Neighbour's Baby | Hyunlix [Omegaverse] ✓

7. Bölüm: 4 ay sendromu

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

O gün akşama doğru Jisung geldi. İşinden izin alıp yola çıkmasının üzerinden anca şimdi gelebilmişti. Şehrin neredeyse öbür ucunda oturuyordu.

Felix'i bulduğunda bebeğiyle beraber uyuyordu. Gözlerinin şişliğini uykudan uyanmış olmasına ve zor bir gün geçirmesine vererek sormadı.

Zaten sorsaydı da Felix ona gerçekleri atlatmayacaktı.

Jisung'un hazırladığı akşam yemeğini yedikten sonra salondaki oyun halısının üzerine oturmuş, yere yatırdıkları bebekle oyunlar oynuyorlardı.

"Ne kadar kalacaksın?" Diye sordu Felix.

"Bilmiyorum. Çok kötü olduğunu duyduğumda resmen uçarak geldim, ne kadar geç kalsam da..."

"Sorun değil." Dedi Felix gülümseyerek. "Ne kadar uzakta olduğunu biliyorum. Hızlı bile geldin."

"Otobüscü abi adamının başının etini yediğimden olabilir." Dedi Jisung da gülerek. "Yol hiç bitmeyecek sandım. Tanrıya şükür Yeji yetişmiş."

"Tabi, tanrıya şükür..." Diye fısıldadı Felix, bakışlarını Jisung'tan kaçırıp Jun'a çevirirken.

Jisung, Felix'in çocukluk arkadaşıydı. Beraber büyümüş, hayatlarının her anına tanık olmuşlardı. Bu yüzden onu herkesin tanıyacağından daha iyi tanıyordu.

Yani, Felix'in moralinin bozuk olduğunu anlamıştı.

"Ne oldu, bir sıkıntı mı yaşadınız?" Diye sordu.

"Yok. Jun'u bir yabancıya bırakmak zorunda kaldığım için kendimi kötü hissettim."

"Hm..."

Jisung inanmamıştı ama Felix'in yaşadığı zorluktan sonra, bir de o üzerine gelmek istememişti.

Bir süre daha oyun oynadıktan sonra Jisung eşini aradı, birkaç gün daha burada kalacağını söyledi.

Felix'i yalnız bırakmak istemiyordu.

Arkadaşının kafasında dönen anlamsız tilkilerden bir haberdi.

♡

Gece Jun uyuduktan sonra Felix kapıyı aralık bırakarak odadan çıktı.

Jisung hazırladığı iki fincan içecekle salonda oturmuş onu bekliyordu.

Fincanı aldı, karşısına geçip oturdu.

"Zor uyudu." Diye fısıldadı Jisung.

"Hala huzursuz. Ateşi epey düştü ama tamamen geçmiyor. Çok ağladı minik bezelyem."

"Duydum duydum." Dedi Jisung da. "Peki sen nasıl oldun, daha iyi misin?"

"İyiyim iyiyim. Hastaneden döndüğümden beri çok daha iyi hissediyorum."

"Mutfaktaki sepette taze meyveler vardı, onlardan hazırlaya-"

"Hayır, sakın dokunma ona." Jisung tam kalkarken Felix onu bileğinden yakaladı. Başını öne eğdi. "Meyve yiyesim yok."

Jisung kaşlarını çattı, az önce kalktığı yere geri oturdu. "Felix, her şeyin yolunda olduğuna emin misin?"

"Evet, iyiyim dedim ya!"

"Ondan mı bahsediyorum? Sabah bir şey olmuş, dökül."

Felix bakışlarını kaçırmaya çalışsa da Jisung'un keskin bakışlarını üzerinde çok net hissedebiliyordu şimdi.