Between The Lines

Finding a Job

Nasa bar ako nila Seulgi after kong ibigay sakaniya yung resumé ko. Naghahanap ako ng trabaho ngayon gaya ng sinabi ko kay Jennie, maghahanap ako ng trabaho.

"Tawagan ka na lang nila Mommy, Dude. Kung ako lang talaga ang masusunod, nagsimula ka na kaagad. Kaso ayaw nila Dad and Mom" Sabi ni Seulgi. Naiintindihan ko naman siya kasi mag kaibigan kami at parang ang laking tyansa ko nga na makapasok dito sa trabaho dahil sakaniya.

"Ayos lang, Dude. Hindi naman iyon problema. Saka maghahanap pa ako ng ibang trabaho bukod dito" Sabi ko. Palabas kami ng bar nila.

"Grabe, seryoso ka talaga na maghahanap ng trabaho." Sabi nito, kinuwento ko na rin sakaniya kung bakit ako naghahanap ng trabaho.

"Syempre, ayaw ko rin naman kasing umasa kala Mom and Dad at humingi ng pera sakanila para lang may pang date kami ni Ms. Kim, nakakahiya 'yun" Sabi ko sakaniya.

"Ang swerte niyo sa isa't isa, ikaw na maghahanap ng trabaho para sainyo, habang siya naman binibigay ang lahat para sainyo" I tapped her shoulder. "Ikaw kasi, bakit mo naman pinakawalan si Ms. Bae? Ligawan mo ulit kaya"

Tumigil siya sa panliligaw kay Ms. Bae dahil raw sa ang bata niya para kay Ms. Bae, sinasayang niya lang yung pagkakataon. While me, I took all the risk para maging kaming dalawa, and I'll do it anyway kahit anong mangyari.

Pag uwi ko ng bahay ni Jennie, nakita ko siya na nasa living room naka upo sa couch habang busy sa ginagawa niya. I've been sleeping here for two days already. Hindi naman ako hinahanap ni Dad , pero sinabihan ko siya na nakikituloy ako kala Seulgi.

Pagkatapos niyang gawin ang ginagawa niyang trabaho, we were curled up on the couch, a comfortable silence between us as we enjoyed each other's company. I'm hugging her while her leaning on my chest.

Ms. Kim's hand was resting on my shoulder, her fingers lightly tracing patterns on my arm. I felt a pang of guilt as I thought about the job applications I'd been filling out recently. I hadn't shared this part of my life with her yet, not wanting to add any stress to our relationship.

After a while, Jennie spoke up, her voice filled with concern. "Palagi ka na lang umuuwi ng gabi, hindi ka pa nag-papaalam sa akin. Saan ka ba pumupunta?"

I looked up at her, my heart pounding. I knew I needed to be honest, but the words were hard to form. Ayaw ko kasing sabihin sakaniya kasi pipigilan niya ako. "Wala, sa bahay lang minsan"

Ms. Kim's brow furrowed with worry. "Are you sure? You know you can tell me anything. If something's bothering you, I'm here to listen."

I hesitated for a moment, then sighed. "Actually, there is something I haven't told you. I've been applying for jobs."

"Huh? For what?" Jennie's eyes widened slightly.

"For us...I mean, I've been sleeping here and I have to-"

"No, you don't have to. Lisa, hindi naman kita pine-pressure" umupo ito at saka hinawakan ang kamay ko.

"Binibiro lang naman kita nung araw na 'yun, you don't have to work for us. Baka maging busy ka lang tapos mapabayaan mo ang pag-aaral mo" she's right. I might get busy kapag nag trabaho na nga ako.

"Hindi ko naman 'yun papapabayaan, I just want to work" huminga ito nang malalim at saka hinawakan ang mukha ko. "Okay, I won't stop. But promise me na walang magbabago, mag ta-trabaho ka pero papasok ka pa rin araw-araw sa klase mo"