utopia, tk

24*

   HERKESE MERHABAAA!!!!🦩❤️‍🩹
uzun zaman sonra burada olmak çok nostaljik bir sey, dogrusu.
   evet, aniden bir fic'im olduğunu hatırlamis bulunmaktayim.. 😭🙏🏻 (fic'i hatırlamak icin bastan okudum, sizin de oyle okumanizi tavsiye ederim, sayet hâlâ bekleyen birileri varsa 🥺) 
motivasyonumu korumak biraz zor olduğu icin biraktim aslinda, fic'i.. yorum ve oy beni gercekten yazmaya tesvik eden seyler, ki maalesef pek alamiyorum.. ama az da olsa, var olan okuyucularimi seviyorum ve sirf bunlar icin yeniden fice devam edecegim.
  fic'in biraz daha okuyucuya ulasmasi icin editlere ihtiyacim var 🥺🥺🥺 kurgu'ya edit yapmak isteyen,  takip etmek isteyen, ya da benimle iletisime gecmek isteyen diger kisiler icin; instagram'da bana ulasin: (@evelysnx)

  sizi bu kadar beklettigim icin tekrar uzgunum, umarim bolumu begenirsiniz!! ❤️‍🩹

 

  taehyung, tekrarlayarak, her cümlenin üzerinde durarak okuduğu mektubu bir çırpıda elinden bırakmış, takatsiz bir şekilde iskemleye atmıştı, kendini. eşinin mektubu ile sera'nın kendi kızı olmadığını öğrenmesi, benim için de ilk şoktu, ikincisiyse onu hiç böyle dağılmış görmememdi. empati kuruyordum, kızının, bu hayattaki en değerli varlığının kendi kanından olmaması ona çok ağır bir darbe'ydi, tabii. ve bunun dışında, sera'nın babası vardı, manevi olarak olmasa da, karakterini, görünüşünü ona veren biri vardı ve belki de şu an dışarıda, bir yerlerde dolaşıyordu. bir kızı olduğunu bilmeden.
    bu zor anlarda taehyung'a destek olmam lâzımdı. bu düşünceyle iskemlede elleri ile yüzünü örtmüş adamın yanına geldim ve hiç düşünmeden -düşünseydim, utanırdım- ona sarıldım. aynı saniyede ağlamaya başlaması ise yüreğimi darmadağın etti.

"jeongguk. ben ne yapacağım? bundan sonra sera'nın yüzüne nasıl bakacağım? her zaman, her sera'yı gördüğümde laura'nın ihanetini hatırlayacağım. bununla nasıl yaşarım, ben? kızım.. kızım değilmiş. ha! hayır, ben sera'yı hiç kimseye vermem. veremem." konuşması daha isterik bir hâl almaya başlıyordu.

"taehyung, aşkım, yaşadığın karmaşayı anlıyorum. bu, kabul edilmesi kolay bir şey değil, elbette. ama bunun için kendini yıpratmamalısın. her ne olursa olsun, şunu bilmelisin, sera'yı sen büyüttün. ona sevgiyi, insanlığı, çocukluğunu sen verdin. bu bile tekbaşına seni o adamdan daha fazla sera'nın babası yapıyor. ve.. laura'nın ihaneti. bu konu hakkında yapabileceğin en iyi şey, sadece daha fazla düşünmemek, çünkü düşündükçe bataklığa sürüklenirsin."

"evet. haklısın. ama.. ya.. ya o adam bir gün çıkagelirse, kızımı almak isterse? ben sera'ya her şeyi nasıl açıklarım? ya sera büyüyünce gerçek babası ile gitmek isterse? ben yıkılırım! ben seraphina'dan güç alıyorum, o olmazsa ne yaparım? nasıl eski kim taehyung olurum?"

"aşkım, merak etme. o adam bir kızı olduğunu bile bilmiyordur, büyük ihtimalle. yoksa şimdiye kadar aramaz mıydı? ayrıca, sera'nın büyüyünce de şimdiki kadar akıllı bir kız olacağına eminim, ona hayatını sen verdin, seni, en sevdiği insanı bırakıp, sırf biyolojik olarak babası olduğunu iddia eden, ama onun hakkında hiçbir şey bilmeyen birinin yanına gider mi?"

"ama.. ya, aradıysa? belki de aradı, arıyor, ama biz bilmiyoruz? hayır. hayır, hayır, ben buna izin veremem! hayır. kızımı alamaz. almamalı!"   birden bire sıkıca bana sarılmış olan taehyung, korkmuş bir çocuk gibi başını durmadan sağa-sola sallıyor, göz yaşları gömleğime bulaşıyordu. saçlarını okşamaya başladım.

"taehyung, lütfen sakin ol. o adam sizin hakkınızda ne biliyor ki? bardaymış, büyük ihtimalle sarhoştu, laura da o uyanmadan gittiğini yazmıştı zaten, onun yüzünü bile hatırlamadığına eminim. hangi bilgilerle sizi arasın ki? hem belki de şu an evlidir.. gayri-meşru bir çocuğu arayıp, eşi ile sorun yaratmayı göze alacak kadar iyi bir insan olup-olmadığını dahi, bilmiyoruz."