Kara sabahlar da vardır kara geceler gibi. Güneşin doğmadığı gezegenler de vardır güneşin batmadığı insanlar gibi.Hava kararıncaya kadar durduk. Ben Kartal'ın kucağında otururken o göz yaşlarımın dinmesini sabırla bekledi. Göğsünün üstüne yaslıyken kafam onun dışında hiç bir şey düşünmek istemedim. Sadece ona odaklanmak istedim. Ben gerçekten onu her şeyim yapmak için tutuşuyordum. Kartal'ın sabrını ilk defa iliklerime kadar hissetmiştim. Onu sabırsız birisi olarak bilirdim her zaman, ne zaman bu kadar sabırlı olmuştu bilmiyordum. Bağırışlarımı, iç çekişlerimi ve ağlamamı görüp ve duyup sabırla beni beklemişti. Artık hazır olduğumu hissediyordum onunla gitmeye hazırdım. Kafamı sokulduğum kuytudan çıkardığımda kararan hava onun gözlerinin karşısında önemsiz geliyordu. Gözlerime baktığında "Gidelim." diye mırıldandım. Kafa salladı ve hiç bir şey demedi. Bacaklarımın altına kolunu geçirerek beni yavaşça aldığı yere geri bıraktı. Arabayı çalıştırdı geriye doğru giderek dikiz aynasından arabaların gelip gelmediğine baktı arabanın olmadığını görünce yola çıktı. Bana göz ucuyla bakarak "Daha iyi hissediyor musun?" diye sordu sakince.
"Evet." dedim durdum "Senin sayende." diye eklediğimde araba kırmızı ışığa yakalanmıştı. Gözlerime kafası karışmış gibi bakıyordu. Ama netlik kazanmam gereken kısımlar vardı. Netleştireceğim kısımlar olduğu gibi, hayatımda.
Yeşil ışık yandığında arabanın motorundan çıkan gürültüyle öne atılmıştı, lüks bir araba markasının son modelini kullanıyordu. Bu model yeni piyasaya çıkmış olmalıydı. Arabayı konağa giden yolun olduğu kısımdan döndürmemişti karşı yoldan dümdüz devam ettiğinde şaşkınlıkla yüzüne baktım. "Konağa gitmiyor muyuz?"
"Ağalık bende kalmaya devam ettiği için orada şimdi kıyamet vardır. Hiç gidip kendimi yoramam." yüzüme baktığında "Zaten yeteri kadar mahvoldun." dedi ve önüne dönerek önündeki aracı solladı. Hızlı gitmeye başladığında emniyet kemerine asılarak takmıştım o ise kırmızı ışıkta durduğunda taktı.
Yol boyu bir daha konuşmadık. Kartal arabayı Mardin çıkışından sola döndürmüş bir ormanlığın içindeki patika yolu takip etmişti, araba yolu zorlanmadan ilerliyordu. Ormanın girişine yakın bir ev, ortasında ise bir göl evi vardı. Ortasındaki göl evinden dümdüz ilerleyerek arabayı sola döndürdü ve farları açık bırakarak arabayı durdurdu. "Bir dakika bekle." diyerek arabadan hızla inerek evin merdivenleri çıktı, dış kapının yanındaki kutucuğun kapağını havaya kaldırarak tuşlara şifreyi girdi. Şifresi girilince evin kapısı açılmış evin içindeki tüm ışıklar ve terasın ışığı bahçedeki ışıklandırmalar açılmıştı. Ormanın içi karanlıkken bir şifreyi girmesiyle aydınlık hale gelmişti, Kartal kapıma doğru yürüdüğünde emniyet kemerini çözerek kapıyı açtım, kapıyı çekerek ittirdi. Jeepten inmem için uzattığı elini tuttuğumda elimi yere inince hemen bırakacak sandım ama bırakmamıştı. "Karanlık olduğunda burada yürümek biraz zorlaşıyor." demiş elimi tutma sebebini kısaca açıklamıştı. Evin merdivenlerini çıktığımızda elimi bırakarak arabasına doğru giderek anahtarı arabadan çekip çıkardı, arabanın farları söndü. Kapıyı kapatarak arabayı kilitleyip yanıma gelerek içeriye girdiğinde arkasından ilerledim. Evin içi çok güzel aydınlatılmıştı. Evin içine girer girmez koskocaman bir oturma alanı karşılıyordu. Gri koltukların karşısında duvarda boydan boya duran bir televizyon ve televizyon ünitesinin altında şömine vardı. Salonun karşısında iki oda daha vardı. Kartal salonun içinden geçerek açık televizyonu kapattı, karşıda kapısı kapalı ışığı açık odalardan birisine girerek ışığını kapatıp geri çıktı. Salonun hemen karşısında durup incelerken Kartal yandaki diğer odaya girerek kapıyı açtığında burasının büyük bir mutfak olduğunu gördüm. Kartal'ın yanına gitmek için yürüdüğümde üst kata giden merdivenlerin dış kapının hemen karşısında olduğunu fark ettim. Merdivenler üst katta ışığı açık bir kata gidiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YASEMİNLİ KIZ
قصص عامةVicdan eskirse, ruh küflenirmiş! Ruhu yaşarken küflenen insanların öldüklerinde ruhları da kokarmış! Ben Meran! Ailemin zoruyla evlendirildim. Evlendiğim gün kocamı kaybettim. Ve ben bu sefer kayınbiraderimle evlendirilmek zorunda bırakıldım. Kims...