Knew it | SakuAtsu

korea,

Atsumu'nun hayal kırıklığı Kita'yı gördüğünde yüzüne yansıdı ama hemen toparlandı. "Kita, burada ne yapıyorsun?" Kita'nın yüzü ciddiydi, gözleri Atsumu'nun durumu hakkında endişeliydi. "Sana daha bugün Sakusa'dan uzak durmanı söylemiştim."

Atsumu'nun kaşları çatıldı. İçi tekrar huzursuzlukla doldu, kurdu garip tepkimeler veriyordu, Sakusa'nın geleceğini beklerken gelen bu beklenmedik ziyaret sinirlerini bozmuştu. "Şimdi mi, Kita? Gerçekten mi?" Kita, Atsumu'nun itirazını duymazdan gelerek içeri girdi ve kapıyı kapattı. "Bunu şimdi konuşmamız gerekiyor, Atsumu. Sakusa tehlikeli biri ve onunla iletişimde olmanın seni nasıl etkilediğini görmelisin. Sakusa'yla görüştüğünden beri nasıl olduğun hakkında bir fikrin var mı? Cansız bir kukla gibisin."

Atsumu, Kita'nın sözlerine karşı çıkmak istedi ama Sakusa'nın varlığının onu nasıl etkilediğini inkâr edemezdi. "Kita-san, Sakusa'nın tehlikeli olduğunu biliyorum. Ama onun yanında olduğumda huzurlu hissediyorum. Onsuzken daha da kötü hissediyorum ve bu konuyu seninle tartışmayacağım, her ne kadar büyüğüm olsan da kararlarıma saygı duyman gerekiyor."

Kita, Atsumu'nun gözlerine baktı ve derin bir nefes aldı. "Atsumu, bu bağımlılık sağlıklı değil. Sakusa'nın seni işaretlemesi durumunu daha da karmaşık hale getirdi. Bundan nasıl kurtulacağını düşünmen gerekirken onu evine çağırıyorsun, canına mı susadın sen?"

Atsumu itiraz edecekken Kita'nın bunu nasıl bildiğini sorguladı. Atsumu'nun bakışları sertleşti, Kita haklı olabilirdi ama onun tercihlerine karışamazdı. "Kita-san, benim için endişelendiğini anlıyorum ama sen beni anlamıyorsun. Zaten onu buraya bunu konuşmak için çağırdım, ayrıca aramızda anlamlandıramadığım bir bağ var."

"O zaman o bağı kesmenin bir yolunu bul Atsumu." Kita'nın sesi sertleştiğinde Atsumu tek kaşını kaldırdı. Bu kadar koruyucu olmasını anlamamıştı, Osamu bile bu kadar sorgulamıyordu. "Neden bu kadar önemsiyorsun?"

"Çünkü seni seviyorum." Kita, direkt olarak Atsumu'nun gözlerinin içine bakarak konuştuğunda Atsumu'nun ifadesi dondu. Ne diyeceğini, ne tepki vermesi gerektiğini bilmiyordu. Onu bu durumdan kurtaran kapı sesine içinden şükürlerini sunarken ayağa kalkmak istediğinde Kita onu durdurdu. Kita kapıya giderken Atsumu peşinden geldi, tanıdık feromonların kokusu ciğerlerini doldurduğunda Kita'yı durdurmak istedi ama Kita çoktan kapıyı açmıştı.

Sakusa karşısında Atsumu'yu görmeyi beklerken Kita'yı gördüğünde yüzü sorgulayıcı bir ifadeye büründü. Kita onun buraya geleceğini öğrenmiş olsa da Sakusa onun burada olduğunu bilmiyordu. Sakusa'nın gözleri Kita'nın arkasındaki Atsumu ile buluştuğunda Sakusa kaşlarını çattı. Durumu kavramaya çalışırken oyuna geldiğini düşündü. "Vay, Shinsuke, ikinci ihanetin ilkinden daha iyi."

Atsumu, Kita'nın ona açıklamakla uğraşmayacağını bildiği için Sakusa'nın yanına gelmeye çalıştı ancak Kita tarafından durduruldu. Bu Sakusa'nın gözünden kaçmadığında maskesini çıkartarak apartmanın boşluğuna bıraktı, Kita'ya dönerken dudaklarının kenarı kıvrıldı. "Bizi yalnız bırak."

Kita şu anda alfa içgüdüleriyle davransa kavga çıkarabilir, Sakusa'ya meydan okuyabilirdi. Ancak Sakusa onun lideriydi ve ondan üstündü, ona karşı gelemezdi. Yine de Atsumu'yu onunla birlikte bırakmak istemiyordu. Sakusa onun tereddütünü fark ettiğinde kaşlarını çattı. "Shin, çık dedim." Sakusa'nın sesi sert ve tehditkardı.

Kita iç çekerek kapıdan çıkarken Sakusa içeri girdi, kapıyı arkasından kapatırken Kita'ya son bir bakış attı. Tamamen Atsumu'ya dönerken gözleri Atsumu'nun vücudunda gezindi, bir farklılık görememişti ama sinirleri tepesindeydi. "Bu kadar mı sabırsızsın? Beni çağırmana rağmen ben gelmeden önce eve başka alfaları alacak kadar mı?"