Close To You || Kim Seungmin

#11

Akşam olunca yine Seungmin için salona bir yatak serip kendi odama çekildim. Uykum olduğu için fazla beklemeden geceliklerimi giydim ve kendimi uykuya bıraktım...

...

Gecenin karanlığında fazla sıcaklık nedeniyle uyanmıştım. Bir bardak su almak için ayaklandım ve mutfağa doğru adımladım. Fakat içeriden gelen garip sesler ile kaşlarımı çattım. Bu sesler Seungmin e aitti.

Adımlarımı hızlandırıp salona geldiğimde kaşlarım daha da çatıldı ve hızla Seungmin e yaklaştım.

Yerde yüz üstü bir şekilde cenin pozisyonu almış, elini tahmin ettiğim kadarıyla kalbine bastırıyordu. Bu sırada acı çektiğini belli eden sesler çıkarıyordu.

Endişeyle yanına yaklaştım ve omzunu dürterek yine endişeyle sordum.

"Seungmin sorun ne? İyi misin?"

Beni duymuyor gibi gözüküyordu. Kafasını hala yerden kaldırmamıştı. Ne olduğunu anlayamıyordum.

"Seungmin neyin var!"

Halen beni duymuyordu. Biraz nefes alabilmesini sağlamak için omzundan iteleyerek sırt üstü duruma geçmesini sağladım. Pozisyonu aynıydı fakat bu sefer sırt üstüydü. Eli kalbine bastırılı duruyordu. Ne olduğunu anlamayarak elini kalbinden çekmeye çalıştım. Hareket dahi ettiremiyordum.

"Kalbin mi sıkışıyor? Neyin var!?"

Bu sefer yüzüne baktığımda gördüğüm görüntü ile çığlık atarak geriye doğru oturarak kalçamın üzerine düştüm.

Göz bebekleri yoktu. Gözü bembeyaz bir şekildeydi ve bu durumda korkutucu gözüküyordu.

Boğazıma bir yumru otururken korkuyla onu sarsmaya başladım.

"Kendine gel!"

Ne yapacağımı bilmez halde sadece onu sarsmaya devam ettim. Acı çektiği belliydi ama ben birşey yapamıyordum. İnsanlar gibi kalp krizi geçiriyor olamazdı çünkü onların böyle tepkiler vereceğini düşünmüyordum.

Sarsma etkili olmayınca gözlerim dolarak sessizce ondan özür diledim ve derin bir nefes alarak ona bir tokat attım. Belkide şok etkisi yaratarak kendine gelebilirdi. Ancak hiçbir değişiklik olmamış ve hala acı dolu inlemeler çıkıyordu ağzından.

Fazlasıyla korkuyor ve endişeleniyordum onun için.

"Seungmin kendine gel! Lütfen!"

Elini birkez daha göğsünden çekmeye çalıştım, fakat işe yaramıyordu. Deneyecek başka birşeyim kalmadığında elimi elinin üzerine yerleştirdim ve kalp masajı yapmaya başladım. Ne kadar işe yarar tartışılır elbette...

Kaç dakika denedim bilmiyorum. En sonunda yorgunluk ve pes etmişlikle kendimi yana bıraktım ve artık akmaya başlayan gözyaşlarımı serbest bırakıp arkamdaki koltuğa yaslandım. 

Kollarımı endişe, korku ve panik ile dizlerime sararak ağlamaya devam ettim. Çaresiz hissediyordum. Dakikalarca ağladım.

En sonunda ne kadar süre geçtiğini bilmiyorum ama Seungmin in acı dolu inlemeleri kesilmiş ve derin nefesler almaya başlamıştı. Bu haline hızlıca toparlandım ve yeniden yanına yaklaştım. Çok süre geçmeden gözleri kapandığında yanlarında yaşlar süzüldü ve yeri buldu.

Vücudu sanki bir anda çözülmüş gibi bir deniz yıldızı biçimini alırken elide kalbinden çekilmişti. Derin bir nefes alarak yavaşca dürttüm bedenini. Korku hala bedenimde hakimdi.
Bir kez daha dürttüğümde kiprikleri titreşti. Kendine geldiğini düşünerek yanağımdan süzülen yaşlarla birlikte yüzümde bir gülümseme oluştu.

Birkez daha dürttüm. En sonunda gözleri yavaşça açıldığında sesli bir şekilde güldüm. Gözleri beni bulduğunda ne kadar yorgun durduğu belli oluyordu fakat kendimi tutamadan hızlıca sarıldım ona.
O hala yerde yatarken üzerine eğilip boynuna sarmaladım kollarımı.

Derin nefesler alıp verirken göz yaşlarım bu sefer acı olmadan rahatlıkla akıyordu. Birkaç dakikanın ardından onu daha fazla sıkmamak için ayrıldım. Şaşkınlıkla bana bakıyordu. Elimi kalbine götürdüm .

"İyi misin? Acıyor mu?"

Kafasını yavaşça iki yana sallaması ile derin bir nefes aldım ve ayaklanarak mutfağa girdim. Onun için bir bardak su alarak hızla yanına ilerledim ve baş ucuna oturdum. Suyu yere koyarak omzundan tuttum.

"Hadi otur ve su iç."

Beni onaylayarak oturduğunda sırtını duvara yasladı, bende su bardağını alarak içmesine yardım ettim.

Biraz daha sakinleştiğini hissettiğimde sonunda sormaya karar verdim.

"Ne oldu? Neden öyle kötü oldun?"

Gözlerini yerden alıp bana çıkardığında derin bir nefes vererek dudaklarını araladı.

"Beni buldular..."

•
Kim bulmuş olabilir sizce?
Bölümler çok hızlı tükeniyor...
Şu sıralar biraz meşgulüm ve taslaklarda bir bölüm kaldı bu yüzden gecikme olabilir kusura bakmayın....
Öpüldünüzzzz 🎐 ✨ 🤍 ✨