IL sapore dell' amore (Η γεύση του έρωτα)

Νέα ξεκινήματα

Προτίμησαν να καθίσουν στο εστιατόριο του Αντριάνο αντί να πάνε σπίτι αμέσως. Ευτυχώς ο Φοίβος είχε τη βαλίτσα του μαζί κι έτσι μπόρεσαν να αλλάξουν. Της έδωσε ένα πουκάμισό του κι ένα σορτσάκι του που της ήταν μεγάλο, αλλά δεν την πείραξε καθόλου. Η μυρωδιά του που πότισε τα ρούχα του λειτούργησε πάνω της σαν ηρεμιστικό και ξέχασε γρήγορα όσα έγιναν μέσα στη μέρα. Αν μη τι άλλο η επίδραση του Φοίβου πάνω της ήταν ό,τι χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν μπορούσε να ξεχάσει τον Νταμιάνο και τον τρόπο που την κοίταξε φεύγοντας. Έμοιαζε ηττημένος. Δεν τον είχε δει ξανά έτσι, κυρίως δεν τον είχε δει ποτέ τόσο απογοητευμένο όσο μιλούσε έντονα με την Μπέκα.

Κάθισαν σε ένα τραπέζι για δύο δίπλα στο νερό και η Μυρτώ βεβαιώθηκε πως η τσάντα της ήταν ασφαλής, κοντά της.

«Τι έχει μέσα αυτή η τσάντα που είναι τόσο σημαντικό και την κρατάς κοντά σου σαν θησαυρό;» ρώτησε με το σύνηθες παιχνιδιάρικο ύφος του.

«Τη θεία μου», απάντησε μεμιάς και ο Φοίβος κοίταξε στραβά προς την τσάντα με μία δόση δυσπιστίας και φόβο. «Τι έκανες στο λιμάνι τέτοια ώρα; Πότε ήρθες;»

«Ήταν πέντε λεπτά που έφτασα πριν από σένα, από τη Νάπολι. Ήθελα να έρθω με πλοίο γιατί μου είπαν πως είναι πολύ ρομαντικά», αποκρίθηκε και αναστέναξε δυνατά, κάνοντάς της να γελάσει με την ψυχή της. «Ετοιμαζόμουν να ρωτήσω πως θα σε βρω, όλο και κάποιος θα ήξερε να μου πει, όταν σε είδα να βγαίνεις από το πλοιάριο».

«Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενη είμαι που σε βλέπω, αλλά γιατί ήρθες;»

Ο Φοίβος έριξε την μπύρα του σε ένα ποτήρι και ήπιε λίγη για να ξεδιψάσει, ενώ τα πρώτα πιάτα με τα φαγητά, κατέφταναν στο τραπέζι τους. Πίτσα, φυσικά, και καρμπονάρα που αγαπούσε πολύ για εκείνον, και νιόκι για τη Μυρτώ που δεν τα χόρταινε.

«Για το σπίτι ήρθα», απάντησε, αλλά ο τόνος του ήταν κάπως διστακτικός. «Έψαξα να βρω γιατί υπήρχε τόση μυστικότητα πίσω από όποιον αγόρασε τα κτίρια γύρω από την αυλή σου. Δεν ήταν εύκολο αλλά έχω ένα φίλο, που έχει ένα φίλο», άρχισε να εξηγεί κι έκανε μια κίνηση με το χέρι για να δείξει πόσο βαριόταν, «για να μη στα πολυλογώ, ένας από αυτούς μου είπε πως υπάρχει μια εταιρεία στην Αγγλία που εκμεταλλεύεται τέτοιου είδους κτίσματα, ειδικά εδώ στα νότια της χώρας, και κάνει όλες τις αγορές ανώνυμα ή εκ μέρους άλλων εταιρειών και ότι, συνήθως, αψηφά τους όρους των συμβολαίων. Γενικά έχουν ένα καλό δίκτυο δικηγόρων που τους ξελασπώνουν αν τυχόν κάποιος τους κυνηγήσει και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι πίσω από την εταιρεία στην πραγματικότητα».