İnsanın en masum olduğu dönemi çocuk olduğu zamanlardır, öyle değil mi?
Doğru. Fakat eksik.
İnsanın en acımasız olduğu dönem de çocuk olduğu zamanlardır.
Kimi çocuk sevgiyle arkadaş edinir, oyunlar kurardı. Kimisi ise tek bir korku salmasıyla etraf...
Ay hellüüü aşkımleyyy 🥹 Şaka maka 30. Bölüme kadar geldik he... Duygusalım 😭
Yıldıza basıp bollllca yorum atmayı unutmayalım olur mu balım 🫶🏻💗✨
Keyifli okumalar 💫
Şarkılar: Mavi Gri - Yaban Çiçeğim Sickick - İntro (Infected)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30. BÖLÜM
"Hayallerin Ötesinde"
❤️🔥
Karşınızdaki insanın tatlılığından ve sempatikliğinden kanınızın kaynadığı anlar olurdu ya hani, işte tam da o anlardan birinin tam içindeydim. Emre'nin babama "Savcım sana çiçek almadım diye kızmadın inşallah." demesinin üzerinden yaklaşık bir dakikadan fazla olmuştu ve Emre ayakta dikilirken kaslarının kasılmaktan patlama raddesine geldiğine adım gibi emindim. Çünkü adeta gözünü bile kırpmadan babama bakıyordu. Keza babam da Emre'ye bakıyordu. Fakat yüzündeki ciddi tavırın altındaki gizli hınzır gülümsemeyi yalnızca biz görebiliyorduk çünkü babamı tanıyorduk.
Fakat Emre için işler aynı doğrultuda değildi.
Tam önümde tekli koltukta oturan abimin omzunu dürttüm yardımcı olması için. Başını hafifçe kırarak aşağıdan arkasını dönüp bana baktı. "Ne oldu?"
Ona doğru eğilip fısıldadım. "Yardımcı olsana biraz. Emre patlayacak yoksa stresten."
Abimin az evvel dediğim şeyin olmasını deli gibi ister gibi dudakları kıvrıldı. "İyi ya işte." Dedi gözleri parlarken. "Kurtulmuş oluruz."
"Ya abi ya..." diye nazlandığımda gözlerini devirip başını da çevirdi.
Ellerini dizlerine vurdu ve ayağa kalktı birden abim. "Karnım kazındı benim. Yemeğe geçmiyorsak çiçekleri kemireceğim." Annem ve Sinem gülmeye başladığında Emre'nin yanından geçerken Emre'ye fısıldadı ama tam karşımda oldukları için duyabilmiştim. "Babam kızdı bu arada."
