Büyük bir gürültüyle açılan kapıya bakıyordu 12 adam. Ne olduğunu anlamadıkları aşikardı, onların olduğu masaya kim ne cüretle böyle girebilirdi? Yüzü gözü kan içinde girmişti Seyran içeri, arkasında Polina ve bir ordu dolusu adam vardı. Saçı başı dağılmıştı. Suikasttan kurtulmuştu, 12 adam aynı anda derin bir nefes aldığında bir gülümseme belirdi dudaklarında Seyranın. Elimden damlayan kabı görüyorlardı ancak elinde ne olduğu muammaydı. Elindeki onlara göre muamma olan şeyi masaya attı Seyran. Suikastın başındaki adamın kafasıydı.
"Böyle mi olsun?"
Kimsenin cevap vermesini beklemedi.
"Bunu mu istiyorsunuz yani? Böyle böyle hepinizin kellesini mi atayım bu masaya."
Devam etti.
"Siz benim kim olduğumu çabuk unutmuşsunuz bakıyorum. Kendim çekildim ben kimse yüzünden değil kendim için. Hanesinde 100 bin kişinin barındığı aşiretin hanım ağasıyım ben."
Demişti hiddetle. Eğer kendisini yeniden tanıtmak zorundaysa bunu yapardı hemde seve seve.
"Ardımda gözünü kırpmadan ölüme gidecek 100 bin adam var. Ben Tomris Seyran Kılıç'ım, Baybars Kılıç'ın varisiyim."
Hepsi nefeslerini tutmuştu. Baybars Kılıç öleli çok olmuştu ancak ismi bile insanları titretmeye yeterdi.
"Madem anladığınız dil bu."
Dedi masayı gösterip.
"Madem bu masanın kuralları bana gelince bu hale evriliyor."
Kollarını iki yana açtı.
"Buradayım, gelin alın."
Devam etti.
"Alabilen gelsin alsın beni, yüreği olan tekrar sıksın bana. Kellemi atsın bu masaya."
Bu kez ellerini indirip tek bir elini kaldırdı. İşaret parmağını salladı masaya doğru.
"Ama beni öldüremeyen kim varsa, deneyip yapamayan kim varsa kendisini değil 7 sülalesini alırım."
Devam etti. Sesi çok netti.
"Acımam. Çocuk demem, ufak demem, genç demem, yaşlı demem. Hepsini teker teker alırım, sonuna kadar. Kökü kuruyana kadar."
Ellerini tekrar iki yana açtı.
"İşte şimdi yüreği olan gelsin alsın kellemi, hadi eyvallah."
Ardından korkudan dalağı patlayan adamları bırakıp rüzgar gibi çıktı odadan. Polinanın dediği gibiydi. İşte şimdi gerçek Seyran sahadaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUZGUN
Misteri / Thriller"Bu yaşta bu zeka, bu merhametsizlik sanki büyümüşte küçükmüş gibisin." Gülmüştü, bilseydi babasının onun nasıl yetiştirdiğini belki az bile derdi. "Kuzgunları bilir misiniz?" "Aşina değilim pek." "Kuzgunlar türünün en zekisi, en siyahı, en merhame...
