" අද රෑටද වැඩ එතකොට "
" ම් හතට විතර යනවා හාමු. මාව ආයේ බලන්න පැටියවත් ඇරගෙන ඉක්මනට එන්න බේබී "
මායි පැටියයි ආයේ වලව්වට එන්න වාහනේට නැග්ගා. නිලූෂ දවාලේ ඉදලා මේ වෙනකම්ම මායි පැටියයි එක්කලා හිටියේ. පව් ඉතින් මගෙ නිලූෂ. අද ඉදලා ආයේ සිකුරාදා වෙනකම්ම එයා තනියම. අපිත් තනියම.
" පැටියෝ.... චූටි අප්පච්චි නැතුව පාලුයි"
" ඕ.. "
වාහනේ වලව්වේ කඩුල්ලත් පහු කරලා මිදුලට දැම්මත් හරි මට ලොකු හුස්මක් පිට වුණා. මේ වලව්ව ඇතුළේ මන් ගොඩක් සතුටින් හිටපු කාලේ හරි ලස්සනට ඇහි පිලි ගහන වේගෙට ගෙවිලා ගිහිල්ලා. මාත් එන්න එන්න වයසට යනවා වගේ දැනෙන්නෙ මට. මේ අවුරුද්දට මට හතළිහයි. ඒත් තාම මට බැරි වුණා ලස්සන පවුලක් විදිහට ඉන්න. දෙතැනක ඉන්න අපි දෙන්නට හැමදාටම එක වහලක් යටට වෙලා ඉන්න කවදා පුළුවන් වෙයිද දන්නෑ. පුංචි පුංචි පවුල් දකින දකින සැරේට මන් පිච්චුනා. මට මන් ගැනම අනුකම්පා හිතුනු වාර මෙච්චරයි කියන්න බෑ.
" උබ අර සක්කිලියගේ ගෙදර නේද ඈ බොල ගිහිල්ලා හිටියේ..... "
වලව්ව ඇතුළට ගොඩවුණු හැටියේ අපිව දැකපු අප්පච්චි වලව්ව දෙදරන්න කෑ ගැහැව්වා වෙද්දී නුරාද මගෙ පිටිපස්සේ හැන්ඟුනා. ඉතින් මන් කොල්ලවත් වඩා ගෙන අප්පච්චි එක්කලා වචනයක් වත් කතා නොකර ගියෙ මගෙ කාමරේට.
" පැටියෝ නුරාද අපි දෙන්නත් යමුද රත්තරන් චූටි අප්පච්චි ළගට. මට හරි අමාරුයි දෙයියනේ මෙහෙම තනියම විදව විදව ඉන්න. පුතේ අපිට කියලත් පවුලක් තියෙන්න එපැයි "
මන් නුරාදව තදින් බදා ගෙන ඒ චූටි පපුවෙ ඔලුව තියා ගත්තා. අම්මත් ලෙඩ ඇදේ නිසා මේ වලව්ව දාලා මන් කොහොම යන්න ද කියලත් හිතෙනවා .
" නැන්දේ නැන්දගේ මාළු ඇඹුල් තියලේ හරි රසයි කියන්න කිව්වා නිලූෂ "
නැන්දා එයාගේ පන් මල්ලත් අරගෙන යන්න හදද්දී මන් එහෙම කිව්වා.
YOU ARE READING
අත් වැරැද්ද ( Completed )
Non-Fiction" වීරන්කෙඩුව වලව්වේ පුංචි හාමු අවසරද මට......... පුංචි පැටියගේ චූටි අප්පච්චි වෙන්න " - නිලූෂ සත්සිදු -
