Derin bir nefes alarak odasına girdiğimde, elimdeki ütülü kıyafetleri yatağa bırakmak için adımlayacaktım ki ardımdan kapının kapanmasıyla korktum. Oda karanlık bir hal aldığında arkamı döndüm ve karartıyla karşılaştım.
Boğazımdan akıp giden sıvını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28.9.24
🖤
Âhu'nun ağzından.
"Kanka ben bu elbisenin aynısını İnternette görmüştüm. Bunu bir denesem mi?"
"Olur kanka dene de pek zamanımız yok, davet bakmaya gideceğiz. Zamanımız biraz kısıtlı."
Elimi alnıma vurarak ofladım. "Ya ben onu unuttum. Neyse sonra denerim."
"İçinde kalmasın." Dedi üzgün gözlerle.
Sorun yok dercesine göz kırptım. "Yok bebeğim, daha sonra bakarız."
Arkadaşımın düğünü yaklaştığı için epey telaş içerisindeydik. Korhan'ın bana sürpriz yapacağını haber vermesinin üzerinden bir gece geçerken ona sabahtan işlerimiz olduğunu dile getirmiş haberi olmasını sağlamıştım. Ona ne kadar kırgın olsam da gün içerisinde sürekli aklıma gelmesi sinir bozucu olabiliyordu.
Şimdi ise kıyafet bakmaya gelsek de ben hâlâ bir şeyler bulamamıştım. Aslında ne aradığım belliydi fakat aradığımı bulamam da ayrı bir konuydu. Daha yapacak bir sürü işim varken hiçbirini yapamamıştım. Şimdi ise davet bakmak için arkadaşımın sevgilisi gelecek ve beğenmeye gidecektik. Daha doğru ben onların peşinden gidecek onlar beğencekti. Doğal olarak.
"Lorenzo gelmiş, hadi çıkalım."
Başımı onaylar anlamda salladığımda mağazadan çalışanların sözleriyle ayrıldık ve siyah renkteki üstü açık arabaya bindik. Enişte zengin derken yalan söylememiştim. Fakat aklıma daha iyi bir arabaya bindiğim geldiğinde susup kaldım. Korhan Franco'nun mükemmel arabasını unutmak ne mümkündü.
Lorenzo'nun sesini duymamla bakışlarım o yöne kaydı. Kendisi has ve has İtalyan olduğu için dilimizi bilmiyordu. "Vogliamo cenare insieme la sera, che ne dici, Ahu?" Akşam beraber yemek yemek istiyoruz, ne dersin Ahu?
Anlamadığım için, "Che cibo?" Ne yemeği? diye sordum.
"Lorenzo, Korhanla tanışmak istiyormuş, biz de yemek planı yaptık. Ama sen de istiyorsan tabi."
Omzumu silktim. "Bilmem ki bir sormam lazım, müsait mi değil mi."
"Sor kuşum, ona göre rezervasyon yapalım."
Zaten davetiye bakılacak mekana geldiğimizde onlara içeri geçmesini, telefonla görüşeceğimi söylediğimde mağazanın önündeki koltuğa oturarak onun numarasını tuşladım.
