orenda +21

Sekizinci Bölüm ikinci part

Keyifli okumalar dilerim 🩷

"Tamam o zaman git sen. " Dediğinde gülümsedim.

"Arkamdan bak olur mu? " Dediğinde "bakarım." Dedi kısa bir an ona sarılsam mı diye düşünsemde ondan öyle bir hamle gelmeyince bende sadece el sallayıp arkamı döndüm. Dikkatle tepeden aşağı inerek efkanın evinin altındaki tarlaya girdim.

Tarlanın kenarından yürürken sadece ay ışığı ile etrafımı görebiliyordum. Ama tam net olarak seçemesemde yolu bulacak kadar görüyordum.

İyi ki güneş!
İyi ki ay' a ışığını veriyorsun uoksa zifiri karanlıkta ne yapardım.

Yürüdükçe buğday tarlasından
Gelen hışırtılar ve rüzgarın uğultusunun arttığını hissediyordum. İşin kötüsü tam da çakalların tavuk çalmak için çıktığı vakitti.

Etrafıma korka korka bakarak hızlıca yürüyordum hem çakal falan görürsem bir çırpıda ağaca çıkabilirdim.

Ama sabahki adamlar hâlâ köyde ise...
Ben bunu tamamen unutmuştum.
Köydeki o adamlar ya gitmemişse efkan köyün etrafını sardılar demişti. Ya bu tarlada o adamlardan varsa
Keşke keşke efkanın beni bırakmasına izin verseydim.

Ama tek başına geri dönecekti bu sefere o korkabilirdi.
Zaten yorgundu. Bencilce davranamazdım.

Keşke babamlar abime alırken bana da telefon almış olsalardı. Eğer bir şey olsa hemen onları arardım. Şimdi çığlık atsam kim duyardı.

Ya dilim tutulursa çığlıkta atamazsam...

Bir daha asla abdestsiz dolaşmayacaktım.

İçimden besmele çekiyordum devamlı, ve adımlarımı o kadar sessiz atıyordum ki eğer birileri varsa sesimi duymamaları için ve de onların konuşma ve ya ayak seslerinde kolayca duyabilmek için

Hem... eğer biri çıkarsa karşıma efkan bakıyordu. Bana evinin ordan evi yüksete olduğu için kolayca görebilirdi. Umarım karanlıkra beni seçerdi.

Evimin oraya kadar görür müydü acaba

Bence çoktan eve girdi.

Bakarım demişti eve girmezdi.
İnşallah girmezdi. Arkamdan bakmasa bile bakacak olduğunu bilmek bana güven veriyordu.
Ama içeriye girdiyse...

Efkan hala bana bakıyor mu diye bakmak için arkamı döndüğümde gördüğüm silüet ile çığlık atmıştım ki üzerime atılıp dudaklarımın üzerine elini koydu.

"Bağırma, " Diye sakin bir tonda uyarırken. Titreyen sesimle "Efkan... Çok korkuttun beni, " Diyerek beline sarıldım.

Kalbim hâlâ hızla çarparken yaşadığım şoku atlatmaya çalışıyordum. Efkanın eli  omuzlarımı sararken sarılmama karşılık vermişti.

"Neden beni korkuttun? "
"Kendin korktun. " Ondan ayrılarak yüzüne bakım.  "Bir anda görünce ondan korktum."

"Buz gibi olmuşsun. Yürü hadi evine, " Dediğinde başımı olumlu anlamda salladım. Birlikte evime doğru giderken, "oysa çok sessiz Yürüyüp etrafımı dinliyordum. Nasıl anlamadım acaba geldiğini, "

"Korkudan." Dediğinde yüzümü astım. "Tek başıma buraya kadar gelebildim. "

"Yılanın üzerine bastın. " Dediğinde hızla ona döndüm. "Ne! " Derken nefes alış verişlerim hızlanmıştı. Yerde sıçrayarak biraz ileriye doğru gittim. "Efkan nerde bastım. " Derken vücudum kaşınıyordu.