"Maalesef hastamızı kaybettik, başınız sağolsun."
Bir saattir aklımda dönen tek cümle buydu.
Koluma serum takılmıştı. Yavuz ve abim yanımdaydı. Teyzemlerin ise koridordan çığlıkları hala daha kesilmemişti.
Fakat ağlayamıyordum. Ağlamakta istemiyordum. Onun bende değeri kalmamıştı fakat sonuç olarak benim annem ölmüştü.
Abim odanın içinde dolaşıyordu. O da iyi değildi. Yavuz ise yanımda oturuyordu. "İyisin." dedi Yavuz. Uzun süre sonra sessizliği bozmuştu.
Başımı salladım. "Su." dedim sadece. Hemen şişeyi açtı ve suyu uzattı. İçmeme yardımcı olduktan sonra geri kapattı.
"Melin iyisin değil mi güzelim?" Abim yanıma geldi ve elimi tuttu. "İyiyim." dedim. "Ben sigara içip geliyorum." Başımı salladım.
Abim Yavuz'a baktı ve Yavuz başını salladı. Abim odadan çıktıktan sonra Yavuz elimi tuttu. "Bebeğim." dedi. Yaklaştıktan sonra dudağını dudağıma bastırdı.
O an tüm her şeyi unuttum.
Geri çekildi ve alnını alnıma yasladı. "Her zaman yanındayım, biliyorsun değil mi?" dedi, emin olmak ister gibi. Başımı salladım. "Biliyorum Yavuz. Seni seviyorum."
Gülümsedi. "Bende seni bebeğim." O sırada kapı çaldı ve içeri teyzem girdi. Ayrılmak zorunda kaldık. Onun yüzünü bile görmek istemiyordum.
Yanıma geldi ve elimi tuttu fakat anında elimi çektim. "Melin, yapma böyle yavrum. Biz sana ulaşmak için çaba-" diyeceği sırada sözünü kestim.
"Bana ulaşmak için çabalasaydınız ulaşırdınız. Bu yalanlarınızı dinlemek için çok geç." Ağlıyordu. "Siz bize Yeşim'den kalan tek emanetsiniz. Size bakmak boynumuzun borcu."
Gülümsedim. "Bu saatten sonra kimseye ihtiyacımız yok. Bunu anlayın, hepiniz. 14 yaşındayken nasıl terkedip gittiyseniz şimdi de aynı şekilde arkanızı dönün ve gidin. Bizim özellikle sizin gibilere ihtiyacımız yok, olmayacakta." dedim.
"Yeşim seni sürekli merak ediyordu, sürekli soruyord-" Bir daha sertçe sözünü kestim.
"Ölmüş birinin arkasından daha fazla konuşma! O bizi arayıp sorsaydı gittiği gün acımasızca terkedip gitmezdi! Onlara annelik yaparken arkasında bıraktığı kızı ona gitmemesi için yalvarırken sikine bile almayıp terk etmezdi! Şimdi çık dışarı, sizin yüzünüzü görmek son isteyeceğim şey bile değil."
Odadan çıkmıştı. Ellerimi yüzüme gömüp ağlamaya başladım. Hepsinden nefret ediyordum, sadece nefret.
Yavuz bana sıkıca sarıldı.
O, hayatımdaki en iyi şeylerden ilkiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abimin Arkadaşı +18
Romance"Melin, büyüleyicisin." Beni kendine biraz daha yaklaştırdı. Boynuma eğildi ve sert bir öpücük kondurdu. Sonra ise gözlerime baktı. Nasıl baktığını açıklamak mümkün değildi. Şarkı bitti ama biz devam ettik. Çünkü şuan ne etraftaki insanlar, ne olduğ...
