Avery Montiero is a fire officer, driven by a sense of duty and by the expectations of her father. Though her profession as a firefighter is her duty, her true passion lies in cooking, a dream stifled by her father's strict prohibitions which silent...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Balance the flavors—soy sauce, vinegar, bay leaves. And remember, don’t rush the simmer. A good adobo needs time for the meat to tenderize."
Pagpapatuloy ni Chef sa kalagitnaan ng pagluluto namin. Agad kong nilagay ang ingredients tulad ng sabi ni Chef.
"Parang kunti lang 'yong suka mo," sabi sa'kin ni Kuya. Magkatabi lang kami ng work station nito. Mas matanda ito sa 'kin kaya 'kuya' ang tawag ko rito.
"Wait ikukuha kita," aniya bago pumunta sa kasamahan namin na nasa gilid ko lang din.
"Hi Ley! Pahingi ng suka, naubusan kasi kami," paalam niya.
Bahagya akong napasilip para tingnan ang babaeng kausap niya. Maganda ito, maputi, at mukhang magkasing-edad lang kami.
"Sure," simpleng sagot nito bago inabot ang suka kay kuya na siyang inabot din sa 'kin.
"Balita ko, magaling talaga siya. She graduated top of her culinary class, daughter of our chef. Ang ganda ng adobo niya," pabulong na sabi sa 'kin ni Kuya.
Napatingin ulit ako rito habang nagp-plating na siya sa adobo niya. Halatang skilled, her dish looks like something out of a high-end restaurant. Ang expensive tingnan.
Sa may dibdib niya, nakalagay ang nameplate na may nakasulat na 'Kimberley Valdez'
Napaawang bibig ko. Chef must taught her everything. Ang galing naman.
"She's so good," bulong ko pabalik kay Kuya. Amazement is visible in my tone.
"Sabi ko sa'yo e," dagdag pa ni Kuya habang abala pa rin sa pagluluto.
Maya-maya pa ay pinatay ko na ang apoy sa stove ko. The adobo was done, or at least, it had to be.
Nilagay ko na ito sa plato. Nakatayo na kaming lahat habang isa-isang lumapit si Chef para tikman ang niluto namin.
I sighed, I could hear the thudding of my heart in my chest. I watched the chef move closer as she was tasting everyone’s dishes one by one.
"Not bad."
"Good job!"
"Bawasan mo ng asin, too salty."
Iba-iba ang naging komento ni Chef. It made me anxious. Parang gusto ko na lang tuloy na kagatin 'yong adobo ko para tikman kung anong lasa.
Mas dumiresto ang tayo ko nang nasa harapan na namin mismo si Chef. Tiningnan nito si Kuya at ang niluto niya.
"Mukhang masarap," komento ni Chef.
"T-talaga Chef?" aniya, hindi na nito mapigilang hindi mapangiti.
Agad itong tinikman ni Chef. Lahat ng mata namin ay napako sa magiging reaksyon nito sa luto ng kasamahan namin.
Napapikit si Chef, nahulaan na kaagad namin na may mali sa timpla.
"Isaiah?" tawag ni Chef kay Kuya. Seryoso itong nakatayo sa harapan niya habang diretsong nakatingin sa kaniya.
