Coconut

Chapter XXIII (Lessening the Pain)

Chapter XXIII (Lessening the Pain)

PLK's Note: Ang buhay ay punong-puno ng mga pagsubok sa buhay na kayang lutasin pero pag ang puso ang nasaktan ay tandaan natin na isang beses na paghihirap at dapat di na mauulit ito.

"It's OK to cry as hard and as long as you want to, just make sure that when you stop crying, you won't cry for the same reason anymore."

-Ate Tin, ang pinakamamahal kong ate.

Chapter XXIII

Sa lahat ng maririnig kong salita, ayaw kong maging butaw, sinasabi nila sa akin na butaw daw ako kina Claire at Glen, ayaw ko man sabihin kahit na si Glen ang unang katabi niya at una niyang kausap ay hindi ko maiintindihan kung bakit naging butaw ako. Ayaw ko nun, eh, masakit kaya, sabihan ka ba ng butaw,ansakit-sakit kaya at tsaka di ko naman kasalanan na wala akong binigay nung birthday niya, eh, sa meron, eh, kaya lang may nagsabi na bawal kaya di ko na lng binigay. Bibigay na yata ako di ko na kaya, araw-araw ka ba namang sabihan na butaw ka, hindi ka maiinis, naalala ko pa ang sinabi sa akin ni Ate Tin na pwede akong umiyak sa bagay na un pero papat hindi na ako iiyak pang muli fahil sa bagay na iyon. Nahihirap din naman ako, tao lang ako, mukha man akong masaya sa inyo ay malungkot ako. Ibig sabihin ay Don't Judge a Book by its cover, wala man sa mukha nila na malungkot sila ay kapag tinanong mo sila ay deep inside malungkot talaga sila, ayaw lang nila na madagdagan ang problema ng iba.

Yun lang ung mga nasabi ko kay Kian nung Linggo pagkatapos kong umiyak.

Ewan ko ba kung bakit tuwing linggo, pagkagising ay umiiyak ako. May tumutulong luha talaga sa mata ko. Ewan ko ba kung bkit ganun pero nagsimula ito nugn Nov. 10, last year. Sa lahat-lahat ng nangyare sa akin, di ko naman sinisisi si Claire dahil ako ang may gawa ng lahat ng ito, alam ko naman na hindi pa ako, handa pero pinagpilitan ko ang sarili ko at di sumunod sa payo ni Ate Tin, sunod na sinabi ko kay Kian.

Pinipilit akong i-comfort ni Kian pero dahil sa mga ginawa ko, hindi ko mapigilang umiyak, ayaw ko na, gusto ko nang magsuicide pero mahal ko pa ang buhay ko, malay natin sa mga pagkakataong ito may lihim na nag-mamahal sa akin at di ko lang siya na papansin dahil kay Claire. Sa pagpigil sa akin ni Kian na wag magpakamatay ay alam ko na may umiintindi sa isang tulad ko na walang hiya at tanga.

Sa lahat-lahat ng mga nangyaring iyon ay sinabihan ako ni Kian na piliin kung nano ang nararapat kong gawin, ipagpatuloy ko ba? O hindi na?.