Tılsım •Tom Marvolo Riddle•

ilk Turnuva

(Biraz vahşet olacak rahatsız olan ilk kısmı okumasın.) Beklemediğim şekilde rüyamda ne Gellert'i ne de Selene'i görmüştüm. Buz gibi bir suyun içerisindeydim, içerisinde buzlar vardı. Minik bir bedendeydim ama bedeni hissedemiyordum bile... Bir yılan görür gibi oldum ve hızla kendime gelip sudan çıktım, küçük bedenim çırılçıplak yara, bere, çürük, morarıklık içerisindeydi. Bedenim uyuşmuştu soğuktan, garip bir şekilde hareket ettirebiliyordum. Soğuk odadan çıktığımda bodrum katında olduğumu anladım, kendimi zorlayarak yukarı doğru çıktım. Amerikan mutfakta kadının biri biftek pişiriyordu, mis gibi kokusu ne kadar aç olduğumu farketmemi sağlamıştı. Sonra kadın kapıya bakmak için oradan ayrıldı, sıcacık bifteğin bir parçasını bulduğum bıçakla kesip yedim. Kadının geri dönen ayak seslerini duyunca bıçakla beraber saklandım. Kadın bifteğin lesilen parçasını gördü ve bıçağı aramaya başladı, onu da göremeyince hızla benim kaldığım yere doğru koştu. Peşinden gittim, kadın işkence gördüğüm odanın kapısını açınca onu böbreğinden bıçakladım. Çıkardım ve yine batırdım, çıkardım, yine batırdım, çıkardım ve yine, çıkardım...ve batırıp içinde döndürdüm. Kadın yere düşüp kan tükürüyordu. Beni eliyle ne kadar yakalamaya çalışsa da nafile. Öldüğünden emin olmak için boynunu kestim, tılsımım yoktu tabii...

Selene tahminimce çoktan ölmüştü. Kadının cebinden asasını çıkardım, ahmak kullanmayı akıl edememişti bile. Yukarı çıkmadan önce bir adamın bağırışlarını duydum, bodrumda bir takvim aradım, tam olarak kaç yaşımda olduğumu bulmak için. Tarih 12 kasım 1931'di. Beş yaşında ilk cinayetimi işlemiştim tabii bu nefsi müdafaa, bu sayılmaz. Yavaşça yukarı çıkınca cam kırılma sesleri ve yoğun büyü savurma sesleri yankılanıyordu. Yukarı çıkınca Gellert ile bir adamın teke tek çatıştığını gördüm, nasıl bilmiyorum ama o adamın Friedrick olduğunu biliyordum. Acımadan Avada kedavra'yı savurmuştum... Zayıf noktasının bulunduğu yerdeydim, şanslıydım, asa büyüyü bana çevirmemişti. Benim asam değildi sonuçta. Gellert bana şaşkınca baktı, bana sarılmak için hızla yanıma geldi.

"İlk defa seni kendi bedenimde karşılıyorum Ağabey." Dediğimde neredeyse Gellert ağlayacaktı, hızla cüppesini üzerime örttü.

"Pearl... Sende onun gibi gideceksin diye çok korktum..."

"Beni kurtardığın için teşekkür ederim ağabey ancak bil diye söylüyorum az önce öldürdüğüm kişi tam olarak Friedrick'ti." Dedim.

"Bu pezevenk mi?" Sordu.

"Evet ve umuyorum ki bu sefer gerçek anlamda ölmüştür..." Gellert bana sımsıkı sarılıp süpürgesini çağırdı.

"Biran önce gidelim buradan!" Beni süpürgesine bindirdi, bir dükkana gizlice sokup istediğim elbiseyi giydirdi ve beni bir yetimhane'ye bıraktı. Ona buraya bırakmasını ben söyledim... O yetimhaneye yüksek bir miktar altın bırakıp beni de burada bıraktı, ona güvende olacağımı söylediğim yer burasıydı. Ben güvendeyken o da planlqrını sürdürebilir ve en sonunda düzgün bir dünyada hüküm sürerken bende onun küçük kuzeni olarak sefa sürebilirdim. Tabii planı yürümedi o ayrı mesele.

Yaşadığım acıyı iliklerime kadar hatırlıyordum, korkunçtu... Dikkatimi dağıtan Tom'un varlığıydı. Onun oda arkadaşı olmuştum, böylece arkadaşlığımız başlamıştı. Daha önceki visionlarımda görmediğim kadar anımızı görmüştüm, Tom harbiden duygusuzun tekiymiş, şimdiki kadar şeytani bir ruha sahip olmasa da yine birşeyler varmış. Tom ile oldukça yakın arkadaşlardık, ben ondan önce yetimhaneden ayrılmadan gitmemi istemediğini itiraf etmişti. 6 yılda tek ailesi ben olmuştum, ki bu da benimde güçlerim olmasını itiraf etmem ve onunla beraber tatlı ama aynı zamanda şeytani eşek şakaları yapmamızla oluşmuştu. Onun ailesinde aşk, sevgi veya kırıntısı bile olmasa da adını koyamadığı sevgiyi ben öğretmiştim ona, yaşadığım travmalar rağmen sevebilecek ailem olarak sayabilecek birine sahiptim nasıl olsa.