Coconut

Chapter XIII (The Gift)

Chapter XIII (The Gift)

PLK's Note : Sa mga na pangitan sa first part ng aking story, sori dun pero sana subaybayan nyo pa ung Lihim na Pagtingin kase unang beses pa lang ako gagawa ng story na narration, salamat, :D

Chapter XIII

Sabado ngayon at wala akong ginagawa kundi ang fb lang habang tumitingin ako ng mga profile ay naalala ko na malapit na ang birthday ni Claire sa November secret ko na un kase masyadong confidential bawal, whaha, ansama ko talaga.

Ano kaya maregalo ko?,wala ako maisip, eh.

Ah, alam ko na chocolates na lang dahil alam ko na maganang kumain un.

Bumili ako kinabukasan at tinago ko muna sa refrigerator namin habang hinihintay ko pa ang kinabukasan ay nag-facebook muna ako at un, nabobore pa rin ako, nag-laro muna ako ng BYM. Tapos ay, Pop, May nag-message sa akin un si Glen, sabi niya ay bawal daw siya sa choxolates, kay malas kong tao, haay, nakakainis bakit kasi un ung naisip kong regalo.Nag-reply na lang ako ng Ok.

By the Way, alam na nang iba kong kaklase at isa dun si Glen na crush ko si Claire ay sumosuporta yata sa akin, di natin alam pero kung alam nyo lang talaga.

Pagkatapos nun ay naglog-out na ako at mag-iisip na nang bagong regalo.

Wala talaga akong maisip nakakainis, wag nalang kaya ako magregalo kase wala na akong pag-asa dahil apat na oras na lang ay papasok na ako. Ano ba yan?, wala na talaga nakakainis ayoko na.

Pasukan nun at mukha akong tanga dun dahil wala man lang akong regalo sa kanya.

Suddenly lumapit sa akin si Glen ang tanong niya kung nabasa niya ung minessage niya sa akin.

Sabi ko hindi dahil hindi ko talaga alam, eh.

Tapos, sabi niya kaya pala bawal si Claire ng chocolates kasi may ginagawa pala siya na bawal ang matatamis sabi ni Glen.

Nag-init ung tenga ko sa nalaman ko, anu bayan sana dinala ko na lang at ibinigay ko na sa kanya, sabi na eh, nakakainis ka talaga.

Lunch time un at kumakain kami at dahil medyo malakas ung pang-dinig ko ay narinig ko si Carlo na kausap si Glen, sabi niya na kelan daw ibibigay ni Glen ung regalo niya para kay Claire, sabi niya mamaya daw.

Lalong nag-init ung tenga ko sa mga narinig ko so iyon, I knew it, sabi na eh, he is just the same Glen, I know back in first year.

At nung pagkatapos ng Algebra time namin ay wala pa ung next teacher namin so iyon si Glen ay nag-move na, ibinigay niya ung regalo kay Claire at dahil dun ay sobra akong naiinis sa kanya, walang hiya siya, mas maganda kung di nalang ako nakinig sa iyo.

At ang lalong nag-painit ng tenga ko ay ang marinig ko na may sumisigaw na,

Ah, si Roy, BUTAW, BUTAW. Nakakainis un kung sino man iyon ay mas maganda na manahimik na lang dahil hindi niya alam kung paano ako magalit dahil ang mabait kong side ang lagi nilang nakikita, gusto kong itago ang dating ako dahil sobrang rahas ako nun at ayaw ko na maulet na magagalit ako.

Alam mo, Glen kung ginaganyan mo ako sana kinilala mo pa ako nang lubusan dahil hindi ako ung kilala mo na laging masaya at masyadong mabait dahil iba akl sa nakilala mo ngayon, bulong ko sa sarili ko, buti nalang ay dumating na ung teacher namin at dahil dun ay napigilan kong umiyak, haaay, what a relief.

Pagkauwi ko ay di ko mapigilang umiyak, dahil sa sobrang inis, sana pinakinggan ko si Ate Tin na nagpayo sa akin, sana na lang talaga, pero hindi, hindi ko papayagan na si Glen ang mag-wagi dahil alam ko na wala patutunguhan si Claire kay Glen.