Kalinka | gay

27.

Bölüm şarkısı: Ayten Alpman - Ben varım✨

Yıllar sonra, ilk kez bu kadar ağlıyordu Gürkan. 13 yaşındayken hayatının bir anda mahvoluşunu, bir nefeste anlatmıştı sevdiğine. Çok zordu, yaşadıklarının her gün dünyada binlerce çocuğun yaşıyor olması ise daha ağır geliyordu.

Duyduğu hıçkırık sesiyle, kafasını kaldırıp ekrana baktı. Anlattığı bunca zaman içerisinde bir kez olsun karşısındaki çocuğun suratına bakmadığını yeni fark etti. Hızlıca ıslak çenesini silerek, kendisini toparlamaya çalıştı ama ağlamaktan kan çanağına dönmüş kırmızı gözleri bunu gizleyemiyordu.

"G-gürkan..."

"Ağlama kurban olduğum, sen ağla diye anlatmadım ben bunu"

Fyodor'un ard-arda akan göz yaşaları ile kalbine keskin sancı girmişti. Öyle ki, o an kendi acısını unutmuş, çocuğu sakinleştirmek için her şeyi yapıyordu.

"Sen nasil dayandi?" Fyodor iç çekişleri arasından zar zor konuşmuştu.

"İlk 3 yıl cehennem gibiydi o günlerde kaç kez ölmek istedim hatırlamıyorum bile"

Bir kaç dakika sessizlik oluştu aralarında. O an sanki ikiside topralanmaya çalışıyordu. Fyodor, karşısındaki adamın korkusunu, güvensizliyini çok iyi anlıyordu. Gürkanın hiç bir suçu yoktu ki, o çocuktu. Bunların hiç birini haketmemşti.

İkiside biraz sakinleştikten sonra, beynindeki bazı soruları dikkatlice sormaya başladı Fyodor.

"Peki o adama noldu?"

Gürkan iç çekip, bu sefer gözlerini ekrandan ayırmayarak konuştu.

"Olayın sabahı, amcam dükkanın ön kısmını çeken kameralardan dükkana son giren kişinin Celil olduğunu görmüş, ardından da evine gidip vurmuş onu"

Duyduğu şeyle Fyodor'un gözleri fal taşı gibi açıldı. Pekala bunu hiç beklemiyordu. Gürkanın amcasına hayran olmuştu o an.

"Sonra nolmuş?"

"Amcam hapiste hala, o piçte toprağın altında çürümüş artık"

"Amcanla görüşüyor hiç?"

"Tabiki, her ziyaret gününde yanına gidiyorum. Babam öldükten sonra, hapiste olsa bile sağolsun hiç kaygı ve sevgisini eksik etmedi benden"

Fyodor şimdi gerçekten hayranlığını gizleyemiyordu. Gürkanın etrafında onu destekleyen bu kadar insanın olması, onu çok mutlu hissettirmişti.

"Baban, annen nasıl oldu o olay sonra?"

Gürkan duyduğu soru karşısında, titrek nefes verdi. Bu hayatında aldığı ikinci büyük darbeydi.

"Babam... olaydan bir yıl sonra vefat etti. Dayanamadı benim durumuma. Biliyor musun? babam benim kahrımdan öldüğünde, cenazesine bile gidemedim. Bu yüzden hep suçladım kendimi"

Boğazına oturmuş düğüm yüzünden zar zor konuşmuştu Gürkan. Gözündeki yaşlar yeniden yanaklarına akarken, içindeki suçluluk duygusu kalbini acıtıyordu.

"Şşş geçti Gürko, bak ben burda. Seni hiç bir suçu yok tamam mi? Baban seni boyle görmek istemezdi... güçlü ol. Ben her zaman seni yaninda olcak"

Fyodor, naif gülümsemesiyle bakıp, daha demin onu sakinleştirmeye çalışan adamı, şimdi kendisi sakinleştiriyordu.

"Annem konuşma engelli olduğu için, bana sevgisini, desteğini hep başımı okşayarak, bana sarılarak gösteriyor, ne olursa olsun hep yanımda olacağını söyleyemese de, gözleriyle anlatıyordu. Ahmetten sonra, suçsuz olduğumu söyleyen ilk sen oldun"

Çocuk ona şaşkınca bakmıştı. Bu olayı ailesi ve Ahmetten başka hiç kimse bilmemişti bu yıllar içinde. Gürkanın ona güvenip, bu kadar ağır konuyu ona anlatması Fyodor'un içindeki toz kadar olan güvensizliği de silip aparmıştı. Bu gün daha çok aşık olmuştu Gürkana.

"Nasil yani? sen daha önce kimseye anlatmadi mi bunu"

"Hayır anlatmadım çünkü, karşıma asla güvenip, kendimi anlata bileceğim biri çıkmadı. Fedya... ben ilk kez birine karşı bu kadar yoğun duygular besliyorum. Bana yazdığın gün, fotograflarını gördüğümde 'analar neler doğruyor be' dedim içimden. Şu ana kadar seni üzdüğüm her şey için özür dilerim. Bu gün bana ağladığında seni daha çok tanıdım. Beni kabul ettiğin için, geri çevirmediğin için çok teşekkür ederim. Şimdi söyleyin bakalım Fyodor Yuriev bey, tüm öküzlüğüne rağmen. Karşındaki bu adamın sevgilisi olur musun?"

Fyodor ona duygulu şekilde bakarken, içinden binlerce kez şükür ediyordu. Bundan sonra Gürkan için yapamayacağı hiç bir şey yoktu.

"Aptal sen APTAL... tabiki seni sevgilin olurum. Yüz kere de olurum, bin kere de olurum"

Gürkan biricik sevdiğinin bu heyecanlı haline kahkaha atmıştı. Elinde olsa hiç düşünmeden yanına ışınlanıp, kocaman sarılmak istiyordu ona.

"Федья... ты мое счастье"

(Fedya... sen benim mutluluğumsun)

Oh bee sonunda bunların durumunu çözdüğümüze göre... eğlenceye kaldığımız yerden devammm

bölüm nasıldı?

Anlık Gürko ve Fedya