" කෝ බන්. තාම ගයාන් සර් නෑ නෙ. මිනිහට අමතක වෙලාද දන්නෑ අද අර රැස්සීමට යන්න තියෙනවා කියලා "
" කවුද බන් ඕවා දන්නේ "
දමියා අරුන්ට එහෙම කියද්දී මන් ආයේ බැලුවේ ලියකියවිලි ටික. හරි නම් අපි මේ වෙද්දි ඉන්න ඕනී උඩ රැස්සීමේ.
" අහ් ළමයි යන් උඩට ඉක්මනට. මට එන්න පරක්කු වුණා "
කඩා ගෙන බිද ගෙන ආපු ගයාන් සර් දිහා තමයි අපි හැමෝම බැලුවේ. තාම ඒ මූණේ දාඩිය පෙරෙනවා. ගයාන් සර් එක්කම අපි දහ දොළොස් දෙනාම උඩ තට්ටුවේ රැසසීම් ශාලාවට ගිහිල්ලා පුටු වලින් ඉද ගත්තත් හරි ඒත් එක්කම බර අඩි තිය තියා ආවේ ලොකු සර්.
" හැමෝම ඇවිල්ලද ඉන්නෙ රන්දුනු ගයාන් "
" ඔව් සර් දෙගොල්ලොම ඇවිල්ලා ඉන්නෙ "
රන්දුනු සරුයි ගයාන් සරුයි එහෙම කියලා වාඩි වුණේ එයාලගේ පුටු වලින්.
" මන් හිතනවා සතියකට කලින් වෙච්ච යටි වැල්ල සිද්දිය ඔයාලට මතක ඇති කියලා. ඒකට සම්බන්ද අපරාද කාරයෝ ටිකම අල්ල ගත්තා අපි. එහෙම නේද ගයාන් රන්දුනු...... "
" ඔව් සර් අපරාද කාරයෝ පස් දෙනාම අල්ල ගත්තා "
ලොකු සර්ගේ තියුණු ඇස් අපෙ සර්ලා දෙන්නට යොමු වෙද්දී අපෙ ඇසුත් ගියේ ඒ දිහාවට.
" එහෙම නෑ. තව අපරාදකාරයෝ දෙන්නෙක්ම නිදැල්ලේ ඉන්නවා ගයාන් රන්දුනු. තාම අපිට ඒ දෙන්නා ගැන කිසිම සාක්ෂියක් නෑ. සැක පිට ඒ දෙන්නව විමර්ශනේට ගන්නත් බෑ අපිට අතටම සාක්ෂි ටික අහු වෙනකම් ඉන්න වෙනවා . ඒ සිද්දිය ආයේ ආයේ අපිට තව බලන්න වෙනවා අර වැඩේට යන්න කලින් "
" සර්ට සැක කවුද "
රන්දුනු සර් ලොකු සර්ගෙන් එහෙම ඇහැව්වත් සර්ට හම්බුනේ ලොකු සර්ගෙන් හිස් බැල්මක්.
" ඒ බන් උබට ගයාන් කාරයා එන්න කිව්වා කාමරේට. උට මොනා හරි ඕනී වෙලාද දන්නෑ නේද "
" වල් කතා නොකියා ඉදපන් "
අරකා ඇහැකුත් ගහලා එහෙම කියද්දී මන් කටේ තිබ්බ නෙල්ලි ඇටෙන් දමලා ගැහැව්වේ උගෙ මූණට වෙද්දී ඒක වැදුනේ දමියගේ ඔලුවට.
YOU ARE READING
අත් වැරැද්ද ( Completed )
Non-Fiction" වීරන්කෙඩුව වලව්වේ පුංචි හාමු අවසරද මට......... පුංචි පැටියගේ චූටි අප්පච්චි වෙන්න " - නිලූෂ සත්සිදු -
