" අහ්.... "
" කෙදිරි ගාන්න එපා මනුස්සයෝ "
" රිදෙද්දී ඉබේම කෙදිරි ගෑවෙනවා හාමු"
හාමු මහත්තයා මයෙ රැවුල කපනවා. එයාගේ අතින් නම් මයෙ හමත් එක්කම කැපිලා යනවා වගේ.
" ඔක්කොම කපන්නෑ....... "
" පිස්සු.... මන් එහෙම කපන්නෑ. මන් මෙහෙම වත් අල්ලන් කපන් නැත්තම් තාම රැවුල මූණ පුරාම. වලහෙක් වගේ"
එක කකුලක් මයෙ ඔක්කෙන් තියා ගෙන මයෙ මූණටම එබී ගෙන දැලි පිහියෙන් මයෙ මූණ දැලි ගානවා. එක එක හිතුවිලි ආවත් මන් හිත දැඩි කරන් ඉන්නෙ හාමුගේ අතේ තියෙන දැලි පිහිය නිසා.
" නුරාද...... පැටියෝ කෝමාරිකා අත්තක් ගේන්නකෝ නු රා......... ද "
" හාමු මයෙ කන් අඩි පැලුනද කොහෙදෝ "
පැටියට මෙලහකට නින්ද ගිහිල්ලද දන්නෑ. ආ නෑ නෑ ඔය එන්නෙ කොල්ලා පුංචි කලිසමේ පැත්තකුත් අල්ලන් අනිත් අතෙන් කෝමාරිකා අත්තක් අල්ලන්. කොල්ලගේ සාක්කුවේ පුරවලා මොනාදෝ තියෙනවා.
" කා ගාන්ත එපා නේ. මන් ලුකු වැදක හිතියේ...... ආ තූති අප්පත්ති දෙ සවුල කපනෝ නේත. ඒක හොතයි "
" පාරට එහෙම යනවා නෙවෙයි හොදේ "
හාමු එහෙම කියද්දී පැටියා ඔලුව වනා ගෙන වනා ගෙන ගිහිල්ලා කෝමාරිකා අත්තත් මයෙ ඔක්කට දාලා ආයේ දුවන් ගියේ වෙඩිල්ල වගේ.
" ඕක නම් මන් උලා ගන්නම් "
" නෑ නෑ මන්ම මූණේ උලන්නම් නිලූෂ. දැන්නේ මයෙ කොල්ලගේ ලස්සන. ඔන්න ඔහොම ගානට රැවුලක් කපාන් පිළිවෙලකට ඉන්න ඕනී "
හාමු කෝමාරිකා කෑල්ලක් මූණේ උලනකම් මන් පුටුවේ හාන්සි වෙලා හිටියෙ ඇසුත් පියා ගෙන .
" දැන් හරි. ආ..... බලන්නකෝ මූණ "
" හැමදාම මයෙ හාමු මහත්තයට කියලා කපා ගන්න ඕනී "
ඇත්තටම හාමු ගානට හරි ලස්සනට මයෙ රැවුල අඩු කරලා. දකිද්දී ආසයි. මන් නාලා එනකම් හාමු ගියේ පැටියා බලන්න. මෙලහකට කොල්ලා මොනා කරනවද දන්නෑ.
YOU ARE READING
අත් වැරැද්ද ( Completed )
Non-Fiction" වීරන්කෙඩුව වලව්වේ පුංචි හාමු අවසරද මට......... පුංචි පැටියගේ චූටි අප්පච්චි වෙන්න " - නිලූෂ සත්සිදු -
