Gözlerimi hiç istemeyerekte olsa açtım, Yeni bir gün beni bekliyordu .
"Yooo hiçte beklemiyo yeni gün falan"
Haklısın iç ses her gün aynı evde akşama kadar tek başıma takılıyorum ve başka hiçbir şey yapmıyorum.
İşlerimi halledip kıyafetlerimi giydim ve merdivenlerden inmeye başladım.
"Sanki sarayda yaşıyorum in in bitmiyor"
Bi nevi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giydiği
Antonio ve diğerleri kahvaltı masasında oturuyorlardı ,yanlarına ilerledim ve bende masaya oturdum.
Leo- Yenge sizin orda günaydın demiyolar mı sabah?
- Diyolar leo diyolarda boyle hayatını zehir eden insanlara demiyolar.
Leo- Niye öyle diyosun yenge ya ,ben sana kötü mü davrandım?
Ah leo ah üzümlü kekim .en safları sensin burda.
Antonio- Gevezeliği kesin.
Kendi kendime mırıldandım
-Onun yerine seni kesmek vardı ama...
Antonio- Bir şey mi dedin?
-Yooo sadece bu evde muhabbet etmekte mi yasak diyorum.
Antonio- Yasak küçük hanım
Anandır küçük hanım
- Nerem küçük benim ve neyse konumuz bu değil, seninle bir şey konuşmak istiyorum.
Antonio- Söyle.
Ya sabırrrr ya sabırrrr
- Dışarıya çıkmak istiyorum,evde tek başıma durmaktan çok sıkıldım.
Antonio-Olmaz
- Niye olmazmış
Antonio- Ben olmaz dediysem olmaz da ondan.
- Hadi ya ben de olur diyorum,zaten ben istediğim için burda duruyorum yoksa çıkar giderim bir dakika bile durmadan.
Antonio- Dene.
Demesiyle sinirlendim ve masadan hızla kalkıp dış kapıya yöneldim.
Kapı koluna ulaştığımda indiriyordum açılmıyordu.
"Şerefsiz kilitliymiş niye bu kadar rahat konuştuğu ortada"
Sinirli bi şekilde masaya geri döndüm, o da ayakta masaya yaşlanmış beni bekliyordu sanırsam.
- Korkaksın sen!
Antonio- Neden korkakmışım ben?
- Senden kaçabilecegimi biliyorrsun,saklanabilecegimi biliyorsun çünkü adamlarin tam bi beceriksiz! Ve sende öylesin, bencilsin sadece kendini düşünüyorsun, brni özgür bırakmanı istiyorum sadece.
