"Kimseye güvenme, kendine bile..."
Ethan Williams Kanada'da yaşayan bir psikiyatrist'dir. Bir hastasının ani intiharı nedeniyle tüm hayatı değişir. Peki işin aslı, gerçekten intihar mı etmiştir? Görünmez yaratıkların onu öldürmeye çalıştığını söyle...
Victor'dan istediğim zaman dilimi benim için fazlaydı bile, birkaç dakika yeterdi. Arabayı çalıştırdığımda son kez arkamı dönüp dedektifin evine baktım. Böyle olmasını ben istememiştim ama madem bir suç işlemiştim, cezasını çekmem gerekiyordu.
En kısa sürede her şey bitecekti. Bana yakışır bir sonu, kendi ellerimle yazmaktan başka çarem kalmamıştı. Artık kaçacak hiçbir yerim yoktu, kaçmak için sebebim de yoktu. Beni bekleyen tek şey vardı.
Sonsuz bir karanlık.
🕯️
"Karanlığın içinde kaybolmuş bir ruh, yalnızca kendi içindeki boşluğa dokunduğunda, gerçekte kim olduğunu ve hangi yolda yürüdüğünü anlayabilir. Zihninin derinliklerinde saklanan hayaletlerle yüzleşmeden, kurtuluşun mümkün olmadığını bilmelisin. Hayatın acımasız yüzüyle karşı karşıya geldiğinde, her düşüşün seni daha da güçlendirebilir. Kendi içindeki canavarı tanıdığında, ruhundaki savaşı kazanmanın yolu belki de affetmektir; hem kendini hem de kaybettiklerini."
-Matta 7:3-5-
"Özgürlük, her zaman beklenmedik bir bedelle gelir. Geçmişin zincirlerinden kurtulmak için en derin korkularla yüzleşmek gerekir. Fakat, her özgürlüğün mutlu bir sonu olamaz."
^^
Öncelikle hepinize merhaba. Uzun zamandır aklımda olan bu sonu yazmak benim için hiç kolay olmadı. Ethan benim yazdığım en farklı karakter oldu, kendisiyle birlikte beni de depresyona sürükleyen derin biri... Günlerdir nasıl yazsam, nasıl devam ettirsem diye düşünüyorum. Hatta bir an hiç yazamıyordum sonu. Dönüp geriye baktığımda içimde hep hüzün kalacak bir kitap oldu, bunu kabul ediyorum.
Ama en başından beri sonu benim için belliydi, Hayaletin Fısıltıları hiçbir zaman mutlu bir sonla bitemeyecekti. Şimdi bu kime göre, neye göre diyebilirsiniz. Haklısınız da. Fiziksel hastalıklar ne kadar acı verici olsa da psikolojik hastalık onun tam tersi oldukça korkunçtur. Tedavi olduğu sürece elbette her şeyin bir çaresi var ama her hikayenin sonu mutlu bitemez. Doğanın kanunu böyle.
Umarım sizde okurken benimle aynı duyguları hissedersiniz. Buraya kadar geldiyseniz, size samimi kalpten teşekkür ediyorum. Sevgiyle kalın, mutlu olun. Umarım, sizin hikayeniz hep mutlu biter. Sevgilerimle.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕯️
Tenimi delip geçen soğuk öyle güçlüydü ki bir an, dengemi koruyamasam ne olur diye düşündüm. Ama cevap zaten en başından beri belliydi.
Ölüm.
Attığım tek yanlış adımda uçurumdan düşerek ölürdüm. Buraya gelmemin en büyük sebebi, temiz hava alıp zihnimi sakinleştirmek değildi nihayetinde. Öyle olmasını dilesem de artık rahat bir nefes alacak kadar özgür hissetmiyordum kendimi. Özgürlük, karanlığın pençesinden kurtulmayı vaat ederken, çoğu zaman mutsuz bir sona giden bir yolculuğun başlangıcını taşır.
