Kalinka | gay

42.

italic yazılar işaret dili ile konuşulan kısımlardır.

Askim: merhaba, Fedya siz misiniz?

Yavri kuşum: siz kimsiniz?

Yavri kuşum: Gürkan nerede?

Askim: ben Enes

Askim: Gürkan ve Ahmet abinin kafesinde çalışıyorum

Yavri kuşum: ne oluyor?

Yavri kuşum: Gürkoya bir sey oldu?

görüldü

Yavri kuşum: ya niye cevap vermiyor sen?

Askim:  önce bir sakin ol

Askim:  ufak bir sorun var sadece

Yavri kuşum:  ya söylesene Enes

Yavri kuşum:  kötü bir sey oldu kesin

Askim:  Gürkan abiyle, Ahmet abi gece vuruldular

görüldü

Yavri kuşum'dan sesli arama

Telefonun ekranına düşen aramayla gergin şekilde ona endişe ile bakan kadına döndü. Durumu nasıl hafifleteceğini düşünürken, titrek nefes vererek aramayı açtı.

"Enes nasil oldu bu? Gürkan ve Ahmet iyi mi?" telefonun diğer ucundan gelen ağlama sesini duyunca daha çok strese girdi oğlan. İçinden 'Gürkan abi bu sefer gerçekten maaşımdan kesecek' diye düşündü.

"Fedya bak sakin ol. Hem ciddi bir şey yok merak etme"

"Sen dalga mi geçiyor? vuruldular ama sen ciddi bir şey yok diyor" aniden bağırdığında oğlan irkilerek kulağını kapattı. Fyodor'u bir kaç kere fotoğraflarda gördüğünde hiç böyle asabi olduğunu düşünmemişti oysa. Seven, sevdiğine benzermiş kavramı tam onlara göreydi.

"Ya cidden korkulacak bir şey yok. Kurşun, Ahmet abinin bacağını sıyırmış sadece ve kendisi şu an iyi. Gürkan abinin de omuzuna gelmiş ama-"

Hemşirenin yanlarına gelmesiyle Enesin cümlesi yarıda kalmıştı. "İyi günler, Gürkan beyin yakınları siz misiniz?"

"E-evet biziz. Bu annesi, ben de arkadaşıyım" Fyodor, konuşulanları daha iyi duymak için telefonu kulağına bastırdı. Hemşirenin sesini duyduğunda ise  kalbi göğsünde daha hızlı çarpmaya başlamış, kötü haber almamak için bildiği tüm duaları ediyordu. 

"Gürkan bey kendine geldi ve şu anda hiçbir hayati tehlikesi yok. Sadece bir kaç hafta kendisine dikkat etmesi gerek. Tekrardan geçmiş olsun" hemşire gülümseyerek yanlarından geçip gittiğinde, deminden beri sessizce ağlayan kadın meraklı gözlerle Enese baktı.

"Gürkan uyanmış Emine teyzeciğim. Hadi yanına gidelim" kadın gülümseyip kafasını salladı.

O sırada, Fyodor da duydukları ile derin nefes vererek yanağına akan yaşları sildi. Bu korkuyu ikinci defa yaşamak epey ağır gelmişti ona. Zira, artık Gürkansız bir hayat yoktu onun için ve bu yüzden sevdiğine bir şey olması, üstelik şu an ayrı kalmaları iki kat delirtiyordu sarışını.