" අහ් කොල්ලෝ පොඩ්ඩක් මෙහාට්ට එන්නකෝ "
දමියයි මායි වැඩ කරන තැනට යන්න හදද්දීම වගෙ ගේට්ටුව ළග හිටපු ගෑන් ළමයෙක් කතා කරාත් හරි අපි ගියෙ ඒ හරියට.
" ඔයාලා මෙතැන නේද වැඩ කරන්නෙ. "
" ඔව් ඇයි එහෙම ඇහැව්වේ "
දමියා ඒ කෙල්ලගේ යට ඉදලා උඩට බැල්මක් දාලා එහෙම අහද්දී ඒකී හිනා වෙලා බෑග් එකෙන් මල්ලක් එළියට ගත්තා.
" මේක රන්දුනු සර්ට දෙන්නකෝ. උදේ කාලා ගියෙත් නෑ. ඒ මදිවට දවල් බත් එකත් මේ මිනිහා අමතක කරලා බලන්නකෝ මල්ලි.... ආවදෙන්කෝ අද ගෙදර මන් බලා ගන්න. ළමයා ඉස්කෝලේ දාලා ඔක්කොම වැඩ කරලා ගෙදර එද්දි මේසේ උඩ කෑම එක දාලා ඇවිල්ලා. මන් මේ වැඩ දාහක් තියා ගෙන තමයි තකහනියෙ දුව ගෙන ආවේ.. අහ් අර එන්නෙ මහත්තයා වගෙ මේ පැත්තට... කෝ දෙන්න මල්ලි ඕක මන් මගෙ අතින්ම දෙන්නම්කෝ මේ මිනිහට . දීලා විතරක් මදි මන් මිනිහගේ කනේ ඇබ ගහ ගන්න කියන්නම් අද "
පව් දමියා. බලාගෙන ඉද්දි මූණ කළු වෙලා ගියා. ඒ මදිවට දමියගේ අතේ තිබ්බ බත් එකත් ඇරගෙන රන්දුනු සර් මේ පැත්තට එන දිහා අරකි බලන් හිටියා.
" ඇයි මෙහාට්ට ආවේ මේ ම්.. "
" ඔහේගේ සිහිහයක් පතක් ඇත්තේම නැද්ද ආ... දෙයියනේ මන් උදේ ඉදන් උබලගේ වැඩ කරලා කරලා බතුත් බෙදල තව... "
" ඔය දෙන්නා ඇතුළට ගිහිල්ලා වැඩක් බලා ගන්න "
රන්දුනු සර් එහෙම කිව්වත් හරි තමයි අපි දෙන්නට මතක් වුනේ මෙතැනින් යන්න ඕනී කියලා.
" ඇයි බන් මටම මෙහෙම වෙන්නේ ආ. මන් හිතුවේ නෑ සර් බැදලා ළමයිනුත් ඉන්නවා ඇති කියලා. මගෙ පපුව රිදෙනවා බන්. උබට මන් ගැන දුක නැද්ද ආ..... මන් මේ ඇස් දෙක රිදෙනකම් බලාගෙන ඉදලා තියෙනවද. අර ගෑණිට රන්දුනු සර් ඇත්තටම හොද වැඩි. බලන්න කතා කරපු කැත විතරක්. අනෙ ඒකිට කලින් මාව රන්දුනු සර්ට හම්බුනා නම් සර් මට ආදරේ කරයි බන්. ඒකී නිසා තමයි සර්ට බැරි මට ආදරේ කරන්න. නැත්තම් මගෙ මොන අඩුපාඩුවක්ද කියන්නකෝ. දාහකින් වත් මන් වගෙ කොල්ලෙක් හොයා ගන්න බැහැ නිලූ. බලන්න සර්ටයි මට වුණු අපරාදේ... "
YOU ARE READING
අත් වැරැද්ද ( Completed )
Non-Fiction" වීරන්කෙඩුව වලව්වේ පුංචි හාමු අවසරද මට......... පුංචි පැටියගේ චූටි අප්පච්චි වෙන්න " - නිලූෂ සත්සිදු -
