Part-19

618 57 4
                                    

" ငါဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဩဂတ်စ် ငါ့ကိုကယ်ဦး...ညို ငါ့ကိုကယ်ဦးဟာ...ငါမသိတော့ဘူး"

" နွေ...စိတ်အေးအေးထားပါ..."

" ငါပြောရမယ်ဆိုရင်လေ နွေ...နင် ဟိုကလေးနဲ့တိုင်ပင်ပြီး လှုပ်ရှားသင့်တယ်..."

" လွမ်းနဲ့လား"

" အင်း..."

" ဖုန်းလိုင်းမိရင်ပြောကြည့်မယ်...ဒါနဲ့ မင်းတို့ရောက်တာ ဘယ်မှာ နားကြမလဲ တည်းကြမလဲ"

" မြို့ပေါ်က တည်းခိုခန်းမှာ အခန်းယူထားတယ်...မပူနဲ့"

" အေး...တစ်ရက်လောက် လာကြည့်ပါဦးမယ်...ဆွေးကိုတော့ အသိမပေးနဲ့နော်"

" အင်းပါ....ငါတို့ပြန်ဦးမယ်"

" အေး...မဧည့်ခံလိုက်ရဘူး မြို့ပေါ်ရောက်မှ တစ်ခုခုလိုက်ကျွေးမယ်.."

ဧည့်သည်နှစ်ယောက်ပြန်သွားတော့ နွေလည်း ဘုန်းကြီးကျောင်းကို အပြေးပြန်လာခဲ့သည်။

ဆွေးက အပင်ရိပ်အောက်မှာ စောင့်လျက်။

" အဆင်ပြေရဲ့လား"

" ပြေပါတယ် ဩဂတ်စ်တို့လာတာ သူတို့က မြို့မှာတည်းမှာတဲ့လေ"

" ဪ..."

" ကဲပါ...ဆွေးရယ်...စာပြန်သင်ကြရအောင်"

နွေတို့နှစ်ယောက်သားလည်း ကလေးတွေကို စာပြန်သင်ကြသည်။ နွေ့စိတ်ကတော့မပါတော့ချေ။

ညရောက်တော့ ငှက်ဆိုးသံသာကြားရသည်။ ရံဖန်ရံခါတော့ ဘုရားစာရွတ်သံတို့ကလည်း ကြားရသည်။ နွေက ပြောစရာရှိသဖြင့် ဆွေးကို အိပ်ခန်းထဲက စောင့်နေရှာသည်။ ဆွေးရောက်လာမှ

" ပူတူး"

" ပြောလေ...ချစ်...ချစ်ကြည့်ရတာ တစ်ခုခုဖြစ်နေသလိုပဲ"

" ကိုယ်လေ ဆွေးကို ပိုင်ဆိုင်ထားချင်တယ်...ပြောချင်တာကလေ...ဆွေးနဲ့ကိုယ် အတူနေကြရအောင်"

" အခုလည်း တစ်ခန်းတည်းတူတူပဲလေ"

" ဟာ...ပူတူးကလည်း...ဟိုလိုဟာလုပ်ရအောင်"

" မဖြစ်ဘူးလေ..."

" ကိုယ်...အဲဒါလုပ်မှဖြစ်မယ်..."

နှလုံးသားတစ်ခုကို ထုဆစ်ခြင်းWhere stories live. Discover now