_ ពីរថ្ងៃក្រោយមក
រាត្រីឈប់ស្ងាត់នៅក្នុងទីក្រុងមានត្រឹមតែពន្លឺភ្លើងពណ៍ចម្រុះនៅតាមដងផ្លូវនឹងអគារធំៗ ដែរឈរខ្លួននៅទីនេះ ចម្លែកអីតែអគារមួយបន្ទប់ជាន់ខាងលើគេនេះនៅមានសម្លេងមនុស្សយំល្វើយៗមិនឈប់។ បើសម្លឹងមើលរូបភាពនៅខាងក្នុងបន្ទប់នេះវិញគឺឃើញមនុស្សពីរនាក់កំពុងតែឡើងគ្រែជាមួយគ្នា ប៉ុន្តែមើលទៅទឹកមុខខាងប្រុសដូចជាវេតនាក្នុងខ្លួនណាស់មុខក្រហមហើយខ្លួនបែកញើសជោគទៀត។ម្រាមដៃស្រឡូនខំប្រឹងប្រើដើម្បីវាចេញពីលើគ្រែមួយនេះទាំងញ័រ តែក៏ត្រូវអ្នកខាងក្រោយចាប់ទាញជើងទៅវិញដដែល
« ជុង..ហ្គុក » កាយតូចស្រែកថ្ងូរឧទានហៅសព្វនាមឈ្មោះនាយតិចៗ ទាំងលើកដៃទាំងពីរលើកមកទះមុខនាយថ្នមៗដាស់ឲ្យមាមសតិមកវិញ
« ... » គ្មានការឆ្លើយតបនឹងគេមួយម៉ាតមានតែអោនមកថើបបំបិតមាត់គេប៉ុណ្ណោះ មិនឲ្យដៃនៅទំនេរក៏ប្រើម្រាមពីរស៊កចូលក្នុងខ្លួនរាងតូច ធ្វើចលនា..ពីតិចទៅលឿន
« ហឹក..ថ្នមៗអូនឈឺ » បន្ទាប់ពីមាត់បានសេរីភាពមកវិញថេយ៍ក៏ហាស្តីទៅកាន់នាយទាំងដៃក្រញៅខ្នងនាងស្ទើរតែដាច់សាច់មកទាំងដុំ ។ ភ្លេចខ្លួនមួយសន្ទុះរវល់តែបិតភ្នែកថ្ងូរនឹងក៏ត្រូវជុងហ្គុកយកអ្វីម្យ៉ាងមកចាក់គេចំភ្លៅ តែក៏មិនបានគិតអីច្រើនដែរត្រឹមគិតថាគ្រាន់តែមុតនឹងតិចតួចប៉ុណ្ណោះ
« អឺស.. » មិញមួយម្តងហើយឥឡូវនេះថែមមួយទៀតនៅលើពោះគេម្តង មានបានមើលឯណាថាវាជាអីដឹងត្រឹមថាដូចជារបស់ស្រួចដែរចាក់ចូលសាច់គេអញ្ចឹង ។ បើងាកមកលើឥដ្ឋវិញរបស់ដែលជុងហ្គុកបោះចោលមិញនេះគឺជាម្ជុលពីរដើមតូចៗទេមិនធំធ្វើឲ្យថេយ៍ឈឺអីទេ
« អឹម..ចុកពោះណាស់ ហឹក » ថ្នាំចូលដល់ក្នុងខ្លួនភ្លាមធ្វើទុកភ្លែត ឈឺតែពោះមួយកន្លែងទេចុកដូចមានរបស់អីនៅក្នុងមោះអញ្ចឹងហើយចុកខ្លាំងទៀតរហូតធ្វើឲ្យថេយ៍ទឹកភ្នែកហូរមិនឈប់
« ទ្រាំបន្តិចទៅ..បាត់ឥឡូវហើយ » ដៃមាំក៏លើកមកញីកន្លែងដែរខ្លួនបានចាក់គេអាម្បិលមិញនោះថើរៗ ។ ចុករហូតដល់ថេយ៍មានឈាមហូរចេញពីផ្នែកខាងក្រោមឯណោះទើបអាការះនោះវាធូរស្រាលមកវិញ ។ ស្របពេលដែរកំពុងមានឈាមហូរនោះនាយចាប់ទាញជើងគេមកជិតចាប់--ស៊កចូលថ្នមៗតែពាក់កណ្តាលទេរួចបាញ់មេជីវិត👽ចូលក្នុងខ្លួនរាងតូចទាំងអស់គ្មានសល់មួយតំណក់ឲ្យចេញមកក្រៅទេ
