Neighbour's Baby | Hyunlix [Omegaverse] ✓

4. Bölüm: acil servis

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

Felix kendisini o cumartesi akşamı için hazırlamıştı.

Savaş boyalarını sürmüş, Jun'u emzirirken sabırla bekliyordu. En ufak bir müzik sesi duyduğunda aşağı inip kavga etmeye hazırdı.

Ama o akşam da, pazar akşamı da hiç ses seda çıkmamıştı. Felix memnuniyetle bebeğini uyutuyor, yanına kıvrılıp uyuyordu.

♡

Pazar gecesi, her zamanki gibi uykuya dalmalarından yaklaşık iki saat sonra Jun ağlayarak uyandı.

Açtı, emmek istiyordu.

Felix gözlerini kırpıştırdı, tam açamadan kıyafetini çıkartıp Jun'un üzerine doğru eğildi.

Ama Jun bir türlü ona uzatılan memeyi almıyor, ağlamaya devam ediyordu.

Felix yatağın yanındaki lambayı açıp Jun'u kucağına alarak yatağa oturdu. Tekrardan emzirmeye çalıştı ama yine başarısız olmuştu.

Uykusu kaçarken Jun'u kucağında sallamaya başladı. "Şş, sessiz ol bir tanem. Neden emmiyorsun? Bir derdin mi var? Minik kedim, hadi..."

Jun Felix'in çabalarına hiç kulak asmamış, bir an bile susmadan ağlamaya devam ediyordu.

Felix sonunda oğlunun alnını okşadığında, bebeğinin ateşler içinde kaldığını fark etti.

Yüzünde oldukça panik olmuş bir ifade vardı. Tek koluyla sımsıkı sarıldığını bebeğini tuttuğu gibi üstünü soydu.

Çok hızlı hareket etmesi gerekiyordu. Önce Jun'u giydirecek, ardından hızla hazırlanıp bir taksi çevirerek hastaneye gidecekti.

Ama bir felaket başlayınca ardı arkası kesilmez ya, bir anda kapısı sertçe çalmaya başladı.

Felix iyice paniklemişti.

Alt komşu muhtemelen şuan kapıdaydı, Jun hiç susmuyordu ve Felix yarı çıplak bir şekilde çırpınıyordu.

Kapı sesi kesilmediğinde bir anda bebeğini aldı, üstünde kıyafet olmamasını umursamadan kapıyı açtı.

"Biraz sessiz o-"

Adam tam açılan kapıdan öfkeyle çıkışacakken duraksadı. Bir Felix'e, bir de kucağındaki bebeğe baktı.

Jun ağlamaktan ve ateşten kıpkırmızı kesilmiş, sadece beziyle babasının kucağında bağırıyordu.

Felix'in saçı başı birbirine dağılmış, yüzü kireç gibi bembeyaz kesilmişti.

"Her şey yolunda mı?" Diye sordu adam, biraz daha sakin bir sesle.

"Yolunda gibi mi duruyor?!"

"Ben-"

"Biraz daha sabredin, hastaneye gideceğim. Sonrasında rahatça uyuyabilirsiniz."

"Hasta mı?"

"Ateşi var."

"Yardım edeyim mi?"

Alt katında oturan kavgacı ve yabancı adamın teklifi üzerine Felix bir anlığına duraksadı.

Basit bir tişört, bacak kaslarını gösteren kısa bir şort vardı adamın üzerinde. Omuzlarına düşen kara saçları dağılmış, beyaz teni nemlenmişti. Büyük, şekilli bir burnu, kalın dudakları, çekik, keskin gözleri vardı adamın.

Uzun boylu, epey de yakışıklıydı. Bu adam, kesinlikle bir alfaydı.

Felix daha çaresiz olamazdı.