KUZGUN

1 - VARİS

Tam karşımdaki sandalyenin arkasındaki adam kıkırdamıştı. Karan Ferit Korhan'ın korumasıydı.

"Bay Korhan, köpeğiniz bir kez daha bu tarafa doğru bakıp hırlarsa, hırlayan yerlerini ayağınızın önüne atarım. Nezaketen uyarıyorum."

Sesin sahibi korumamdı. Özel korumam. Sırdaşım, arkadaşım, omuz omuza savaştığım kişiydi, Polina. Korhanın koruması Polinaya öldürücü bakışlar atarken Polina ondan bir atak bekliyordu, gittiği her yerde kendine bir eğlence bulurdu. Masadaki kimse korumalarımıza bile sesini yükseltemez, onlara emir veremezdi. Bu masada 12 kişiydik, 12 aileydik ancak segmentlere ayrılırdık. Kılıç ve Korhan ailesi en üst segment aileydi. Konuşmak için boğazımı temizledim.

"Babam öleli sadece 7 gün oldu nasıl benden, onun varisinden habersiz yerime başkasını getirirsiniz? Bu nasıl bir hadsizlik."

"Bu masaya uygun olmadığını buradaki herkes biliyor. Artık masanın yönetimi tek elde toplanmalı."

Sesin sahibi Karan Ferit Korhan'dı.

"Sen mi karar veriyorsun buna? Babamın varisi benim, onun yerine ancak ben geçebilirim."

"Babanın varisi abin onun hali de malum."

Alayla bakmıştı yüzüme. Abim tek zayıf noktamdı, biliyordu.

"Babam daha önce de söyledi, ondan sonra gelen kişi benim. Bunu değiştiremezsin, izin vermem. Bu masayı benimle birlikte yönetmeye hazır ol Karan, ayrıca kuyruk acını bu kadar belli etme. Yıllar oldu, senden daha iyi bir varis olduğumu bu masadaki herkes biliyor."

20 Haziran 2007

Bugün 10. yaşgünümdü. Tüm arkadaşlarımla beraber öğlen doğum günümü kutlamıştık. Babamda akşam tüm masanın üyelerini ve ailelerini yemeğe çağırmıştı. Masadaki hiçbir üye birbiriyle dost değildi, ancak herkes birbiriyle yakındı. Hepsinin politikası aynıydı. Dostunu yakın, düşmanını daha yakın tut.
Misafirler gelirken bizde annem babam ve abimle beraber onları karşılıyorduk. Karşıdan gelenleri görünce istemsiz sinirlendim.

"Hani o gelmeyecekti yalan söyledin bana."

Anneme dönüp ona kızmıştım. Yanıma eğildi;

"Sana o gelmeyecek demedim bitanem gerçeği bilip susmak yalan değildir.."

Hızla yanıma gelen Karan Ferit'i gördüm, elini saçlarıma atacakken elini havada yakalayıp çevirmiştim, şuan önümde acıyla kıvranıyordu.

"Sana saçıma dokunamazsın diye kaç kere söyleyeceğim."

Masanın tüm üyeleri bakıyordu, uzaktan gelen Asil Korhan'ı gördüm. Bana gururlu bakıyordu.

"Muhteşem bir varis yetiştiriyorsun Baybars sana imreniyorum."

Dediğinde yerdeki oğluna bakmadan ilerlemişti.

Aklıma gelen anıyla gülümsemem büyümüştü, aynı anı onun yüzünde utanca sebebiyet vermişti. Ayağa kalktığımda Polina ceketimi omuzlarıma tekrar yerleştirmişti.

"Şimdi gitmem gerekiyor, bir sonraki toplantı zamanına ben karar verip size dönüş yaparım. Biraz ölüye saygınız olsun, Baybars Kılıç hepinizi önemserdi."

Elime kan damlayan çantamı aldım.

"Borcunuzu unutmayın."

***

Malikaneye geldiğimde derin bir nefes aldım. Omuzlarımdaki ağır yük nefes almamı bile zorluyordu. Evet bunun için yetiştirilmiştim. Varis olmak için. Abim ben 4 yaşındayken bir kaza geçirmişti ve ayaklarını kullanamıyordu. Babam bizi birbirimizden asla ayırmazdı, eğer abim değilde ben büyük olsaydım varis ben olurdum. Başkalarının aksine kız çocuklarının potansiyelini her zaman görürdü. Abimin durumundan sonra eğitimime daha çok önem verip beni bugüne ölümünden sonraki yere hazırlamıştı. Arabadan indiğimde evin hizmetlilerinin paketler hazırladığını gördüm.