mesela yani. |arfer

0.4

Arda, telefonun ekranını açıp kapatıp duruyordu. Bildirim var mı yok mu diye bakıyordu. Geleceğinden emindi çünkü. Dudaklarını dişledi ve Alex posteriyle bakışmaya devam etti. Huzursuz olduğu kadar stresliydi de.

Alt kattan gelen kahkaha sesleri daha da sinirini bozuyordu. Kenan haklıydı. Bu gece abisinin arkadaşları yine evi doldurmuştu. Altay fırsat kolluyordu onları eve atmak için. Sadece ardayla ikisi yaşadığı için de hicbir sorun yaratmıyordu bu durum.

Arda ya odasında olurdu böyle zamanlarda, ya da Kenan'larla çıkardı. Baştan beri çok rahatsız ediyordu bu durum zaten onu. Maç izlemedikleri sürece inmezdi yanlarına. Asosyal biri değildi okulda da çevresi çoktu ama abisi ve arkadaşları her kardeş gibi rahatsız ederdi onu.

Halisahada eksik çıktığı zaman giderdi arkadaşlarını toplayıp yanlarına. Maç çıkışı bir yemek yerlerdi. Yani zorunluluk harici takılmazdı onlarla. Saçma duyguları da olmamıştı bunca zaman herhangi birine.

Her şey iki üç ay önce başlamıştı. Birden olduğu için Arda neye aşık olduğunu anlamadı. Görünüş açısından diye düşünse de barış'ı çocukluktan beri tanıyordu. O yüzden anlamlı bir açıklaması yoktu aşkına. Bazı şeyler elimizde olmuyordu ne yazık ki.

Ama yakınında olup yanına gidememenin üzüntüsünü yeni yeni yaşıyordu. Aşağı inip onla sohbet etmek istiyordu. En sevdiği şeyleri öğrenmek ve anlatmak.

Saf bir aşıktı anlayacağınız.

Belki de sadece imrenmek vardı ona karşı. Her zaman başarılı biriydi çünkü Barış. Gizliden hayranlık yaratırdı Arda'da.

Gerçi pek düşünmezdi ki. Liseden mezun oldukları sene çok sevinmişti. Abisinden kurtulduğu için.

Altay rahat bırakmazdı Arda'yi hiçbir zaman. Katı bir abiydi. Evet seviyordu onu bundan şüphesi yoktu ama zorluyordu da çoğu şeye. Özellikle de bu sene çok daha artmıştı.

Az önce dayanamamış ve su içme bahanesiyle gitmişti yanlarına. İsmail, Altay, Barış ve Ferdi mutfakta cips paketleri açılmış, çakırkeyf olunmuş bir halde içip eğleniyorlardı.

Bir iki kelam etmişti ama yine abisi özel meselelerimiz var bakışları atıp yol vermişti Arda'ya. 'Benim içimi gördü' dediği Ferdi'nin bile gözünün içine bakamamıştı. Aptal aşık olmak Arda'ya göre değildi.

Ne vardi kendi çevresinden birine aşık olsaydı? Veya imkansız olmayan?

Düşüncelerinden sıyrılıp telefona bir daha baktı. Biraz da bu yüzden inmişti aşağıya. Ferdi onu görsün de varlığını, konuştuklarını hatırlasın diye. O yüzden bildirim geleceğine inanıyordu şu an. Gurursuz olduğuna bakmayın. Ne zamandır düşünüyordu ve yaptığı şeyden aşırı utaniyordu.

Alt kattan yüksek sesli müzik gelmeye başlayınca sinirle yastığı dişledi. Eğer alt katında etkilemeye çalıştığı bir erkek olmasaydı küçük kardeş modunu açar dar ederdi dünyayı hepsine.

İşte vardı onun da bi kalp yarası.

Artık dayanamayacağını anlayınca -düşünceler dayanılmaz hale gelince- telefonu eline aldı ve mesaj atıp sanki bir suç işlemiş gibi yatağın öbür ucuna fırlattı.

"Sakin ol Arda. Mutluluğa ulaşmak için ufak adımlar sadece."

                         

[arda x ferdi]

arda:
yengeye selam söyle [22.10]

ferdi: ??? [22.25]

arda:
ben sükunetle bekliyorum ama ya gelmezse🥰

ferdi:
twitter'i azaltmalisin...

arda:
ferdi abi ayıptır söylemesi ama

bir haftadır yazmanı bekliyorum

ferdi:
yavrum sana karşı değil herkese karşı böyleyim

arda:
dalgaya vurma

ferdi:
sen bana hesap mı soruyon

arda:
ne münasebet

sadece hani aşığım

gencim

kanım kaynıyo ya

HANI SABIRSIZ BIR INSANIM

senin bana yazmanı bekliyorum

ferdi:
çok şaşırtıyorsun beni.

utancından yüzüme bakamadın aşağıda

yüzüme söylemeyeceğin bir tavırla düşündüğün laflari odana kaçarak yazman ne kadar doğru arda

ortalığı yoklamak niyetiyle aşağıya indiğinde kipkirmiziydin yine

ben de seni görmesem inanicam laflarina

arda:
evet

yüzüne söyleyemem belki ama

seni kızdırdıysam hoşuma gider

hesap sormuyorum ayrıca

senden yardım diliyorum

ama sen verdiğin sözü unuttun bile

senin için basit ama benim için önemli bu olay

ferdi:
şimdi yanına gelsem de aynı şekilde soyleyebilecek misin

arda:
başım her zaman dik

ferdi:
utanmiyor musun abinin arkadaşına aşık olduğun için

arda:
niye utanayim?

anlayışlı gözüktüğün için senden yardım istedim

benim hatam

ferdi:
sadece dalga geçiyorum

yanına falan gelip rahatsız etmicem kapını kilitlemene gerek yok

arda:
nerden anladın amk

yani ne kilitlicem kapımı be

ferdi:
tanıyorum seni

yani gözlem yeteneğim iyidir

kimin ne yapacağını kestirebilirim

ayrıca korkma

yemem

arda:
ye bi de istersen

gerçi beni tek bir kişi yiyebilir abi

ferdi:
senin bu kadar arsız bi çocuk olduğunu bilseydim...

arda:
beni tanımıyorsun...

ferdi:
her neyse

eve gidince yazacağım sana.

arda:
bu sefer yaz ama olur mu

ferdi:
sözlerimi tutarim abicim

[22.50]

arda:
abi bu arada siz kampta değil miydiniz

ne çabuk döndünüz.

ferdi:
bilemezsin arda....bilemezsin.

biraz mal bunlar. Biraz da slowburn maalesef. Yani biraz barış aşkını gorucez ardanın. Ama halledicez 😉