Close To You || Kim Seungmin

#22

Gözlerimi birkaç bağırış sesi ile aralamıştım. Karşımda Seungmin mışıl mışıl uyurken ,aşağıdan hatta belkide dışarıdan gelen birçok bağırış ve birşeylerin çarpma sesi geliyordu. Kaşlarımı çatıp yataktan yavaşça kalktım ve yerdeki terlikleri ayağıma geçirdim.

Sesin nedenini öğrenmek için cama ilerleyip perdeyi açtığımda ise resmen şoka uğradım. Birkaç adım geriye sendelerken perde geri kapanmış, benim gözlerim ise fal taşı gibi açılmıştı.

Aşağıda bir sürü pelerinli elf vardı ve hepsi bir sürü halinde şuan bulunduğumuz malikaneyi göz hapsine almışlardı. Ellerindeki yere vurdukları asa gibi sopaları ve birkaçında yakaladığım keskin bakışlarıda unutmamak gerek. Adeta bir film sahnesinden fırlamış gibiydi.

Kendime geldiğimde hızlıca kendimi yatakta buldum. Bir yandan Seungmin i dürtüyor, bir yandan ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Seungmin sonunda uyandığında ondada benimki gibi bir şok ifadesi görmüştüm. Ancak daha sormasına kalmadan odanın kapısının aniden açılması ile korkuyla oraya döndüm.

Gelenin Yongbok olması ile birazda olsun rahatlarken, onun suratındaki endişeli bakışla bize bakması korkumu dindirmiyordu. Fazla beklemeden konuştu.

"Hemen salona gelin."

Ardından odadan çıkması ile gözlerimi Seungmin e çevirdim. Uykusunu açmaya çalışıyordu. Çok geçmeden ikimizde ayaklandığımızda üzerimizdeki gecelikleri umursamadan hızla salona indik. Salonun yüksek tavanları bu sefer bende hayranlık yerine bir korku uyandırıyordu. Üstelik herkes kanepelerde ciddiyetle otururken ve dışarıdan gelen yüksek ses eklenince ortam iyice garip bir hal alıyordu.

Tedirgin adımlarla koltuklara yerleştiğimizde elimde olmadan gergince Seungmin in geceliğinin ucunu avucumda sıkıyordum. Sonunda o gerçeği Chris in dudaklarından duymak yutkunmama sebep oldu.

"Üstlerin cesetleri bulunmuş..."

Elbette sadece bu bir sebep değildi ancak devamını duymama gerek kalmadan anlamıştım. Boğazımdaki yumru büyürken devamını seslice dile getirdi Minho.

"Dün her ne kadar yüzünüz görünmesede dikkat çektiniz. Dışarıdakiler sizden şüpheleniyor. Ve Seungmin..."

Minho nun sözünü Jeongin tamamladı.

"Dışarıdakiler senin geldiğini düşünüyor. Tepkileri o yüzden bu denli yüksek."

Ve evet. Üstler herşeyi gizledikleri gibi bu olayıda kendi taraflarına çekmiş, Seungmin i halka bir hain olarak tanıtmışlardı. Bu yüzden burada ona yönelik birsürü nefret duygusu vardı.

Avcumda sıktığım kumaş parçasını dahada sıkarken gözlerimi Seungmin e çıkardım. Onunda gözlerinde aynı benimki gibi bir tedirginlik vardı.

"Ne yapacağız?"

Kafasını iki yana salladı.

"Bilmiyorum..."

Gözlerimi diğerlerinde gezdirdiğimde Chan derin bir nefes aldı ve ayaklandı.

"Pekala, Dünya kapısının açılmasına birkaç saat var. Şimdilik evden çıkıp kimseye görünmemeniz yeterli olacaktır. Bizde kapıyı açıp sizi hiç görmediğimizi söyleyeceğiz. İçeriyi aradıklarındada sizi bulamadıklarında pes edeceklerdir. Birkaç saat dayanmanız yetecektir."

Plan basitti ancak akıllardaki o soruyu Jeongin dile getirmeyi seçti.

"Hyung... Yine mi ayrılacağız?"

Üzgün sesi boğazımdaki yumruyu artırırken kısa sürede onları sevdiğimi fark etmemi sağlamıştı. Yüzlerdeki o mahcupluk ve tüm gözlerin yere inmesi ile herkesin Jeongin gibi hissettiğini anlamıştım.

Birkaç dakika süren sessizliğin ardından Jisung dan gelen ses ile gözler umutla açılmıştı yeniden.

"Hyung, bizde onlarla gidemez miyiz?"

Chris gözlerini herkeste gezdirirken birkaç baş hızla aşağı yukarı sallanmıştı. Ancak Seungmin in konuşması ile gözler yeniden ona kilitlendi.

"Olmaz. Sizi evreninizden alıkoyamam. Bizim için oraya gelemezsiniz. Burada bir hayatınız var. Bizim olmadığımız zamanki gibi yaşamınızı sürdürün."

Her ne kadar net olsa da onunda bunu istemediğini biliyordum. Evet bizimle gelsinler isterdi ancak dediği gibi onları buradaki hayatlarından koparmak istemezdi.

Tüm salon yeniden sessizliğe gömülürken tek gürültü dışarıdan gelen linç sesleriydi...

•
Bakalım ne yapacaklar...
Bir sonraki bölüme kadar kendinize iyi bakın 🎐
Öpüldünüzzzz ✨🤍✨