KUZGUN

11 - Alıntı

Aynanın karşısında gördüğü kadın göz kamaştırıcıydı. Kendini vurmasının üzerinden 1,5 sene geçmişti. Şimdi ise Utkanla nişanı vardı. Uyandığında yanıbaşında gördüğü üç kişiden biri Utkandı. Diğer ikisi ise Polinayla, annesi. Hatırladığı gerçekle yutkunamadı. Kalbinden çıkarmadığı için, kendine sıkmıştı. Uyandığında onu yanında görmemişti bile. Tüm tedavi sürecinde Utkan vardı yanında. Şartsız ve koşulsuz seviyordu onu. Bir kez bile Utkan için kalbi atmamıştı ama onunla evlenecekti. Belki de olması gereken başından beri buydu. Kaderi Utkanlaydı. Kapının çalınmasıyla gözleri kapıya döndü.

"Gelsene Pol."

Üzerinde siyah derin yırtmaçlı bir elbiseyle Seyranın karşısındaydı Polina. Sarı uzun saçlarını sağ omzuna doğru salmıştı, kalın maşalıydı. Çabasız bir güzelliği vardı, mavi gözlerinin üzerine hafif bir göz makyajı vardı. Ayaklarında ise stiletto. Göz kamaştırıcıydı. Aykan onu böyle görse kesinlikle dibi düşerdi. Ancak tıpkı Ferit gibi o da gitmişti.

"Çok güzel olmuşsun."

Üzüntüyle nefes verdi.

"Bu siktiğimin nişanını bozmak için aşağı otoparka c4 yerleştirdim. Yüzükler takılmadan patlayacak."

Gözlerinde ufacık bir şaka ifadesi yoktu. Bu nişanı asla istemiyordu, sırf onun yanında oldu diye Seyranın Utkanın evlilik teklifine evet demesine sinir oluyordu.

"Şaka yapıyorsun değil mi?"

"Seni buna zorladı. Sana iyi davrandı yanında kaldı ve sana bunu laflarıyla empoze etti. Salak mısın? Bende her gün yanındaydım o zaman benimle evlen."

Uzun zaman sonra içtenlikle bir kahkaha attı.

"Pol, yapma."

"Neyi yapmayayım Seyran? Aklım almıyor. Fer-"

Devam etmesine izin vermeden kesti sözünü.

"Ferit gitti Polina. Beni o ameliyathane masasında bıraktı ve gitti. Onun için kendime sıkmışken gitti. Bana nasıl onun adını anarsın?"

Sinirle yaklaştı Seyrana. Omuzlarından tutup aynaya döndürdü.

"Bak bak iyi bak bu kadına. Gözlerinin içine bak. Aşağı indiğinde Utkanla yüzükleriniz takıldığında onun suratına baktığında Feriti göreceğine o kadar eminim ki. Belki sana yaklaşıp seni öpmek istediğinde Feriti hayal edeceğine. Herkese Seyran. Herkese ama bir bana bir de aynadaki yansımana yalan söyleyemezsin."

Omuzlarını geriye atıp Polinanın ellerinin itti. Ama hiçbir cevap veremedi ona. Ağzını açıp yalan diyemedi. Doğru olduğunu o da biliyordu.

"Şimdi çıkıyorum, c4 lere bakıcam."

Göz kırpıp çıkmak için kapıyı açtığında aynı anda bir garson girdi içeri. Polina bizi yalnız bırakmadan önce garsona baktı.

"Beni Utkan bey yolladı efendim. Sizin için, rahatlayın diye."

Elindeki tepside şampanya vardı. Polina adamı süzüyordu.

"Seni tanımıyorum ben, oysaki bugün burada çalışacak herkes mıh gibi aklımdadır."

Telaşlandığını görmemek için kör olmak lazımdı. Polina hızla adamın elindeki tepsiyi  ters çevirirken onu yandaki duvara vurdu. Ayağıyla kapıyı kapattı.

"Kimin köpeğisin sen?"

Polinanın kolu boynundayken adam gülmüştü.

"Aykan abi bunu yapacağını söylemişti."

Dediğinde kolunu gevşetti Polina. Gözlerinin dolduğunu Seyran bile uzaktan görmüştü.

"Ne diyorsun sen sikik?"

Cebinden bir telefon çıkardı ve hoparlöre aldı.

"Polina."

Aykanın sesiydi. Duyduğu sesle gözünden bir damla yaş aktı ancak bu acıyı sesine yansıtmadı Polina.

"Oooooo sikiklerin prensi? Kendine işini yaptıracak it mi buldun?"

"Bende seni Pol, bende seni özledim. Şimdi telefonu Seyran hanıma uzatır mısın?"

Dediğinde telefonu almak için birkaç adım atmıştı.

"Söyle."

"Seyran."

Bu ses Feritindi. Cevap vermedi Seyran.

"Aşağıda sizi bekleyen bir araç var. Gel Seyran, bana gel. Gel ki öğren tüm gerçekleri. Gel ki kavuşayım sana. Gel ki tamamlanayım artık. Gel ki nefes alayım."

Cümlesi bittiğinde telefon kapanmıştı. Garson telefonu alıp çıkarken son kez döndü.

"15 dakika Tomris hanım. 15 dakika sonra nişanınız başlayacak. Başladıktan sonra sizi sessizce götüremem. Aşağıda 34 KRH 34 plakalı siyah araçta olacağım."

Deyip çıkmıştı. Ardında birbirine şaşkınca bakan iki kadını bırakıp.