صدام تو نطفه خفه شد
شبیه افسرده ها شده بودم
امگام یکسره پِیه توله شو میگرفت .
_ کدوم خونه زندگی؟ یه اپارتمان بزرگ که فقط خودم توش زندگی میکردم با وسایلش ؛
الفامم هفته ای یه بار سروکلش پیدا میشد محض خالی کردن کمرش دوساعت پیشم میخوابید.
همین بود...
زندگیو یک سالونیمه مون همین بود و چیز های وحشتناکی ک هربار با چشم خودم دیدم و سکوت کردم.
_خیلی ها واسه همچین زندگی له له میزنن
انگشتم رو به طرفش گرفتم :
_قطعا یکی از اونا که واسش له له میزنه نیستم .
فقط بچمو میخوام چرا نمیخوای بفهمی؟
ژست حق بجانبی گرفت و با صدایی که کمی بالارفته بود گفت :
_ منم جفت و زندگیمو میخوام حالیته !؟
اشکم میخواست دربیاد
صورتم قرمز شده بود و بغض به گلوم نشسته بود.
_ چرا نمیری با همون دختر خالت ک مامانت هزار بار پزشو جلوم داد ازدواج کنی ؟
بچه منو هم بدی خودم بزرگش کنم .
عصبی اخم کردو مچ دستمو فشار داد :
_ یک بار دیگه همچین زری بزنی من میدونم و تو
از فشار دستم اشکم سرازیر شد و در واقع این فقط یه بهونه بود .
_ بی انصاف من سه هفتس دخترمو ندیدم !
بزار حداقل از دور نگاش کنم ، دلم داره پر پر میشه
دستمال کاغذیو از تو داشبورد بهم داد
_ خب دیگه ! میدونی من از ابغوره بدم میاد هی فرتو فرت اشک نریز
اون لعنتی میدونست از اشک برای رسیدن به اهدافم استفاده میکنم .
از پنجره به بیرون نگاه کرد
_ با این قراضه اینورو اون ور میری ؟
خوشت میاد ابروی کیم هارو زیر سوال ببری؟
_ من دیگه عروس کیم ها نیستم
رایحه بیدمشکی که تا الان کنترلش میکرد تند شد .
کلافه شده بودم
نمیخواستم حتی یک دقیقه دیگه بیفایده اینجا بشینم؛
لعنت به قاضی پرونده حروم خور که بخواطر چند میلیون رشوه منو از دخترم جدا کرد .
تهیونگ دست به فرمون گرفت و روبهم کرد
_ پاشو برو دیگه ! اینجا بشینی هیچی گیرت نمیاد
لجوجانه پامو کف ماشین کوبیدم ک سگش بهم غرید و ناخوداگاه از ترس به صندلیم تکیه دادم .
_نمیخوام برم ، من هایونو باید ببینم
به عادت مسخره همیشگیش انگشت هاش روی فرمون ضرب گرفت و یهویی گفت :
_ چند دقیقه میخوای ببینیش
سرمو پایین انداختم
_ یک ساعت....حداقل
قفل رو باز کرد
_ پاشو برو پایین! ماشینتو بردار دنبالم بیا .
از اینکه یهویی نظرش برگشت شوکه شدم و قبل اینکه پشیمون شه از ماشین پیاده شدم .
دنبالش راه افتادم و از اون منطقه مسخره دور شدیم و درست جلوی اپارتمانش ایستادیم .
همون خونه ای که من یک سالونیم عمرمو توش هدر داده بودم.
ریموتش رو فشار داد و ماشین خودش رو داخل برد و منم همون گوشه های کوچه پارک کردم.
همراهش وارد حیاط شدم
بعد من این باغچه و گلو گلدون هاش ک تنها بخش مورد علاقم ازین خونه بود خراب شده بودن .
یعنی هیچ احمقی نبود که بهشون رسیدگی کنه.
اب دهنمو قورت دادم ک پشتم ظاهر شد
_ پشیمونی؟ هنوزم راه برای برگشت هست
زیر لب 《نه》 محکمی گفتم که وارد لابی شد .
از تنها کاری ک قرار نبود هیچوقت پشیمون بشم همین بود،
هنوز سنو سالی نداشتم که تمام عمرم صرف زندگی بدون احساس و خطرناکم با کیم وی بشه .
درب اسانسور رو باز کرد و وارد شد
از شوق دیدن هایون کم مونده بود قلبم از تپش بایسته.
اپارتمانش پنج طبقه بود همشون هم به جز سرایداری پایین خالی و بدون سکنه بود .
همه طبقات تازه ساخت و مبله فقط جهت پز دادن اموالشون ب دیگر اقوام کیم بود .
به واحد خودش که رسیدیم پیاده شدم از اسانسور و تهیونگ با کلید درب رو باز کرد که همزمان صدای پرستار و هایون توی راه پله پیچید .
دلم حتی واسه صدای گریش تنگ شده بود .
بچم بین اسباب بازی هاش نشسته بود و پرستار سعی در اروم کردنش داشت ؛ گرگم زوزه میکشید .
خواستم طرفش برم که بازوم اسیر شد :
_کجا ؟
مسخ به طرفش برگشتم
_میخوام برم پیش بچم ! دستمو ول کن مگه واسه همین منو نیاوردی.
پرستار که متوجه من شد سلام ارومی کرد و تهیونگ دستمو سمت اتاقش کشید
_ هرچیزی یه قیمتی داره .
به اتاق نگاه کردم.
همه چیز مثل قبل بود
تختمون ، میز توالت حتی کمد و قاب عکس های رو دیوار .....
_____________________________
پایان پارت دوم :)
YOU ARE READING
TENSION ( تَنِش )🍷
Fanfictionکیم وی،مرد به شدت پرنفوذی که ممکنه هرکاری ازش سر بزنه و همین دلیلی میشه که همسرش جئون جانگکوک ازش طلاق بگیره ، اونم با یه بچه .... چون قبل ازدواج کاملا سنتی و بدون شناختشون هیچ ایده ای راجب اخلاق و شغل همسرش نداشت و بعد ازدواج که متوجه این موضوع میش...
