Close To You || Kim Seungmin

#21

Uzun konuşmanın ardından herkes kendi odalarına çekilmişti. Elbette bende Seungmin in yanındaydım.

Burayı alırlarken sekiz kişi oldukları için sekiz odası olan bir malikane olarak seçmişler. Yani ben hesapta yoktum  bu yüzden kalabileceğim bir oda yoktu.
Ama aslına bakarsanız, başka bir oda olsa dahi ben Seungmin in yanından ayrılmak istemezdim.

Sonuçta bilmediğim bir yerdeydim ve burada güvendiğim birisi olmasını isterdim. Elbette Seungmin in arkadaşlarınada güveniyordum ancak daha yeni tanıştığımızdan olsa gerek elbette bur mesafe vardı.

Herneyse. Şimdi ben yatakta oturuyor, Seungmin de yandaki koltukta oturup elindeki telefondan birşeylere bakıyordu. Aslında bizim telefonlarımıza benzemiyordu. Ben buradan baktığımda sadece elinde birşey olduğunu fark edebiliyordum ancak göremiyordum. Arkası, yani Seungmin i görüyordum. Aynı şu sihirli hava huzmeleri gibi.

Bende telefona bakmak için cebimde olması gereken telefonumu çıkardığımda büyük bir şokla karşılaştım. Canım telefonum paramparça olmuştu. Bu büyük ihtimalle elfler ile olan savaş benzeri durumda olmuştu.

Aklıma gelen şeyle gülümseyip seslendim.

"Seungmin?"

İsmini duyması ile kafasını kaldırdığında bende elimdeki telefonu  kaldırdım.

"Bunu düzeltebilir misin?"

Sorum ile başını aşağı yukarı sallamış ve çok geçmeden elini havaya kaldırmıştı. Telefonum saniyeler içinde eski haline dönerken gülümseyip mırıldandım.

"Teşekkürler Seungmin-shi."

Gülümseyip karşılık verdiğinde gülüşünde göz gezdirdim. Ancak çok geçmeden yanlış anlaşılmamak için tekrar telefona döndüm.

Ancak telefonun açma tuşuna defalarca basmama rağmen açılmaması ile kaşlarımı çattım. Şarjı bitmiş olamazdı çünkü daha buraya gelmeden önce doldurmuştum. Bozulmuş muydu ki?

"Seungmin?"

"Hm?"

Dudaklarını birbirine bastırıp bana döndüğünde sevimliliğine tebessüm ettim. Ardından telefonu yine havaya kaldırdım, bu sırada yeniden somurtuyordum.

"Açılmıyor."

Anlamış gibi başını aşağı yukarı salladığında dudaklarını araladı.

"Dünya ile teknolojilerimiz farklı. Bu yüzden o burada çalışmaz."

Gözlerim büyürken somurtmam iyice gün yüzüne çıktı.

"E ben ne yapacağım burada? Sıkılıyorum."

Bu halime kıkırdadığını işittiğimde kaşlarımı çattım.

"Komik mi?"

Hızla başını iki yana sallarken ayağa kalktı. Yanıma adımlayıp benim gibi yatağa oturduğunda gözlerimi kıstım. O ise dudaklarını araladı arkasına yaslanırken.

"Benimkine bakabilirsin."

Telefonunu bana uzatırken gülümsedim.

"Sen ne yapacaksın?"

"Bulurum ben birşeyler."

Yüzünde garip bir gülümseme vardı. Bunu pek anlamasamda telefonu elinden aldım. Ancak telefonun ekranına bakmam ile neden sırıttığını anlamıştım.

Telefondaki hiçbir yazı Dünyadaki alfabeye benzemiyordu. Bu Seungmin in bebek halindeyken tişörtünün içinden çıkan kağıttaki alfabeyle aynıydı.

Oflayarak arkama yaslandım ve gözlerimi kısarak Seungmin e baktım. Sırıtıyordu.

"Komik mi ya!?"

Omuz silkti

"Tepkin komik."

Kafamı diğer tarafa çevirirken telefonuda ondan uzaklaştırdım.

"Vermicem telefonunu."

Ağzından alaylı bir kıkırdama çıktı.

"Öyle mi? Nedenmiş o?"

Omuz silktim.

"Benimle alay etmenin cezası."

Yeniden kıkırdadığını duyduğumda kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Bu komik değil."

"Komik."

Cümlesinden sonra avcumun açıldığını hissetmemle elime baktım. Bunu ben yapmıyordum. Telefon elimden çıkıp Seungmin e gittiğinde oflayıp kollarımı göğsümde birleştirdim.

"Sihirini kullan zaten hep."

Karşıya bakıp somurttuğumda ona trip atmayı planlıyordum. Tabii ne kadar umursar orası bilinmez...

Fakat çok geçmeden yeniden duyduğum kıkırdama ve omzumda hissettiğim el ile yana doğru çekilmiştim. Kafam Seungmin in göğsüne yaslanırken gözlerimi büyülttüm.

"Ne yapıyorsun?"

Telefonu önümüze doğru tuttuğunda sesini işittim yeniden.

"Beraber bakalım, en azından kullanmayı öğreteyim sana."

Başımı yavaşça aşağı yukarı salladım ancak benim şu durumda birşey öğrenebilecek bir zihinim yoktu.

Seungmin in nefes aldıkça inip kalkan göğsüne yaslanmış , kolu omzumdayken ve kokusunu solurken beynim adeta error vermişti.

Tanrım sen bana yardım et...

•