secrète | Barış Alper Yılmaz

2.3 | mon cher enfant

2.3 | sevgili çocuğum

Mutfakta kahvaltılıkları önümdeki masaya dizerken salondan gelen seslere kulak kesildim. Ses gittikçe bana yaklaşırken kafamı kapıya çevirdim ve kollarını açarak koşan oğlumun bacaklarıma sarılmasıyla kahkaham mutfağın duvarlarında yankılandı.

'Günaydıınn.' Ağzından çıkan yarım yamalak kelimelere döktüğü günaydınıyla beraber eğilip başının üzerine öpücük kondurdum.

'Günaydın annecim.' Bacaklarımdan ayrıldığında elimdeki peynir tabağını masaya bıraktım.

Kapıdan bizi izleyen Berkan yanıma gelip alnıma öpücük kondurmuştu. 'Günaydın sevgilim.'

'Günaydın.' Gülümsememe karşılık elimdeki tabakları alıp masaya dizerken beni yerime oturtmuştu.

Can'ı da mama sandalyesine oturttuktan sonra onun da kahvaltı tabağını önüne koyup, kendi yerine oturup çayından bir yudum aldı.

'Ellerine sağlık güzelim.'

'Afiyet olsun canım.' Bir süre sonra ikimizde sessizce kahvaltımızı ederken kahvaltısını bitiren Can bir anda tüm sessizliği bozmuştu.

'Dayımla uyumadım.' Berkan Can'ı mama sandalyesinden kucağına alırken peçeteyle ağzını temizledim.

'Evet annecim, sonra uyursunuz.' Berkan kaşlarını çatmış kucağından yere indirmişti. Can içeriye koşarken o da sandalyesine geri oturmuştu.

'Dayısına taktı. Bizimle uyumak varken.' Ben gülerek çatalıma taktığım peyniri ağzıma attığımda o da konuşmaya devam etti. 'Can'ın kaç yaşında olduğunu sordu.' Peynir boğazıma takıldığında bir anda öksürmeye başladım.

Yerinden kalkıp sırtıma vururken masadaki sürahiden bardağa su koyup bana uzattı. Suyu içtikten sonra Berkan'a döndüm.

'Ne?' O da sandalyesini yanıma çekmiş ve geri oturmuştu.

'Kaç yaşında olduğunu sordu işte. Neredeyse iki yaşına giricek dedim.' Kafamı aşağı yukarı salladım.

'Tamam.'

'Ailemizin bozulmasına izin vericek misin?'

'Ne?' Elini sandalyeme yerleştirip beni kendine çekti.

'Ailemizin bozulmasına izin vericek misin işte, ayırıcak mısın bizi?'

'Saçmalıyorsun Berkan.' Başını iki yana sallayarak gülmeye başladı. 'Neye gülüyorsun?' Kaşlarımı çatmış onu izliyordum.

'Türkiye'ye gelmek bile istemedin. Ne diye ailemizi dağıtasın ki değil mi?'

'Seni bırakmayacağım.' Gülümsemesi yüzünde solarken bir elini belime diğer elini de bacağıma yerleştirerek gözlerini gözlerime kenetledi.

'Evlen o zaman benimle.'

'Hayır.'

'Neden?'

'Nedenini biliyorsun. İleride bir şey olursa karşılaşacağım olası durumlarda Can'ı kaybetmek istemiyorum.' Elimi bacağımdaki elinin üzerine koydum ve yanağına bir öpücük kondurdum. 'Anla beni lütfen.'