අත් වැරැද්ද ( Completed )

තිස්‌තුන්වැනි කොටහා

" කෝච්චිය කීයටද තියෙන්නේ විරා "

" උදේ දහයට බන් "

" හෙටම යන්නැතුව අනිද්දා වත් යන්නකෝ. උබ එන්නෙත් කලාතුරකින්නෙ බන් "

රෑට කෑම කෑවයින් පස්සේ මන් දිනුල එක්කලා කතා කරන්න එයත් එක්ක ආවේ මිදුලේ බංකුවට. කොළඹ පැත්ත රස්නි නිසා එළියේ වුණත් සීතළ නැහැ අපෙ පැත්ත වගෙ.

" හෙටම යන්න ඕනී බන්. අප්පච්චිගෙ වත්තෙ වැඩට ඉක්මනින් නිලූෂට එන්න කිව්වා. "

" හෙට එහෙනම් යන්න . හැබැයි නිලූෂ ආයේ නිවාඩුවක් ලැබුණු හැටියේ අපෙ ගෙදර එන්න ඔයා. මට‍ තියෙන වැඩත් එක්කලා ඔයාලගේ වලව්වට එන්න බැරි වෙන්න පුළුවන් මට‍. ඒත් ඔයාටයි ඔයාගේ එක්කෙනාටයි පැටියටයි අපෙ ගෙදර එන්න පුළුවන් නේද. අපිට කියලා මහලොකු කවුරුත් නැහැනේ බන්. මට‍ සහෝදරයෙක්ට කියලා ඉන්නෙ... ත් උබ විතරයි. උබ යාලුවා නෙවෙයි බන් මගේම සහෝදරයෙක් වගෙ නිලූෂ. දන්නවද උබ දෙයක් කැම්පස් එකෙ ළමයි අපි දෙන්නා නිකන් අයියයි මල්ලියි වගෙ කියද්දී මට‍ සතුටු හිතුනා බන්. ඒත් මට‍ දැන් ඊට වඩා ගොඩක් සතුටුයි. ඔව් සෑහෙන්න සතුටුයි. මගේම සහෝදරයෙක් වෙන්න පුළුවන්ද ම් නිලූෂ.. ඇයි මේ මොකුත් ඔයා කියන්නැත්තේ...... න් නිලූ...ෂ "

මට‍ පුදුම හිතුනා දිනුලගෙ මේ කතාවට. එළියේ ලයිට් එළියට එයාගේ ඇස් දිලිසෙනවා. මට‍ ඇත්තටම හිතා ගන්න බෑ මන් මොකක්ද කියන්න ඕනී කියලාවත් . ඇත්තටම මගෙ අයියාවත් දිනුල වගෙ ඔහොම කතා කරලා නැහැනේ. මටත් ගොඩක් සතුටුයි දිනුල වගෙ හොද යාළුවෙක් ලැබිච්ච එක ගැන. දිනුල හැබැයි බැන්දත් හරි හරියට සංවේදී වෙලා වගෙ.

" දිනුල මන් ආයේ එන්නම්කෝ මගෙ සහෝදරයා බලන්න ඉක්මනට.. අහ් "

මන් එහෙම කිව්වා විතරයි දිනුල මාව තද කරලා බදා ගත්තා වෙද්දී මාත් එයාව තදේට බදා ගත්තා.

" මට විශ්වාසයි මගෙ චූටි මල්ලිව "

" මොකෝ මේ කවදාවත් නැතිව හැගීම් බර වෙලා දිනුවෝ. හෙට ගියාට මන් ආයේ මෙහෙ එනවා හොදේ... කන්න හොදට උයලා දීහන් මට ආයේ ආපු දවසට ‍ "