ოცდამეორე ფოტო

შეხვედრა

დილით ლიზამ 12 საათზე გაიღვიძა.
29 სექტემბერია
ლიზა ინსტაგრამზე შევიდა მამარდაშვილს, ჩვენს აუღებელ კედელს დაბადების დღე მიულოცა. მისგან გულთბილი მადლობა მიიღო
შემდეგ მარიამს დაურეკა ვიდეოზარით
- რას შვები დღეს?
- რავი საღამოს მიქაუტაძეს ვხვდები
- რაზე?
- პოსტერი უნდა ვანახო
- აა
- შენ ხომ არაფერი გჭირს? რაღაც ვერ  ხარ ხასიათზე
- თავი მისკდება, ისე არაფერი
- მერე გადმოგირეკავ მაშინ
- არა კაცო. არ გათიშო მაინც არაფერს ვაკეთებ
- წუხელი მწერდა, ძაან უხასიათოდ ვიყავი და რავი დღეს თუ არ მაგინა კაია
- შენი ჭირიმე ერთი მაგისიც რა
- ვნერვიულობ, არ ვიცი რას ეტყვის უფროსობას
- ისე თქვენ რომ ერთად გაიჩითოთ ხო წარმოგიდგენია რა ტოქსიკური წყვილი იქნებით?
- მარიამმმ, ერთმანეთი არც კი მოგვწონს, მეგობრებიც კი არ ვართ
- სიტყვაზე ვთქვი გოგოო
- ხოო
- ტანსაცმელი აარჩიე?
- კი, ამეებს ჩავიცვამ. ლიზამ ჯინსის შარვალი, მაისური და ფეხსაცმელები მარიამს აჩვენა.
- რამე მოიცვი, ქარი იყო მანდ
- ხო ვნახავ რამეს
- კაი წავედი, უნდა გავიდე
- კაი მიდი და ამაღამ დაგირეკავ

*ჟორჟის  pov*
დღეს ჟორჟს როგორც მოგეხსენებათ დასვენების დრე ჰქონდა, ცდილობდა მაქსიმალურად შეერგო რაგან მომავალი ორი დღისთვის გეგმები ჰქონდა.
ის წამოწოლილი იყო და ტელეფონს დახედა
- ექვსის ნახევარია, უნდა მოვემზადო აწი და ვნახო ის გოგო
ჟორჟი ზანტად წამოდგა და კარადიდან ტანსაცმელი აიღო, პირველი რაც ხელში მოყვა ჯინსის შარვალი და მაისური იყო, ამიტომაც გადაწყვიტა აღარ შეებრუნებინა კარადაში. მან ახლა მოსაცმელს დაუწყო ძებნა გარეთ ქარია და სიცივეა
- არ იმსახურებს ნახვას მაგრამ, დამავალეს, საშინელი გოგოა, თავი ვიღაც ჰგონია. - ბურტყუნებდა ჟორჟი.
ის რატომღაც ექვს საათზე უკვე მზად იყო და გადაწყვიტა რომ მანქანის მაგივრად ფეხით წასულიყო.

*ლიზას pov*
შვიდის ხუთი წუთია, ასე მალე რატომ გავემზადე? ჩავალ გავივლი შვიდ საათამდე. ლიზამ ჩანთა აიღო და დაბლა ჩავიდა.