Het manuscript | Mabbie

1.10

Het was rond 21:00 uur toen de deurbel ging en Matthy opsprong van de bank. Hij wist dat het Robbie was en voelde een warme gloed van blijdschap door zich heen gaan. Hij liep snel naar de deur en opende die met een brede glimlach.

"Robbie!" riep hij uit, terwijl hij zijn vriend omhelsde. "Kom binnen, het is koud buiten."

Robbie stapte naar binnen, zijn wangen een beetje rood van de avondkou, en hij gaf Matthy een snelle kus op de lippen. "Hoi Matthy. Het is inderdaad fris buiten. Hoe was je dag?"

Matthy nam Robbie's jas aan en hing die op, terwijl hij naar de keuken liep om een kop thee voor hen beiden te maken. "Het was een drukke dag, zoals altijd. Maar er waren ook mooie momenten."

Robbie ging op de bank zitten en keek naar Matthy, nieuwsgierig. "Vertel eens. Wat was er zo bijzonder vandaag?"

Matthy glimlachte terwijl hij de waterkoker aanzette en naar de bank liep om naast Robbie te gaan zitten. "Ik had een gesprek met Joëlle, een meisje van vijf jaar dat heftige epilepsie heeft. Ze vroeg me of ik getrouwd was en of ik een vriendin had."

Robbie trok een wenkbrauw op. "Oh? En wat heb je haar verteld?"

"Ik heb haar over jou verteld," zei Matthy met een zachte glimlach. "Ik vertelde haar dat ik niet getrouwd ben, maar dat ik een heel bijzondere vriend heb."

Robbie's gezicht straalde en hij pakte Matthy's hand. "Echt waar? Wat zei ze toen?"

"Ze was heel nieuwsgierig en wilde alles over je weten," zei Matthy terwijl hij zich wat dichter tegen Robbie aan nestelde. "Ik vertelde haar hoe lief en zorgzaam je bent, en hoe je me altijd aan het lachen maakt."

Robbie glimlachte breed en gaf Matthy een zachte kus op zijn voorhoofd. "Dat is zo lief van je, Matthy. Ik ben blij dat je haar over ons hebt verteld."

Matthy leunde zijn hoofd tegen Robbie's schouder en zuchtte tevreden. "Het deed me realiseren hoe gelukkig ik ben om jou in mijn leven te hebben. En hoe belangrijk het is om deze momenten te koesteren, zelfs op de drukste dagen."

Robbie wreef zachtjes over Matthy's rug. "Ik ben ook heel gelukkig met jou, Matthy. Elke dag samen met jou is een geschenk."

De waterkoker klikte en Matthy stond op om de thee in te schenken. Hij bracht twee dampende koppen naar de bank en gaf er een aan Robbie. "Hier, iets warms om op te warmen."

Robbie nam een slok en glimlachte. "Perfect, dank je wel."

Ze zaten samen op de bank, dicht tegen elkaar aan, en praatten verder over hun dag. Matthy deelde meer verhalen over zijn patiënten en de uitdagingen van zijn werk, terwijl Robbie vertelde over zijn projecten en de mensen die hij had ontmoet. De warmte van de thee en hun samenzijn vulde de kamer met een gevoel van rust en tevredenheid.

"Wat denk je, zullen we dit weekend iets leuks doen?" vroeg Robbie plotseling. "Misschien een wandeling maken of een uitstapje plannen?"

Matthy dacht even na en knikte toen enthousiast. "Ja, dat klinkt geweldig. Laten we iets doen om even weg te zijn van alle drukte. Het zal ons beiden goed doen."

Robbie glimlachte en kneep zachtjes in Matthy's hand. "Ik kijk ernaar uit. Maar voor nu, laten we gewoon genieten van deze avond samen."

De rest van de avond verliep rustig en ontspannen. Ze keken samen naar een film, hun handen in elkaar verstrengeld, en genoten van elkaars gezelschap. Terwijl de uren voorbij tikten, voelde Matthy zich steeds meer op zijn gemak. De zorgen van de dag leken weg te smelten in de warmte van hun samenzijn.

Toen het tijd werd om naar bed te gaan, kroop Matthy dicht tegen Robbie aan onder de dekens. Hij sloot zijn ogen en voelde zich volkomen gelukkig en tevreden. Met Robbie naast hem wist hij dat hij alles aankon, hoe druk of hectisch zijn dagen ook waren.

"Goede nacht, Robbie," fluisterde hij zachtjes.

"Goede nacht, Matthy," antwoordde Robbie, terwijl hij een arm om Matthy heen sloeg. "Ik hou van je."

"Ik hou ook van jou," mompelde Matthy, voordat hij in een diepe, vredige slaap viel.

En zo eindigde weer een dag, vol van liefde en gedeelde momenten. De herfstige nacht buiten mocht dan koud zijn, binnen was het warm en veilig, dankzij de onvoorwaardelijke liefde die Matthy en Robbie voor elkaar hadden.