Het manuscript | Mabbie

1.12

De kerstvakantie was eindelijk aangebroken en Matthy en Robbie waren allebei vrij. Het was een tijd om te ontspannen en te genieten van elkaars gezelschap, zonder de constante druk van werk en studie. Eerste kerstdag stond voor de deur en ze hadden afgesproken deze te vieren bij de ouders van Robbie in Eindhoven.

De woning van de familie Van de Graaf was warm en gezellig, versierd met twinkelende lichtjes en een prachtige kerstboom vol glinsterende ornamenten. De geur van vers gebakken koekjes en dennenhout vulde de lucht, en er klonk zachte kerstmuziek op de achtergrond. Robbie's ouders hadden duidelijk hun best gedaan om de feestdagen extra speciaal te maken.

"Kom binnen, kom binnen," begroette Robbie's moeder hen met een brede glimlach. "Fijn dat jullie er zijn!"

"Fijne kerst," zei Matthy met een glimlach, terwijl hij de warme omhelzing van Robbie's moeder beantwoordde. Hij voelde zich altijd welkom hier, alsof hij een deel van de familie was.

Ze gingen naar de woonkamer, waar een knisperend haardvuur voor extra warmte zorgde. Matthy voelde de kou van buiten nog steeds in zijn botten, ondanks zijn dikke trui en jas. Hij was altijd al tenger geweest en leek het standaard koud te hebben, wat niet geholpen werd door de winterse temperaturen.

Robbie's vader kwam binnen met een dienblad vol warme chocolademelk, compleet met slagroom en marshmallows. "Hier, dit zal je opwarmen," zei hij, terwijl hij een mok aan Matthy gaf.

"Dank je wel," zei Matthy dankbaar, terwijl hij de mok in zijn handen nam en genoot van de warmte die zich door zijn vingers verspreidde. Hij nam een slok en zuchtte tevreden. "Dit is heerlijk."

"Kom, laten we op de bank gaan zitten," zei Robbie, terwijl hij Matthy naar de grote, zachte bank bij het haardvuur leidde. Ze nestelden zich onder een dikke deken, maar ondanks de warmte van de open haard en de deken voelde Matthy nog steeds de koude rillingen door zijn lichaam gaan. Hij kroop dichter tegen Robbie aan, hopend op wat extra warmte.

Robbie sloeg een arm om Matthy heen en trok hem nog dichter tegen zich aan. "Gaat het, liefje?" vroeg hij bezorgd.

Matthy knikte, zijn tanden licht klapperend. "Ja, ik heb het gewoon een beetje koud. Maar het gaat wel."

Robbie wreef met zijn hand over Matthy's rug in een poging hem op te warmen. "We krijgen je wel warm," zei hij zachtjes.

De avond ging verder met gelach, verhalen en het genieten van de heerlijke kerstmaaltijd die Robbie's moeder had bereid. Ondanks de kou voelde Matthy zich gelukkig en geliefd, omringd door mensen die hem als familie beschouwden.

Na het eten keerden ze terug naar de woonkamer, waar ze cadeautjes uitwisselden en genoten van elkaars gezelschap. Matthy kreeg een mooie, wollen sjaal van Robbie's ouders, die hij meteen omdeed. De zachte wol voelde heerlijk warm aan tegen zijn huid.

Toen de avond ten einde liep, zaten Matthy en Robbie weer onder de deken op de bank. Robbie hield Matthy dicht tegen zich aan, zijn handen door Matthy's blonde lokken streelend. Matthy voelde zich eindelijk een beetje warmer worden, omhuld door de liefde en warmte van Robbie en zijn familie.

"Dit was een geweldige eerste kerstdag," fluisterde Matthy, terwijl hij zijn hoofd tegen Robbie's schouder leunde.

"Ja, dat was het zeker," antwoordde Robbie zachtjes. "En er komen nog veel meer van zulke dagen."

Matthy glimlachte en sloot zijn ogen, genietend van het moment. De warmte van de open haard, de liefde van Robbie en de gezelligheid van de feestdagen maakten deze dag bijzonder. Het was een herinnering aan wat echt belangrijk was: liefde, familie en de eenvoudige vreugde van samen zijn.

En zo eindigde hun eerste kerstdag, niet met grootse gebaren, maar met de kleine momenten die hun liefde en samenzijn definieerden. Terwijl de sneeuw zachtjes buiten viel en de wereld wit kleurde, wisten Matthy en Robbie dat ze altijd een thuis zouden hebben bij elkaar, ongeacht waar het leven hen ook zou brengen.