" නුරාද... පැටියෝ කෝ කෝ චූටි අප්පච්චිට බායි කියන්න. ඔයා සාධු කිව්වේවත් නෑ චූටි අප්පච්චිට "
" තා....... දු.. අප් ප "
නිදිමරගාතේම මගෙ අස්සෙ ඉදගෙන නින්දෙන්ම එයාගේ චූටි අප්පච්චිට කටින් සාධු කියලා ආයේ මගෙ අස්සටම කඩා ගෙන වැටුනා.
" එපා එපා හාමු. දරුවා නැගිට්ටවන්න ඕන්නෑ. දෙන්නම පරිස්සමින් යන්න හොදද. ආයේ හෙට හවසට එන්න මගෙ හාමු "
එහෙම කියලා මගෙ නිලූෂ එහෙන්ම මයෙ හිස් මුදුනට හාදුවක් තියෙලා මගෙ අස්සේ නිදා ගෙන ඉන්න පැටියටත් හාදුවක් දුන්නා.
ඊයේ රෑට යන්න හිටපු මන් පාන්දර හතර වෙනකම් නිලූෂගේ අස්සේ පැටියවත් තියාගෙන හොදට නිදා ගත්තා. පාරත් ලිස්සන නිසා හරි පරිස්සමින් වලව්වට එද්දි හොද වෙලාවට කමනි නැන්දා ඇවිල්ලා හිටියා. නැත්තම් ඉතින් දොර අරිනකම් එළියේ තමයි ඉන්න වෙන්නේ අපි දෙන්නට.
පහාමාරයි තාම. පැටියවත් වඩා ගෙන කාමරේට ගියපු මන් එයාව ඇදෙන් තියෙලා මූණ කට හෝද ගෙන ඇදුම් අයන් කරන්න ගත්තා.
" පුතා පාන්දරද ආවේ ම්.... "
" ඔව් අප්පච්චි "
කමනි නැන්දට කියලා හදා ගත්තු කොත්තමල්ලි එකත් ඇරගෙන මන් කාමරේට යද්දී මගදී හම්බුනේ අප්පච්චි.
පුදුමයි අද මට මොකවත්ම කිව්වේ නැහැ අප්පච්චි.
" අප්පත්ති ආත්ති මත සා කලනවා සවනවා. අයි එ අප්පත්ති එ. "
" ආච්චිගේ හැටි දරුවෝ. මයෙ පුතාට ආයේ රැව්වොත් ගැහැව්වොත් කෑ ගහන්න යටිගිරියෙන් හොදද "
" හලි අප්පත්ති යති ගීයෙන් කා ගාන්තම් "
" අප්පත්ති.... "
" ම් "
නුරාදත් එයාගේ ඇදුම් දා ගනිද්දී මාත් මගෙ කමිසේ දාගෙන කලිසම දා ගත්තා.
" මදෙ යාලූ පැතියා මාව බාන්න ආවේ නා නෙ අප්පත්ති ගුඩ දවතකින් "
YOU ARE READING
අත් වැරැද්ද ( Completed )
Non-Fiction" වීරන්කෙඩුව වලව්වේ පුංචි හාමු අවසරද මට......... පුංචි පැටියගේ චූටි අප්පච්චි වෙන්න " - නිලූෂ සත්සිදු -
