Hırsız Polis | Texting

2.2

Keyifli okumalarrr

🌼🌼🌼

"Kumsal abla sen bu işi biliyorsun." dedi Atlas masadaki yemeklere bakarken. Masayı hazırlamış abimlerin gelmesini bekliyorduk. Kalbim deli gibi atıyordu.

"Yılların verdiği tecrübe canım." Kumsal abla ve alttan almaları...

"Kaç yaşındasın sanki abla." dedi Aslı. Sabah erken saatte benim eve gelmişti. Birlikte hazırlandıktan sonra dışarıda biraz gezdik. Atlas ve Kenan ise direkt Kumsal ablaya gelmişti.

Kapının zili çalmasıyla bir anda ayaklandım. "Geldiler! Ay! Ne yapacağız şimdi? Açalım mı kapıyı? Açmasak mı?" Kendi kendime heyecanla bir şeyler söylerken diğerleri gülüyordu bu halime.

"Kapını ben tutacağım zaten Doğa. Ama onun için bir tık erken sanki." dedi Atlas. Saçmalamayı bırakıp kapıyı açmaya gittim. Tabii onlar da peşimden geldiler.

Elim kalbimde derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı açtım. Abim önde sevdiceğim de arkasında bekliyordu. "Hoşgeldiniz abi." Beni kenara itip içeri girdi.

"Hoşbulduk." Abim şüpheli bakışlarla bana bakıyordu. Tatlı tatlı sırıttım. İçeri girdiğinde polis bey de geldi.

"Sen de hoşgeldin ceylan gözlüm." dedim sessizce. Gülümsedikten sonra göz kırpıp abimin peşinden gitti.

Ben hâlâ göz kırpmasındaydım yalnız...

"Doğa! Gel kız içeri!" diye seslendi abim. Kapıyı kapatıp yanlarına gittim.

Atlas, Kenan ve Aslı bir koltukta, abim ve Kumsal abla bir koltukta oturuyordu. Tek boş yer Poyraz'ın yanıydı. İşime gelirdi. Oturdum hemen.

Odadaki sessizlik gergin olan beni daha çok geriyordu.

"Yemeğe geçelim isterseniz." dedi Kumsal abla sessizliği bozarak. Abim yorgun bir şekilde masanın başına geçti.

Kumsal abla, Kenan ve Aslı diğer tarafa, Atlas ben ve polis bey de karşılarına oturduk. Yemek servisini de yaptıktan sonra yine sessizleşmişti ortam.

"Lunaparka gitsek keşke." dedi Atlas. Evet oğlum, konu aç. Aynen böyle.

"Ne güzel olur." Aslı da Atlas'a katıldı.

"Gidelim bir ara." dedi Kenan.

"Korku tüneline de girelim ama." dediğimde gülmüşlerdi.

"En çok korkacak kişi o ama isteyen de o." dedi Atlas.

Abim, Kumsal abla ve Poyraz konuşmuyorlardı. Konuşsanıza lan.

"Ne dersin Deniz abi? Gider miyiz korku tüneline?" diye sordu Atlas. Abimi de konuşturun, evet.

"Bakarız." Bu olabilir demekti. Olumlu bir cevap olmasa da olumsuz da değildi sonuç olarak. Bakarız cevabı bir şansınız var anlamına gelirdi.

"Aslında çok iyi olur. Poyraz da gelir bizimle. Değil mi Poyraz?" Kumsal abla, sen mükemmel bir yengesin.

Poyraz bir cevap vermeden önce abime baktı. "Gelmeye çalışırım." Bu soru sonradan sorulmuş olsa net olarak gelirim derdi.

Sohbet etmeye çalışarak geçen akşam yemeğinden sonra yeniden koltuklarda oturmuştuk. Ben daha fazla dayanamayacaktım sanırım.

"Abi." dedim bana bakması için. Telefondan kafasını kaldırıp bana baktı. Kalbim dört nala koşarken yavaşça yutkundum. "Sana bir şey söylememiz lazım."

"Onu anladım zaten. Dökül bakalım." Anlamama gibi bir şansı yoktu zaten. Hepimiz heyecanlıydık ve bu belli oluyordu.

"Hayatım." dedi Kumsal abla. Abim ilk önce kaşlarını çatarak baktı. Sonra kaşları havalandı.