μη λες ΠΟΤΕ

ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ

Στο γυρισμό για το σπίτι είδα πως στη βεράντα με περίμενε ακόμα ένας άνθρωπος που έπρεπε να μιλήσω.Η Σίσσυ!

Πλησίασα και κάθησα κοντά της ''Ακούω'' είπα,δε χρειαζόταν πρόλογος,δε χρειαζόταν να πει πολλά λόγια και με τα λίγα εγώ θα καταλάβαινα.''Θέλω να μείνεις μακρυά'' τόσα λίγα,τρεις μικρές λέξεις μου έδωσαν μια και με πέταξαν στην άκρη.Τόσα χρόνια φίλες,τόσες περιπέτειες και εξομολογήσεις μα ποτέ η μια δε κατάλαβε την άλλη.Η ζωή μου έδινε ακόμα ένα μεγάλο μάθημα απο εκείνα που δε μπόρεσε ο πατέρας μου.Ο έρωτας ξεγυμνώνει τα κορμιά μα η φιλία τους χαρακτήρες.Σηκώθηκα και στηρήχτικα στα κάγκελα αναστενάζοντας ''Σε συγχωρώ Σίσσυ.Θα είμαι εδώ για σένα αν ποτέ με χρειαστείς, άλλωστε αυτό δεν είναι πραγματική φιλία,να αφήνεις τον άλλον να είναι ο εαυτός του οτι και να γίνει?Ζήσε αυτό που θες και σου υπόσχομαι να μείνω μακρυά σας'' δε μίλησε και απλά την είδα να φεύγει.Δάκρυσα και μια πίκρα στο λαιμό μου με δυσκόλευε.Ένα αεράκι χτύπησε το προσωπό μου και έκλεισα τα μάτια για να του παραδοθώ.Το δάκρυ στέγνωσε και πάγωσε το μάγουλό μου.Στάθηκα εκεί μέχρι που ο ήλιος έδωσε τη θέση του στο φεγγάρι.Δε σκεφτόμουν,μόνο ένιωθα.

Για μια εβδομάδα έμεινα μόνη στο σπίτι και έδωσα στον εαυτό μου όλο το χρόνο που χρειαζόταν.Στη πόρτα μου ήρθε μια φορά μόνο οΤομ.Του είχα λείψει,έτσι είπε και πέρνοντάς με αγκαλιά, με έκανε δικιά του για άλλη μια φορά.Στα χέρια του ένιωσα καλά ''Τελειώνει μωρό μου,σε λίγο καιρό θα είμαστε κάθε μέρα μαζί'' είπε και έπειτα απο λίγο έφυγε.Τον πίστευα,τον ήθελα,τον αγαπούσα και θα περίμενα.

Έπειτα απο τόσες μέρες αποφάσισα να πάω για ένα ποτό.Ντύθηκα απλά,βάφτηκα λίγο και ξεκίνησα.Στο μπαρ είδα τη Σίσσυ με τον Μάρκους αγκαλιά,πλησίασα και λέγοντας μια φευγαλαία καλησπέρα γύρισα να φύγω.Εκείνη με κράτησε απο το χέρι ''Μείνε λίγο''είπε και προ στιγμήν χαμογέλασα,ήλπιζα πως τελικά δε με είχε απορρίψει,πως δε με είχε διαγράψει.''Τι κάνεις?'' ρώτησε και χάρηκα που εδιαφερόταν ''Είμαι καλά''απάντησα.Ο Μάρκους αμέτοχος απλά κοιτούσε,δε με πείραζε γιατί έκανε αυτό που έπρεπε,σεβόταν τη φίλη μου που εγώ είχα ζητήσει να μη πληγώσει.Την είδα να κάνει νόημα στο Πολ και να παραγγέλνει Σαμπάνια ''απόψε γιορτάζουμε'' είπε.Δεν ήξερα τι,δε μπορούσα να φανταστώ.Είδα τις φλέβες του Μάρκους στο λαιμό να θέλουν να δραπετεύσουν μα δεν έδωσα σημασία ''Απόψε με το Μάρκους αρραβωνιαστήκαμε'' έμεινα με το χαμόγελο στα χείλη και τη καρδιά να μη ξέρει σε τι ρυθμό να χτυπήσει.Τον κοίταξα,αυτό μόνο.

Έβαλε σαμπάνια στα ποτήρια και μου πρόσφερε ένα.Το σήκωσα ''Χαίρομαι για σας.Να έχετε μια ευτυχισμένη ζωή.'' εκείνη χαμογελούσε και γύρισε δίνοντάς του ένα φιλί.Μου μιλούσε για το τραπέζι του αρραβώνα που εγώ δεν ήμουν καλεσμένη και εκείνη η ελπίδα που στην αρχή ένιωσα εξαφανίστηκε.Άδειασα το ποτήρι με μια μόνο γουλιά και τους χαιρέτησα.Στάθηκα στην άλλη άκρη και έσφιγγα όλο το σώμα.Θα άντεχα,το απαιτούσα απο τον εαυτό μου,δε θα με άφηνα να λυγίσω.Και το παιχνίδι έχασε έναν παίχτη του και η παρτίδα έγινε έυκολη.Σε λίγο καιρό όλα θα είχαν τελειώσει,έτσι είχε πει ο Τομ,έτσι ακριβώς.

Απο το μπαρ έφυγα τελευταία.'Αδειασε και εγώ το παρατηρούσα μαζί και τον Πολ που μάζευε τα απομεινάρια μιας βραδυάς όλο διασκέδαση.Στο δρόμο για το σπίτι ένιωσα χαρά για τη φίλη μου,τη δικαιολόγησα,της έριξα δίκιο και σκέφτηκα πως επιτέλους εκείνος θα έκανε τη ζωή που του άξιζε.Ήσυχη!

Το επόμενο πρωί πήγα για καφέ.Κάθησα σε ένα τραπεζάκι και περίμενα το Πολ να μου τον ετοιμάσει.Παραδόξως όμως αργούσε και σηκώθηκα για να τον τσιγκλίσω λιγάκι.Τον είδα να μιλάει με την Τίνα και να χαμογελάει διάπλατα.Σε πολύ λίγο η Έμμα μπλέχτηκε στα πόδια μου και τη σήκωσα αγκαλιά.Μου έδωσε ένα απο εκείνα τα ζεστά φιλιά της που πάντα επιθυμούσα.Δεν ήθελα να μιλήσω στη Τίνα αλλά θα πήγαινα τη μικρή και δε θα μπορούσα να το αποφύγω.Φτάνοντας εκεί,μαζεύτηκε η Σίσσυ με το Μάρκους και τον Τομ.Ένιωσα να ασφικτυώ και με μια καλημέρα αποφάσισα να φύγω.Μα λίγο πριν απομακρυνθώ την άκουσα να λέει με χαρά ''Τώρα που μαζευτήκαμε όλοι να σας ανακοινώσω πως είμαι έγκυος!'' τα πόδια σταμάτησαν και ενώ τους έλεγα να συνεχίσουν εκείνα δε με άκουγαν.Και ακόμα ένας παίχτης βγήκε απο το παιχνίδι και σε εκείνο το παιχνίδι ήμουν μόνη χωρίς αντίπαλο,χωρίς σύμμαχο.Πως κάποιος βγαίνει ηττημένος απο ένα παιχνίδι χωρίς αντιπάλους?Όταν τον κερδίζει ο ίδιος ο εαυτός του!Μόνο τότε!