşurken uğraştığım saçlarını hafif çekiştirmiş;

" Hey! Benimle de ilgilensene Min!" Diye söylenmiştim. Gülerek başını kaldırıp bana bakmış, oturduğu masada biraz daha öne gelince, " Hayır şuan kızıma odaklanmam gerekiyor." Demişti.

" Ne!?"

" Şaka yemin olsun şaka..."

Gidecek gibi olduğumu sezince beni sıkıca tutmuş, ben nefret bakışları yollamakla meşgul olurken ayağa kalkıp dudaklarını dudaklarıma bastırmıştı. Bebeğin sağlığına oldukça dikkat ettiğimiz bu yoğun dönemlerimizde birbirimizle çok ilgilenememiştik.

Daha doğrusu ben Minho ile.
Sanki uzun zamandır öpmüyormuş gibi tutunduğum dudaklarına olan hasretim bariz bir şekilde beni yakıp yıkarken ellerimden birini yüzüne çıkarmış, öpücüklerine tam da onun tonundan karşılık vermeye başlamıştım.