Beyond the Heart's Grasp

Kabanata 39

Kabanata 39

The smile didn't disappear from my lips until I got out of Diego's arms. If only we could stay like this, if only we could.

He looked into my eyes again and held my face, mahina ko iyong tinapik. "Umuwi kana nga! Abusado ka, ah?" sabi ko dahilan para matawa siya.

"I finally saw the real Aloha again," he said, still smiling.

"Shut up," I replied, pretending to be annoyed.

"I missed that."

Tumaas ang kilay ko. "Mas gusto mo ba talaga 'yong dating Aloha?"

He pretended to think. "Well, whether it's the old or the new, it's still the same Aloha... the woman I love."

"Really?" I kept my eyebrow raised.

He nodded. "Yup, you don't have to doubt that."

I sighed. "Fine." I said. "Sige na, bababa na ako. Maaga pa ako bukas, ikaw matulog kana."

He smiled. "I love you."

I closed my eyes. "Ano 'yan?"

"I just wanted to be clear."

I pouted to hide my smile. Nakakainis! "Sobrang linaw na nga,"

He chuckled. "Okay, good night."

I took a deep breath. "Good night, handsome."

He paused for a second before his smile widened. "I'm good now."

Muling tumaas ang kilay ko. "Teka nga. Hindi pa tayo, ah?"

He laughed again. "I didn't say anything."

"Okay, nililinaw ko lang." I replied. "Sige na. At maaga pa ako bukas."

He smiled. "Good night."

I nodded. "Good night." iyon na lamang ang sinabi ko dahil baka lalo pang humaba.

Pagbaba ko ng sasakyan ay kumaway ako sa kaniya. Nakangiti kong pinanood makaalis ang sasakyan niya bago ako tumalikod para pumasok sa loob ng bahay.

"Aloha?" halos mapatalon ako sa gulat nang marinig ang boses ni Tita mula sa gate. "Si Diego ba 'yon?" tanong niya.

"Opo." sagot ko.

"Ngayon nalang ulit kita nakitang ngumiti nang ganiyan." sabi niya na ikinagulat ko dahilan para bawiin ko iyon. "Oh, bakit ka sumimangot?" She came closer and held my chin. "Wala kang dapat itago sa'kin, alam ko naman." she reassured.

"Tita," I said, my voice sounds explaining.

"Hindi mo kailangan magpaliwanag. Hindi mo naman kontrolado kung masaya ka talaga sa kaniya." she said, smiling.

"Pero Tita, bakit pakiramdam ko mali? Pakiramdam ko magiging selfish ako kung pipiliin kong maging masaya."

"Ano bang pumipigil sa'yo?"

"Tita, kasal pa rin po ako."

"Yon ba talaga?"

Hindi ako sumagot.

Bumuntong hininga siya. "Pwede ka pa ring sumaya habang tumatanaw ng utang na loob. Hindi mo kailangan ikulong ang sarili mo habang buhay dahil sa utang na loob mo sa kaniya at pamilya niya." hinawakan niya ang kamay ko. "Minahal ka ni Lucho at alam ko ring wala siyang ibang gusto para sa'yo kundi ang maging masaya ka."

"Pero Tita..."

"Nak," naramdaman ko ang pagpisil niya sa kamay ko. "Wag mong hadlangan ang kaligayahan mo. Siguro naman panahon na rin para maging masaya ka."