Marrying Mr. Stranger

Chapter 15

Maaga akong nagising kinabukasan. Hindi man agad ako nakatulog kagabi ngunit nakapagpahinga pa rin naman at maayos na ang aking pakiramdam.

Agad akong naligo at nag-ayos sa sarili. Pagkatapos ay pumunta sa labas at nagtungo sa garden para mag-unwind. May upuan at lamesa sa gitna ng garden na napapalibutan ng mga naggagandahang bulaklak at mga puno. It's one of my favorite spots actually when I was still living at this house. Kaya lang ay di ako masyadong nagtatagal sa pagpirmi sa bahay nitong mga nakaraang buwan. Tulad ngayon na dalawang araw lang din namang mananatili rito.

Umupo ako doon at nilanghap ang preskong hangin ng umaga. Ramdam ko rin ang kaunting init ng sinag ng araw na lumulusot sa awang ng mga dahon.

Hindi ko na maalala kung kailan ako huling gumising sa umaga na walang inaalalang trabaho at problema sa kumpanya. This feels really refreshing and relaxing.

Nanatili pa ako roon nang ilang minuto at ninamnam ang kagandahan ng paligid. Ilang saglit pa'y naalala kong hindi nga pala schedule ng pagpunta ni Manang Fely sa bahay ngayon.

Should I cook breakfast for both of us?

Well, wala namang masama. Kailangan ko ring bumawi sa kanya.

And so I went inside the house and proceeded to the kitchen.

Hmmmm.... Ano kayang lulutuin ko for breakfast?
Aaminin ko, hindi ako magaling magluto pero marunong din naman. I know I can prepare something decent for us.

I checked the pantry for the available ingredients na pwede kong magamit for my recipe. I decided to have something simple kasi ayokong mag-take risk into something complicated at baka pumalpak lang at di makain.

I opted to cook tortang talong, sunny side up eggs and corn soup. Buti naman at kumpleto lahat ng ingredients doon at sinimulan ko na ngang magluto.

And tsaraaaan... natapos ko na nga. Nakahain na ang lahat ng pagkain sa lamesa. 

Anton should be awake by now because he hates being late for work.

Kakatukin ko ba siya sa kwarto niya? Baka kasi di na naman ito kakain tulad ng dati at masayang lang ang niluto ko. Nag-effort pa naman ako.

Naghintay pa ako ng ilang saglit habang nakaupo sa kusina. Ngunit kataka-taka naman na di pa lumalabas ng kwarto si Anton. Did he already left? Nasa labas pa naman ang sasakyan niya.

Natagpuan ko na lang ang sarili sa harap ng pinto ng kwarto ni Anton. It's very unusual that he's not up yet.

"Anton? Are you there?" Tawag ko rito habang mahinang kumakatok sa pinto.

Inilapat ko ang tenga sa pinto. "Anton?"

Bigla na lang bumukas ang pinto at bumungad ang nanghihina at hapong mukha ni Anton.

"What's wrong?" Nag-aalala kong tanong rito. Biglang dumaan sa isip ko na naulanan ito kagabi. Sinapo ko ang noo nito at di nga ako nagkamali. Sobrang init nito.

"Oh my! You're having a fever. Go back to your bed." Iniakbay ko ang braso nito sa aking balikat para alalayan ito sa paglalakad pabalik sa kama. Nagpatiuna naman ito.

Dahan-dahan itong humiga sa kama habang inaalalayan ko.

"You should be brought to the hospital. Just wait here, tatawag ako ng 911."

Aalis na sana ako ngunit mabilis akong napigilan ni Anton sa kamay.

"No need to go to the hospital. Walang kaso to. Kailangan ko lang magpahinga." Anito kahit bakas sa boses nito ang panghihina.