Derin bir nefes alarak odasına girdiğimde, elimdeki ütülü kıyafetleri yatağa bırakmak için adımlayacaktım ki ardımdan kapının kapanmasıyla korktum. Oda karanlık bir hal aldığında arkamı döndüm ve karartıyla karşılaştım.
Boğazımdan akıp giden sıvını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5.8.24
🖤
Tüm yollar sana çıkıyor.
"Anneni çok sevdim." Dediğimde sesimden bile mutluluk akıyordu. Dudaklarımı göz kapaklarını üzerine değdirmemin ardından beni göğsüne doğru çekmiş, nevresimi de bedenimizin üzerine doğru atmıştı. Bedenimin sıcaklığına bir de örtü katılmıştı.
"O da seni çok sevdi. Hatta ikimizi, yan yana."
Bunu ben de fark edebilmiştim. Kadının yüzü bize bakarken parlıyordu. Gözleri ışıldıyor, kalbi yumuşuyordu. Beni gerçekten sevmiş olduğunu hissedebilmiştim. Bakışları bile bunu anlamama yetmişti. Kendisi de çok yaşlı bir insan olmadığı için kanımız epey kaynatmıştı. İçim çok rahattı. Beklediğimin aksine kötü birisi çıkacak diye korkmuştum. Hani dizilerde ve filmlerde olur ya, tıpkı öyle bir kadın karşıma çıkacak sanmıştım.
Ah şu pembe diziler, bizi hâyal alemine sürüklüyor.
"Evet, sevdi." Demekle yetindim. Mutluluktan ağzım acımaya başlamıştı fakat yine de gülmeyi bırakmıyordum. Kolları arasından çıkmak için çaba sarf eden ben şimdi neden ondan ayrılamıyordu? Ne değişmişti? Ona olan hislerim değişmiş miydi? Ne yani kendime kızdığım şey başıma gelmiş ve hemen ona kapılıp gitmiş miydim?
Nefesi nefesime çarparken sözlerimin haklılık payı kalbime oturdu. İçimde sıkıntının aksine rahatlık vardı. Yanlış bir şey yaptığımı düşünmezken, yanlış da sonuçlanmasını istemiyordum.
"Şey uyuyalım mı artık? Benim uykum geldi de."
Göremedim ama gülümsediğini hissettim. "Uyuyalım." Dediğinde bir anda beni yan döndürdü ve sırtım karnına değecek şekilde beni kendine doğru çekti. Bu hızlı hareketi karşısında şaşırmama bile izin kalmamıştı. Göğsüm böyle olunca daha hızla atmaya başlamış, dışarı çıkacak hâle gelmişti.
"Senin amacın beni temelli uyutmak sanırım." Dediğimde biraz da olsa kollarını gevşetti. Derin bir nefes alsam da yanındayken bunun pek de mümkün olduğunu sanmıyordum. Nefesim sekteye uğruyor çoğunlukla da kendisine gelmiyordu.
"Bana lazımsın." Dediğinde atılmadan duramadım.
"Ne manada?"
"Nefes almam gibi bir mana." Dediğinde anlamadığım için nasıl yani? diye sordum.
Sesli bir soluk verdi. Sıcak nefesi saçlarımın arasına karışırken daha da sıcakladığımı hissettim. "Sensiz nasıl nefes alınır bilmiyorum."
Hem sözleri hem bedeni beni yere doğru çekiyordu. Utanmıyor da değildim. Çok utanıyordum. Hayatım boyunca birçok erkekten iltifat almış ama hiçbirisi bunun gibi hissettirmemişti. Tabi ben diğer erkeklerin içten söylediğini hiç düşünmemiştim. Tabi böyle olunca da garip hissediyordum.
