TULIS

Bab 22 : cerita

Tangan Farah digenggam kuat, masuk ke dalam rumah.

"Sekarang ni awak cakap. Kenapa awak tak bagitahu saya selama ni yang dia tu adik awak ? Entah-entah ada benda penting lain lagi yang awak tak bagitahu saya !"

"Lepaslah. Sakit."

Farah melepaskan tangannya. MERAH.

"Yang awak nak marah-marah ni kenapa ? Boleh je kan cakap elok-elok ?"

"Saya dah cakap elok-elok dah. Awak tu yang sorokkan banyak benda dari saya."

"Eii, tolonglah jangan gaduh sebab benda-benda macam ni. Penting sangat ke dia tu ?!"

Qais mengerutkan dahi, menjilat bibirnya sendiri.

"Tak penting ? Awak cakap adik awak sendiri tak penting ?!"

"Qais. Sudahlah tu. Saya penatlah cakap dengan awak."

"Saya tak percaya tu adik awak."

"Awak ingat hospital senang-senang je ke nak bagi saya tandatangan kebenaran pembedahan tu ? Saya dah cakap. Dia adik saya."

"Saya nak tanya Yasir."

"Tak payah."

"Kenapa pula tak boleh ? Kalau perempuan tu adik beradik awak, mestilah Yasir pun tahu. Saya nak call dia, saya nak tanya."

"Tak payaaaahhh... Saya cakap tak payah tu tak payahlah."

Dengan emosi, tangan Farah melempar telefon di tangan Qais supaya tidak menelefon Yasir.

"Kenapa ?! Apa masalah awak ni ?!"

"Awak yang bermasalah ! Kenapa awak tak nak percaya yang Hawla tu adik saya ?! Kenapa ?!"

"Kenapa saya kena percaya ?! Kenapa awak nak marah sangat bila saya nak tanya Yasir ?!"

Qais sudah menghalakan telunjuknya dihadapan mata Farah.

"Awak yang marah saya dulu, Qais. Awak yang tinggi suara dulu. Tolonglah faham."

Farah menepis tangan Qais yang berada dihadapan wajahnya

"Tak semua keluarga happy macam keluarga awak !"

"Kalau macam tu, ceritalah dekat saya ! Apa guna saya sebagai suami awak !?"

"Saya tak boleh cerita lagi benda ni dekat awak. Belum masanya untuk saya cerita."

"Habis tu ? Bila masa yang sesuai tu ?!"

"Sudahlah tu. Saya minta maaf sangat-sangat kalau saya buat awak marah. Tolonglah bagi saya rehat sekejap. Saya sakit kepala."

Qais mengerutkan dahinya. Farah terus bergerak menuju ke sofa dan terus berbaring.

Qais mendekat, mengangkat kepala Farah diletakkan atas paha sendiri.

Farah celik, dongak memandangnya.

"Awak pejamlah. Saya picitkan kepala awak."

Qais mula menyentuh kepala Farah dan memicitnya. Qais melepas nafas. Entah kenapa rasa berat seakan-akan ditikam di dada.

Farah laju terduduk kembali.

"Heyy, kenapa ?"

Farah bangun, namun terduduk kembali. Qais laju mendekat.

"Awak kenapa ni ?"

Pwerkk ! MUNTAH.

Qais laju menarik bahagian bawah bajunya sendiri, menadah itu. Sebelah tangan menahan baju, sebelah lagi mengusap belakang badan isterinya.