Derin bir nefes alarak odasına girdiğimde, elimdeki ütülü kıyafetleri yatağa bırakmak için adımlayacaktım ki ardımdan kapının kapanmasıyla korktum. Oda karanlık bir hal aldığında arkamı döndüm ve karartıyla karşılaştım.
Boğazımdan akıp giden sıvını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
25.6 24
🖤
Sevmek için sebep aramadım hiç. Sesi yetti kalbime.
Sert kapıya yaslanan sırtım, üzerime abanmasıyla büküleceğini sandım. Başım tam göğsüne denk geliyordu. Gözlerine bakabilmek için başım geriye yaslanmış yukarıya doğru kalkmıştı. Başımı korkuyla yukarı kaldırdığım an kokusunun burnuma doluştuğu andı.
Gözlerine bakacak daha fazla cesaretim olmadığı için gözlerimin odağına ondan başka her yere çevirdim. Yanaklarımın kızarıklığını hissediyordum fakat bu sefer oda aydınlıktı. İlk defa karanlık olmasını diledim. Bu kızarıklığı görmesin ve yanından geçip gitmek istedim ama parmakları çenemi kavrayarak ona bakmamı sağladı.
"Kaçırma gözlerini."
Olduğum yerde bir kere daha ürperdim. Bedenim titrediğinde bu dikkatinden kaçmadı. Elleri belimi okşadığında sanki ısındırmaya çalışıyormuş gibiydi. Ben üşümüyordum fakat bedenim neden titriyordu anlamıyordum. Zaten bütün bu olanlara anlam vermekte zorlanıyordum.
"Neden?" diye sordu uzun bir sessizlikten sonra. Sıcak nefesi yüzüme çarpmış, tekrardan o nefes kadar havayı içine çekmişti. "Neden sözümü dinlemedin?"
Bu halde olmamızdan dolayı ilk başta kendimi sorduğu soruya veremezken düşündüm daha sonra hangi söz olduğu aklıma geldiğinde kaşlarım çatıldı. Göz önünde olma demişti.
"Diğer kızlar gelemeyecek durumdaydı." Dedim kısaca. Açıklamanın doğrusu da buydu, zorunda olmasaydım sözünden çıkmazdım. Fakat o bunu anlar mıydı bilmiyordum.
"İş arkadaşlarınıza pezevenk diye hitap etmeniz ne kadar hoş!"
"Siktir et arkadaşlarımı şimdi sen, neden sözümü dinlemedin onu anlat?" Dedi dikkatli bakışları üzerimdeyken.
Anlamakta zorluk çekiyordu sanırım.
Kahverengi gözleri o kadar dikkatli bakıyordu ki onun alevine kapılıp gideceğim sandım. Korktum. Tatmadığım duygular yüzünden hızlı atan kalbimi tutamayacağımı sandım.
"Sanırım kafanız yavaştan üşütmeye başladı. Sözlerimi anlamıyorsunuz."
"Hımm, demek kafam üşütmeye başladı." Dediğinde bir kez daha çenemi tutamadığım için kendimi tebrik ettim. Yakında küfür de ederdim ben bu adama!
