Feel the Fire

16. śnieżnobiały uśmiech

Dziś naprawdę krótki rozdział (600 słów)
Przepraszam ale nie dam rady zrobić dłuższy, dość ciężko mi się go pisało, więc musicie zadowolić się tym

Miłego czytania 🤍

Anton

Musiałem przyznać jedno

Ta gówniara inaczej mówiąc Młoda Rossa, gotuje bardzo dobrze, w co na początku wątpiłem.

Można by rzec, że przyzwyczaiłem się trochę do tego jak wracam do domu a w kuchni zastaje ją, gotującą obiad dla nas wszystkich.

Dziś nie było inaczej, wróciłem do naszej rezydencji, po dość ciężkim dniu.
No cóż, nie przypadło mi do gustu, by co miesiąc zdawać ,, testy sprawnościowe", które wymyślił sobie generał, jednak trochę go rozumiem - chce mnieć stuprocentową pewność, że jego wojsko jest zawsze w jak najlepszej kondycji.

W piętek mam pierwszą walkę od dłuższego czasu, nie powiem trochę odpuściłem sobie to przez ostatnie tygodnie. Skupiałem się głównie na służbach, a czasami nawet i misjach.

Zaniedbałem to co naprawdę lubię- walki, treningi, bicie w worek sparingowy do puki nie zejdę z wyczerpania.

Do piątku jeszcze cztery dni, trochę mało czasu, lecz ja dam radę.
Muszę pójść jeszcze kilka razy na treningi, przybrać trochę wprawy, która mogła się w tym czasie lekko zawieruszuć.

Świeżo wykąpany, zawinięty jaszcze w ręcznik wokół bioder, wyszłem ze swoje łazienki. Muszę się jeszcze ubrać i w końcu będę mógł zjeść coś normalnego, a nie jakieś batoniki czy coś ze sklepu, które od dłuższego czasu zamieszkują mój schowek w aucie.

Założyłem na siebie szarego koloru dresy a do tego zwykły czarny t-shirt, w moim życiu nie było czegoś takiego jak wystrojenie się, stawiałem raczej na minimalizm.

Wypryskałem się jeszcze moimi perfumami, dzięki czemu praktycznie każda dziewczyna się za mną ugania.

Nuta tytoniu, kokosa oraz las deszczowy.

To połączenie niewątpliwie przypadło mi do gustu, zresztą nie tylko mi

Spojrzałem jeszcze raz na swoje odbicie w lustrze, włosy które były zgolone wręcz na łyso, są już dłuższe co najmniej o dwa palce.
Nie mam zamiaru jak na razie wybrać się do fryzjera, no chyba, że na podcięcie boków bo nie ma chuja, że znów dam się opitolić na łyso.

Żeby było jasne, to nie był mój pomysł, to raczej był schlany wybryk Dreda.
Każdy z nas się dość mocno w tedy zchlał i to ją skończyłem bez większości włosów, a mulat z wydziaraną dupą.

Do teraz pamiętam jak następnego dnia stękał z bólu dupy a zarazem przez kaca, to dość zabawny widok.

Wziełem z komody komórkę i wyszłem z pokoju, zamykając oczywiście drzwi.

W kuchni zastałem już wszystkich siedzących przy stole, tak długo się kąpałem?

Jak przyjechałem w domu nie było nikogo prócz blondynki.

Zajełem swojej miejsce, czyli to na przeciwko młodej Rossy.

- smacznego wszystkim - Luna z lekkim uśmieszkiem wypowiedziała te słowa.
Przez te kilka tygodni, nie licząc tych kiedy próbowała mnie jak kolwiek unikać, co oczywiście słabo jej wychodziło, zauważyłem, że nie jest już taka nieśmiała jak była na początku.
Stała się bardziej otwarta i rozporomieniona.

Nie ukrywam miałem, chodź małą nadzieję, że zjem tylko w towarzystwie Blondynki.

Ostatnio zacząłem przyłapywać samego siebie, jak wpatruję się w nią, jak moje myśli w losowych monetach lecą właśnie do niej.

Nie powiem zaczęło mnie to lekko niepokoić.

- jak tam w pracy ? - zagadał mulat do Juliana - zwolniłeś tą wredne babsko?

Chwilę się zastanawiałem, o jakie zaś babsko? Lecz przypomniało mi się, jak ostatnio narzekał na ich nową pracownicę. Bo nie chciała go wpuścić, a on mniał coś " ważnego" do powiedzenia, co jak można się domyślić ani trochę nie było ważne.

- nie, nie zwolniłem jej i zamierzam, naucz się, że nie możesz przychodzić do mnie z każdą błahostką gdy pracuje czaisz? - westchnął - a w pracy wszytko dobrze, mamy teraz bardzo ważnego klienta to znaczy bardzo nadzianego.
- zaczął się " przypadkowo" krztusić

Każdy się zaśmiał, a moje spojrzenie automatycznie poleciało na śnieżnobiały uśmiech dziewczyny naprzeciwko mnie.

Mniała zadziwiająco piękny uśmiech, który mógłby oświetlić niejeden dzień.