ოცდამეორე ფოტო

ისევ ალბანეთი

ლიზამ ყველაფერი მოაწესრიგა და ბიჭების გასახდელში ჩავიდა.
- მოემზადეთ? - დაიძახა ლიზამ
- ჯერ არა. - გასცა პასუხი კაშიამ.
- ლიზა კუთხეში ჩამოჯდა და ტელეფონი აიღო ხელში.
- ლიზა დასჯილივით რატომ ზიხარ?
-შეეკითხა სიგუა
- არა დასჯილივით კი არ ვზივარ, უბრალოდ ამდენი ბიჭის გასახდელში ყოფნა ცოტა მეუხერხულება, ზოგი უმაისუროდაა ზოგი იცვლის და ასე შემდეგ. მე კი ჩემი მოვალეობის შესრულება მიწევს. - გაიღიმა ლიზამ.
- ხოო, ფოტოგრაფობა არ არის მარტივი. - გაბრიელმა თვალებით გაიცინა.
- გაბრიელ მოემზადე თორე ახლა ლიზა შენ დაგაყენებს კუთხეში, შენთან მაინც აქვს დიდი გული.
- გაიცინა ბუდუმ.
ლიზასაც გაეცინა.
- ხო რა მოემზადეთ, რომ ფოტოები გადაგიღოთ. - დააჩქარა ლიზამ ბიჭები.
კაშია მზად იყო და ბიჭებიდან პირველი ის შევიდა ფოტოსესიის ოთახში.
კაშო პოზირებდა ხვალინდელი თამაშის ეკრანზე გამოსაფენად.
მამარდა იქვე სავარძელში იჯდა და იცინოდა.
- გიორგი გაჩერდი თორემ შენს სიცილზე მეც მეცინება და ხელი მიკანკალებს. - სიცილით უთხრა ლიზამ.
- მე ბოდიშით. - მამარდამ გაიღიმა.
- ახლა შენი ჯერია და ილოცე, რომ ჩაკვეტაძე არ შემოგივარდეს ფოტოების გადაღების დროს. - კაშიამ მამარდა გააფრთხილა.
- აბა ბიჭო, წინაზე რეებს მიშვებოდა, ყველა ფოტოზე გიჟივით ვიცინოდი.
ამის თქმა და ჩაკვემ კარები გააღო.
- აბა, რა ხდება? მორჩა ხო კაშო გადაღებას.
- აუ ჩემი, ვაბშე არ მეხსენებინა ეს
- მამარდამ ხელი კეფაზე დაიდო.
- აჰა, ჭორაობდი ხო ჩემზე, მოდი ბიჭო აქ დაგლეწავ ძვლებში. - სიცილით იმუქრებოდა ჩაკვე.
- მოდი ბრატ - მამარდამ ჩაკვეს შუბლზე შუბლი მიადო.
- მამარდ მოდი გადაგიღებ ბარემ სანამ დაიწყო ამან. - შებრუნდა ლიზა მამარდასკენ.
მამარდა კამერის წინ დადგა.
- ეგ ხელი ცოტა სახისკენ მიიტანე და ოდნავ გაიღიმე თორე ვინმეს ეგონება  აძალებენო. - გაეცინა ლიზას.
- კარგით უფროსო - მამარდას გაეღიმა.
ლიზა კარგად მიუძღოდა ფოტოსესიას. მაგრამ როდესაც მიქაუტაძე შემოვიდა მასთან ლიზა ცდილობდა ბევრი არ ესაუბრა.
- ჟორჟ გაიღიმე თორე პასს აღარ მოგცემ - ამხნევებდა ქოჩორაშვილი.
- ჟორჟმა გაიღიმა, მაგრამ ქოჩორამ ოთახი დატოვა.
ოთახში ჰაერი დამძიმდა. ორი ერთმანეთზე უფრო ჯიუტი ადამიანი ერთამნეთის წინ ერთ ოთახში იდგნენ.
- შენ თუ გგონია, რომ მე შენთვის ბოდიშს მოვიხდი, არა, არ მოვიხდი.
- უთხრა ჟორჟმა ლიზას.
- უბრალოდ თავი დამანებე ხომ შეგიძლია? იმედია მალე ჩემს აქ ყოფნასაც არ გააპროტესტებ. -ლიზას ხასიათი თან და თან ეცვლებოდა.      ლიზამ ოცდამეორე ფოტოს შეხედა და დაათვალიერა გასამაორებელი ხომ არ მაქვსო. ფოტოზე ჟორჟი სრულყოფილად იდგა.
-მხოლოდ ფოტოგრაფი, რომ ხარ ძალიან კარგია. - აღნიშნა ჟორჟმა
- შენს კონტროლს ისედაც არ ვაპირებდი. - ლიზას თავი არ აუწევია ფოტოაპარატიდან.
- ძალიან კარგი. - მიქაუტაძე ოთახიდან გავიდა.
ლიზა კაბინეტში წავიდა და ფოტოების დამონტაჟება დაიწყო.
2 საათში ის ბიჭებთან ერთად მოედანზე გადიოდა და ფოტოებთან ერთად ახალი საქმეც უნდა შეესწავლა.

*მიქაუტაძის pov*
ჟორჟი ოთახში უხასიათოდ ავიდა.
ოთახში ქოჩორაშვილის მაგივრად ჩაკვე დახვდა.
- რა იყო შეჩემა რა სიფათი მოგეღლარჭა - ჩაკვემ შენიშნა ჟორჟის ხასიათს ცვლილება.
- დააყენე რა. - მისი ფრანგული აქცენტით უთხრა ჟორჟმა ჩაკვეს.
- იცი რას ვფიქრობ? ძაან ცუდად გამოგივიდა ლიზას მიმართებაში. მეც არ მომეწონებოდა ეგრე, რომ ეთქვა ვინმეს ჩემთან მიმართებაში გრძნობები გაქვსო.
- შენ ეგ საიდან გაიგე? - კითხვა დაუბრუნა ჟორჟმა
- ძაან დაგრუზული, რომ დადიოდი კაშოს ვკითხე და ძლივს ვათქმევინე.
-ახლა იცი ანუ რაზეც ვარ დაგრუზული და ტყუილა არ მელაპარაკო, კუპრა როდის დაბრუნდება რომ გავაგრძელო ნორმალურად ცხოვრება
- რავიცი გადასარევი ურთიერთობა გქონდა ლიზასთან.
- მქონდა და აღარ მაქვს. ძაან ცუდ გავლენას ახდენს მემგონი ჩვენზე და თქვენ ვერ ხვდებით ჯერ. კუპრა, რომ დაბრუნდება მიხვდებით.
- კუპრა თუ დაბრუნდება, მენეჯერი მიისვავს ლიზას მოადგილედ, არ ინერვიულო. - გაიცინა ჩაკვემ
- ამ გოგოს ყველაფრის გამოცდილება რანაირად აქვს, მეეჭვება შეძლოს. ფოტოგრაფი მენეჯერის მოადგილეობამდე ზედმეტია.
- ნერვები ეშლებოდა ჟორჟს.
- მაგ ჩვენი განსახილველი არ არის, სტაფია და თუ შეეძლება გააკეთებს კიდეც.
- ლოჩოშვილის ხათრით ხო?
- არა, მასეც ვერ ვიტყვი ნიჭიერი გოგოა.
- კაი დამანებე რა. - აწუწუნდა ჟორჟი.
- დაგანებებ, დაგანებებ დაისვენე ერთ საათში ვარჯიში გვაქვს.
ჟორჟმა თავი ბალიშში ჩარგო და თვალები დახუჭა, ის დაძინებას აპირებდა სანამ კაშია დაადგებოდა თავზე და დაიძახებდა ადექით, როდისღა ვარჯიშობთო.